Regrets from the past

Regrets : part 89

-

Everything I know about love
I learned from you, from you 🎼🎶

Sayo ko natutunan kung paano ang magmahal kahit palihim.

And everything I know about pain
I learned from you, you🎵🎶

Sayo ko din natutunan kung paano ang masaktan ng paulit ulit kahit minsan hindi mo alam na nasasaktan mo na pala ako.

You were my only, you were my first

Ikaw ang kauna unahang lalaki na minahal ko. Ang dahilan kaya nangangarap ako.

You showed me lonely, and you took me in when I was hurt
But the most important thing you ever gave me🎼🎶🎵
Was the one that hurt the most

Pero bakit Poknat? Pagmamahal ang ibinigay ko sayo pero ang sakit naman ng ibinalik mo. At bakit si Heidi pa?

So thank you for the broken heart, oh yeah
And thank you for the permanent scar, oh🎼🎶🎵
'Cause if it wasn’t for you, I might forget
How it feels to let go, and how it feels to get a brand new start
So thank you for the broken hear🎶🎼

Salamat  sa pagmamahal. Kahit sandali lang. Naranasan kong maging masaya sa piling mo. Hindi ko kayang maging makasarili. Ayaw kong mawalan ng ama ang magiging anak niyo ni Heidi.

I'm letting you go. I'm letting you go out of my life. Masakit. Sobrang sakit. Kaya pinili ko ang lumayo.

Pipilitin kong bumangon. Pipilitin kong mag simula muli. Mag simula na wala ka na sa buhay ko.

Sana maging masaya ka.

Dahil pipilitin kong maging masaya.

Habang nasa alapaap ay siya lamang ang laman ng isip ko. Masakit dahil ibig sabihin lang nito ay hindi niya na talaga makakasama at makikita pa si Ernest.  Ang Poknat naging bahagi ng buhay niya sa mahabang panahon. Ang lalaking lihim na minahal simula pagkabata. 

Ganon yata talaga pag nagmahal ka. Magiging masaya, tapos masasaktan. May nang iiwan at may naiiwan. May umalis at nagpapaalam.

Pero sa sitwasyon namin, kailangan kong lumayo ng walang paalam. Dahil baka hindi ko kayaning layuan siya. At maging makasarili ako.

Pwedeng isipin ng iba na ang tanga ko. Tanga dahil nagpaubaya na naman ako.

Oo. Nagpaubaya ako. Hindi para sa kanila. Kundi para sa sanggol na isisilang ni Heidi. Naranasan ko na ang mawalan ng mga magulang. Ng lola. Ng lalaking mahal ko.

Ayaw kong may makaranas ulit non. Kahit pa kapalit ay ang pagpapalaya sa lalaking pinaka mamahal ko.

Lilipas ang panahon. Makakabangon din ako. At alam ko siya din. Magbabago ang panahon at alam ko, kung dumating ang pagkakataon na magkita kaming muli. Maaaring nag iba na rin ang damdamin niya para sa akin.

Ngayon ko lang lubos na nauunawaan na ang pagmamahal pala ay hindi lang yung makakasama mo ang taong mahal mo sa tabi mos.

Mas higit pa ang na realize ko. Na kahit wala siya sa tabi mo, alam mo sa sarili mo at sa puso mo.

Na wala kang ibang mamahalin kundi siya lang.

Tama nga sila, ang tunay na nagmamahal, nagpaparaya. Kahit pa masakit.

Smile Micah. Harapin mo ang bukas na mag isa. Mahirap pero kakayanin. Masakit pero titiisin.

Lumubog man ang araw para sayo sa pagkakataong ito, muli naman itong sisikat. Para sa bagong pag asa.

Bangon lang. Wag kang susuko. Hindi ka talunan. Ikaw ang panalo. Dahil nakaya mong magparaya.

May kapalit ang lahat ng luha  ko ngayon.

Mabilis lang ang panahon.

Mabilis kang makakaahon.

If only pain will be vanished as with tear drops from my eyes.

The end...

Minsan may mga kwentong...

Hindi masaya...

Hindi naayon sa gusto natin...

Masakit man...

Lilipas din yan...

Babangon...

Para sa muling pagsisimula...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Joke lang 😂😂