Regrets from the past

Regrets : part 60

Mommy Cathy's pov

"Welcome home dad, Loraine" masayang sabi ko habang papasok ng bahay.

"Nice to be back home. Smells nice. Smells home" compliment ni Dad.

"Right dad. It really smells like home" segunda naman ni Loraine.

"Ernest is here. Wake him up Loraine" utos ko dito.

"Okay. He'll be surprise" tuwang tuwa sabi pa nito at mabilis na umakyat sa second floor ng bahay.

"You didn't tell me that you're going back home with Loraine. I'm not prepared" masayang sabi ko kay dad (daddy kevin)

"It won't be a surprise if I'd tell you. How's everything in here hon" tanong nito habang pinagmamasdan ang buong kabahayan.

"Good. Ernest is doing good in his business. As well as Micah. She's a professional designer now, and I've seen her creation once in a magazine and I can say, she really put all her heart into it" sagot ko.

"Are they together now?" baling nito sa kin.

"I hope so. They're not getting any younger. I hope they'll realize that they're  meant for each other. I wish that they will end up in marriage and will give us many grandchildren" hiling ko noon pa.

Well---I'm really agreed to that. I like that girl since then. She's really ok for me,  for our son. What if we do something . I mean help them" he said.

"Mom, dad. Come with me" pabulong na sigaw ni Loraine na halatang tuwang tuwa.

Nagtatakang sumunod naman kami dito at pumunta ito sa kwarto naming mag asawa. Banayad ang ginawa niya pagbukas ng pintuan sa kwarto.

At tumambad sa amin ang dalawang taong mag kayakap sa kama.

"Omg. It's happening mom, dad" kinikilig na sabi ni Loraine habang mahigpit na hawak ang mga kamay ko at halatang pigil na pigil ang mapasigaw.

Napangiti ako sa nakita ko. Mukang hindi na naman namin kailangan pang kumilos para sa dalawa.

"Let's go" bulong na sabi ko saka marahang inilapat ang pintuan. Kinikilig ako para sa mga anak ko, nakakatuwa dahil ito ang pangarap ko. Ang magkatuluyan silang dalawa.

"Oh my gosh mom. Did you see that" Hindi parin maitago ang saya ni Loraine, kahit si dad ay nakangiti.

"I see that Loraine" napapailing na sagot ko. We wanted to surprise them but it turns out that were the ones being surprised. Never nagtabi ang dalawang yon ng wala ako. This is the first time and I am not born yesterday para hindi makaramdam na may nag iba.

"Maybe we could asked them later mom, dad" suhestiyon pa ni Loraine.

"No Loraine. Let them. They won't hide it anyway" sabi ko.

"Okay. You're right. Let's have dinner outside mom, dad. I missed that two" hiling ni Loraine.

"Is it oK with you dad?" baling ko dto.

"Definitely" malapad ang ngiti nito bilang pag sang-ayon.

-

Ernest

"Anong ginagawa mo dito?" Sabay tulak sa akin ni babe kaya nagising ako ng tuluyan ng umagang yon.

"I'm sleeping. What else" sagot kong ni hindi pa maimulat ng maayos ang mga mata ko.

"I know right! Pero hindi ba doon ka natulog sa room mo. Bakit nandito ka?" Sa itsura nito ay parang haharap na ako sa world war three.

"Babe, calm down.  Listen ok. Lumipat lang ako ng mag uumaga na. I can't help it. The thought that you're just right next to me tapos ni hindi man lang kita mayakap, ang hirap non babe. But don't worry, tumabi lang naman ako. I didn't do anything" pagpapaliwanag ko.

"Are you sure Ernest Jake Berry?" salubong ang kilay na tanong nito. When she called me by my whole name, she is definitely angry.

I raise my right hand "Promise babe. Nahiga lang ako sa tabi mo. I didn't do anything-----Ahmmmm just---

"Just what?" halos sigawan na ako ni babe sa inis.

"I kiss you in your cheeks, that's all" sagot ko na medyo kinakabahan na sa itsura nito babe. Iba kasi ito magalit. Taob ang pagka lalaki ko.

"Sigurado ka Ernest Jake Berry? "

"Opo madam. Sigurado po. Kahit gustong gustong gusto ko na. Nagpigil ako. Alam mo kung bakit? "

"Bakit?"

"Dahil kayang mawala ang galit kong ano----pero yung galit mo pag ginawa ko yon. Iyon ang hindi ko alam kung paano mawawala. Kaya magtitiis po ako madam"

"Very good. Love you" sabay bawi nito.

"Love you more. Tulog pa tayo" nanunuksong sabi ko.

"Matulog kang mag isa mo. Bababa na ako. Mag luto ako ng breakfast natin" sabi nito saka tumayo sa kama.

"Pwedeng pwede ka na talaga mag asawa babe. Pakasalan mo na ako" patuloy na panunukso ko dito. Teasing and annoying her is one of my favorite part of the day. Like coffee in the morning. Day's  won't be complete without it.

To be continued...