Regrets from the past

Regrets : part 12

Micah

"Nak, aalis muna ako. Kayo na ni Ernest ang bahala sa isa't isa. Wag kayong mag aaway ha, matatanda na kayo. Just tell me kung pasaway ang anak ko, ako ang bahala once I came back"

"Bakit po kayo aalis tita?"

"May sakit ang daddy Kevin mo. Eh wala naman mag aalaga, kawawa naman. Hindi naman pwede si Loraine at busy din. Kaya pupunta muna ako sa Spain"

"Hired a nurse mom. Why leave?" reklamo nito Poknat.

"Pwede ba Ernest. Ngayon ko lang din ulit makasama ang daddy mo. Kawawa naman may sakit na nga, mag isa pa siya don. At saka matanda ka na, huwag kang pabebe. Mahiya ka kay Micah"

"I'm not pabebe. Ma mi mis lang kita mom"

"Ernest, babalik pa ako. Huwag kang mag inarte. Daig mo pa ang batang 10 years old sa inaakto mo"

"Hayaan niyo na yan tita. Ganyan talaga yan. KSP. Ako na po bahala mag sumbong pag nagpasaway"

"Salamat nak. Buti nandiyan ka. Hoy Ernest, aalis ako pero huwag mong palaging dadalin dito yung girlfriend mo. Mamaya, lumobo yon. At mag kontrol ka sa sarili mo"

"Mom. I'm not a kid anymore to tell me what to do and what's not"

"I'm just reminding you. Micah Nak, mas matured ka mag isip kaya ikaw nakang bibilinan ko ha. Basta kung may problema, tawagan mo agad ako. Magpaalam din ako kay lola mo"

"Yes tita. Don't worry po"

Tomorrow na ang alis ni tita kaya I help her na rin sa pag empake ng mga dadalin nito. Si Poknat, hayon. Kasama na naman niya ang girlfriend niya. Alam niyang aalis ang mom niya, hindi man lang nag spent ng oras niya para makasama ito.

Napailing nalang ako.

* * *

Past eleven na ng gabi pero wala parin si Poknat. Kahapon lang umalis si tita pero heto at nagpapasaway na. Pero paki ko nga ba, he's grown up  alam na niya ang ginagawa niya. Kaya lang kasi, naadik na siya sa kakainom. Madalas na siyang bungangaan ni tita dahil don. Akala ko nga magtitino na pero heto, nakalaya lang, balik na naman sa pag inom. There are times, hindi ito nakapasok sa trabaho niya dahil sa hungover.

Buti nag stay muna si lola sa province. Nanghinayang nga ito dahil hindi man lang sila nagkita I tita bago ito umalis. Through phone nalang sila nagka usap.

Then I heard his car sa labas ng bahay nila. Kaya lumabas ako ng ng bahay namin para puntahan siya at pagalitan.

As always, nakainom na naman. Pero hindi naman sumusuray. He can still manage to drive home.

"Hi Poknat" bati pa nito.

"Hi mo muka mo. Kanina pa ako nag aantay na dumating ka. Ano na naman ang pinag gagawa mo sa sarili mo. Uminom ka na naman"

"Why waiting for me. I'm not a kid ok. Saka konti lang naman ininom ko. See---I still manage to get home. Safe and sound" sabay sandal sa kotse nito.

"You were never an alcoholic before Poknat. Na-impluwensiyahan ka na ni Kirsten"

"She's cool Poknat. She thought me how to be a man"

"Don't tell me, may nangyari na sa inyo. Mag ingat ka lang. Baka nga bigla nalang yung lumobo. Ready ka na ba if ever" I'm concern and hurting. Nasasaktan dahil yung lalaking palihim kong minamahal, may mahal ng iba. Sa kanya na umiikot ang mundo nito ngayon.

"She's really good in bed. She's a pro. But don't worry, I won't impregnate her. I'm still on my mind"

That night was not the first time na sinita ko siya dahil sa pag uwi niya ng nakainom.

One night, he came home, after he crashed into someone's car. He's drunk, pero nakauwi parin naman siya at walang galos. Pero sira ang kotse niya. Basag ang windshield, pati an ng headlight nito.

"Poknat. Ano to ha?" Inis na sita ko. I'm worried about him dahil almost every night siyang lasing. This his night was the worst.

"Stop nagging at me ok. You're not my mom" sagot pa nito saka susuray suray na lumakad papasok sa bahay nila.

"Yes I'm not your mom but I'm your bestfriend remember. Ano ba nangyayari sayo ha. You're always drunk,  tapos ngayon, nabangga ka pa. Ano susunod, ambulance na ang maghahatid sayo dito"

"Will you shut up. Nakainom lang ako but I'm not drunk. Naaksidente but look, I'm ok. I'm still alive"

"Oo ngayon. Pano bukas, sa mga susunod pa. Pag may nangyari na sayo saka lang ikaw mag titino. Hindi na ikaw yung Ernest na kilala ko. You changed a lot, you're getting worst. Pati trabaho mo napapabayaan mo na. Tanner always asking me kung nasaan ka"

"Yeah. The achiever as always. I am too right. I'm just having a good time. Masama ba yon?"

"Hindi masama Ernest
But know your responsibility and limitations. You were one of the youngest bachelor and achiever, but look at you now. Sinabi ko na sayo, hindi makakabuti sayo si Kirsten"

"Shut the fuck up, will you. You're like and nagging girlfriend. Just leave me alone"

"Sa itsura mo yang tingin mo iiwanan kita. Tumayo ka diyan at magbihis ka. Maligo ka" sabay lapit ko dito at akmang itatayo.

"I said leave me alone. I don't need you"

"I'm going to leave you alone pag ok ka na. Kaya tara na, tumayo ka na diyan at ayusin mo ang sarili mo"

"I mean it. Leave me, for real" he shouted.

I was stunned after hearing those words.

Gusto niya na akong lumayo sa buhay niya.

"You're just drunk, Halika na" pagpupumilit ko na akayin siya papasok sa loob ng bahay nila.

"I'm not" he shouted again "I don't want to see you again" his last words saka ito pumasok sa loob ng bahay nito samantalang ako ay naiwang nakatulala sa tabi ng kotse niya at luhaan.

Bakit Ernest?  Anong nagawa ko?

To be continued...