To tylko gra | K.Th & J.Jk

♧Początek wycieczkowej tragedii♧

Jimin siedział pół nocy przy Taehyungu próbując zbić mu wysoką temperaturę zimnymi okładami. Nie lubił Jungkooka za to, jak zranił jego przyjaciela, ale teraz był mu wdzięczny. Gdy przyprowadził go w nocy nieprzytomnego, Jimin bardzo się zmartwił i pierwsze co zrobił, to wymusił na Jeonie streszczenie tego, co się stało.
Parka nie szokowała wersja podana przez Jungkooka. Znał aż za dobrze Taehyunga, żeby wiedzieć, że przeforsował się w pracy, to było tak do niego podobne. Rozumiał to, że Kim chciał dać z siebie wszystko, ale nikt nigdy nie musi doprowadzić się do takiego stanu, tym bardziej w czasie kiedy nie jest w pełni stabilny fizycznie, jak i psychicznie.

Blondyn wiedział, że rozstanie Taehyunga z Jungkookiem źle na niego wpłynęło, ale również problemy w domu na nim się odbijały i Jimin wiedział, że Kim nie powinien wszystkiego brać na własne barki, bo to nie odbije się dobrze na jego zdrowiu.

Zostały trzy godziny do wyjazdu w góry, a Park zaczynał rozważać już, że po prostu zrezygnuje i zostanie z blondynem przez całe ferie zimowe, jednak otwierający oczy Taehyung zmienił nowe zamierzania Parka.

- Jak się czujesz? - zapytał z troską, kiedy Kim powoli i niepewnie rozglądał się po pokoju.

- Źle - powiedział słabo, a Jimin od razu mógł zrozumieć, że Kim potrzebuje jak najwięcej płynów do wypicia.

- Pij - rozkazał mu podając do rąk szklankę, a Taehyung z upragnieniem się napił.

- Jak ja tutaj wróciłem? - zapytał patrząc niepewnie w zatroskane oczy Jimina.

- Jungkook cię tutaj przyprowadził i kazał się tobą zająć. Chyba wiedział, że nie spodobałoby ci się, gdybyś po przebudzeniu zobaczył tylko jego..- powiedział z namysłem Park

- To prawda. W końcu zachował się poprawnie - westchnął Kim przeczesując palcami swoje włosy. - Ile zostało czasu do wyjazdu? - zapytał.

- No jakieś niecałe trzy godziny - odpowiedział od razu.

- Trzeba się spakować - mruknął Kim odkładając na stolik nocny swoją szklankę.

- Obejdzie się. Wyręczyłem cię, kiedy nie spałem całą noc - zaśmiał się pod nosem, a Taehyung patrzył na niego wdzięcznym wzrokiem.

- Dziękuje, Jimin - uśmiechnął się delikatnie.

- Nie ma sprawy. Zresztą muszę cię opierdolić za to, co robisz - rzekł poważniejąc. - Nie możesz doprowadzać siebie do takiego stanu, Tae. To był twój pierwszy dzień, a już zjebałeś - pokręcił głową.

- Ah..wiem, Jimin - westchnął ciężko.

- Jesteś pojebanym tyranem dla samego siebie. Jeśli nie dajesz rady ze szkołą i jednocześnie pracą to zrezygnuj z niej - dodał patrząc ze zmartwieniem w oczy Kima.

- Nie mogę. Potrzebuje tej pracy, będę po prostu bardziej uważał - rzekł ze spokojem, a Jimin wywrócił oczami.

- Nic na siłę. Jak chcesz, to zapłacę za twoje czesne, a kiedyś, kiedy znajdziesz sobie stałą pracę, oddasz mi i tyle - zaproponował niepewnie Jimin, a brwi Kima się zmarszczyły.