ALIN YAZIM

nakış...

Kadir....

"Aldınız mı??"

"Tamam depoya getirin. Takip edilmediğinizden emin olun ve.... acele edin.."

"Noldu gardaş almışlar mı?"

"Almışlar Rıfkı ...almışlar ..."

"Ne zaman anlatmayı düşünüyon?"

"Neyi Rıfkı?"

"Abicim biz bu kızları niye kaçırdık? Üstelik biri hamile lan"

"Umrumda bile değil Rıfkı.. inan bana şu an tek düşündüğüm babamın onurunu.."

"La gardaş Angara'dan belli dediğin bi babamın onuru, noldu ,ne bitti bi anlat yav hele..."

"Boşver gardaş,sen sadece namus için yanımda olduğunu bil yeter . "

"Namus dedinmi akan sular durur gardaş. Ama bak sonunda başımız belaya girmesin . Yani benim yeni bebem oldu biliyon. "

"Sen canını sıkma. Hele şu kızlar bi gelsin . Sen git geri,bana iki adam yeter . İş bende zaten ... "

Şu an keyfim öyle yerindeydi ki, bunu hiç bişey bozamazdı...

................

Murat...

"Nasıl yoklar?! Nasıl bu kadar aptal olabilirsiniz? Onlarca adamı karımı kaçırırken görmesinler diyemi besliyorum ben ahmak herifler!!!."

Bir yandan adamları paparalarken diğer yandan sanki yapabileceğim bişey varmış gibi sağa sola koşuşturuyordum ...

Bora, elinde telefon volta atarak hızlı bir şekilde birileriyle konuşuyordu.

Şu an aldığım nefes ciğerlerime fazla geliyordu . Hüzün'e birşey olma olasılığı bile, beynimin her an içinde bomba varmışcasına paramparça olmasına sebep olacaktı. Daha yarım saat önce gülen o bebeksi yüzü, gözümün önünden bir türlü gitmiyordu . Çaresizliği yudum yudum içip,kahır kusuyordum.

Omzuma dokunan el ile yerimden sıçradım...

" Önümüzde iki seçenek var kardeşim"

İki seçenek.... Birisinin kim olduğunu tahmin ediyordum ama ikincisi kimdi?? Bu dünyada cehenneme girmeye cesaret edebilecek kaç aptal olabilirdi ki ?

Hamza'nın hırsı bunu ona yaptırabilirdi belki, kendince neredeyse batmak üzere olmasının sebebi bizdik nede olsa ama ... Yok mümkün değil, iş ahlakı denen birşey var. Hem onun derdi benimle .... yapmaz o ... O olamazdı...

"Bora !!!! Kim bu iki kişi?"

Farkında olmadan yakasına yapışmıştım. Bir kaç saniye gözlerimin taa içine baktığında anladım yaptığım şeyin saçma olduğunu. Sonuçta, onun karısı da kaçırılmıştı, üstelik hamileydi...

"Afedersin kardeşim, şu an saçmaladım. Kim bu adamlar söyle bir an önce bulalım. "

Başını öne eğdi önce, sonra derin bir nefes verip omzuma yaslanıp beni lokantanın bahçesindeki bi masaya sürükledi... Nasıl başlayacağını düşünüyordu kesin .. Ama benim tahammülüm kalmamıştı..

"Bora anlat!!!"

Verdiğim emirle Bora içine kaçan sesini bulmak için boğazını temizledi . Sonra yirmi yıl yaşlanmış gibi yorgunlaşan gözleriyle gözlerime kaçamak bakışlar attı. Benim tereddütlerimde böylece git gide açığa kavuşuyordu...