ALIN YAZIM

kaçış...

Murat...

"Güzelim.."

Başını tabağından kaldırdı. Merakla yüzüme bakıyordu güzel karım. O'na her bakışımda ne kadar şanslı bir adam olduğumu bir kez daha hatırlıyordum. Lokmasını yuttuktan sonra cevap verdi ..

"Efendim sevgilim , beğenmedin mi yoksa ? Sana başka bişey yapsam?"

O kadar tatlıydı ki, aslında şimdi biraz onu söyletmek vardı ya neyse .

Şu an çok daha önemli bir konu vardı. Psikolog eve gelecekti . Babamın yakın dostlarındandı, aradığımda biraz durumdan bahsetmiştim,oda Hüzün'e belli etmeden, önce bir uzaktan muayene etmek istedi. Durumun ciddiyetini anlamak için bazı sorular ,tespitler yapacakmış.
Haklıydı şimdi pat diye hadi psikoloğa desem ,belki güzelim ilişkimize bağlayacak ve üzülecekti.

"Bu gün bir misafirimiz olacak. Senin için bi sakıncası yok değil mi tatlım ?"

Birden elindeki çatal bıçağı bıraktı,ağzına aldığı lokmasını aceleyle yutup ayağa fırladı ve masayı toplamaya başladı.

"Aşkım napıyosun?"

"Sevgilim misafir gelecek dedin , evi temizlemek gerek , bişeyler yapmak gerek , yemeğe mi geliyor?"

Bu kadar heycanlanacağını tahmin etmemiştim.

"Sevgilim ,gel otur şöyle ." Elinden tutup tekrar oturttum masaya.

"Gelen eski bir aile dostu ,yakinen tanıdığım birisi . Ve seninle tanıştırmak istedim. Şimdi önce kahvaltını bitir ve arkana yaslanıp dinlenmene bak. Ben Sevgi'yi aradım birazdan burda olur. "

"Eski yardımcın Sevgi mi?"

"Evet artık karımla yaşadığıma göre yatılı kalabilir. Zaten zor durumda kalmış hem onun içinde daha iyi oldu."

"Neolmuş aşkım? Merak ettim şimdi ."

"Biraz uzun hikaye aşkım ama sana özet geçebilirim. Annesiyle, babası kaçarak evlenmişler. Onun için aileleri reddetmiş bunları. Çaresiz İstanbul'a gelmişler. Babası bir inşaatta çalışmaya başlamış. Beş sene önce de iş kazasında ölmüş. Annesi, babasının hasretinden yataklara düşmüş,eli ayağı tutmaz olmuş. Geçen ay da vefat etmiş. Şimdi yapayalnız kaldı Sevgi . Onun için hem ona, hem bize destek olması açısından yatılı kalsın istedim. Tabi senin içinde sakıncası...

Güzelim?? Sen .. Ne oldu ?"

"Çok üzüldüm,zavallı Sevgi. Çok acı çekmiş olmalı. "

Benim iyi kalpli, melek karım, kendi kabuslarıyla boğuşurken bir başkası için üzülüyor, kıyamam sevgilime ..

Kalkıp sarıldım arkasından. O, ayağa kalkmayı tercih etti . Başını göğsüme yaslayıp sıkı sıkı sarıldı. Ben saçlarına bir öpücük kondururken..

"Çok şanslıymış "

Hmm anlaşılan kendi hikayesinde bir parça arıyordu..

"Evet sevgilim... tıpkı bizim gibi .."

"Bizim gibi aşkım.."

......

Hamza Çelik...

"Yine ne istiyormuş Ahmet?"

"Şey beyefendi.."

"Ağzında geveleyip durma . Söyle .!!"

"İstifa etmek istiyormuş efendim . Orda artık kalamam diyor ."

"Hahahahhaha bu çok komik işte. Bunca yaptığından sonra vicdana mi gelmiş eski patronlarına.. "