✔ Kissed By A Nerdy Gangster (Completed)

KBANG (Chapter 87)

(THE PAST)
***

ELLA

Nanoot sa 'king ilong ang mabangong amoy amoy ng mga scented candles na naka-sindi sa isang manipis na estanteng nakapuwesto sa gilid ng pader.

Kung gaano kaganda sa labas ang bahay, gano'n rin ang ikinaganda nito sa loob.

The interior was painted with a clasy burst of pale yellow and white paint that made a perfect contrast with the brown furnitures and other necessities. As expected, may mga naglalakihan at naggagandahan ulit na mga chandeliers na nakasabit sa kisame sa bawat divisions ng bahay.

Kasalukuyan kaming naka-upo ni Dan sa tabi ng maliit na tea table. Naka puwesto ito sa tabi ng glasswall na kapansin-pansin na sa labas kanina.

Naka harap sa west ang pasilyong ito kaya siguradong maganda ang sunset dito kapag summer. In the other hand, the subtle falling of the snow made a dramatic snow globe-like scene na mas pinaganda pa ng mga punong lagas ang dahon na naka-tanim sa paligid ng bahay. Muli kong ibinalik ang tingin ko sa loob.

Maraming mga katulong na naglalakad-lakad sa kung saan-saan, they are all wearing the same uniform. Kaninang pagkapasok rin namin sa loob ng bahay, maraming mga security guards na nakabantay do'n at may mga survailance cameras na naka install sa kung saan-saan.

The house has a very minimalistic design with everything looking worth much money, walang masyadong bagay na naka puwesto sa kung saan but it sure made an ambiance that it is owned by a very wealthy business man----which is my lolo.

Ang lolo ko na akala ko matagal ng patay.

Naka upo siya sa tapat namin ni Dan, he was silently staring at me which made me uncomfortable. Napasiksik na lang ako sa tabi ni Dan ng wala sa oras.

Bukod sa nararamdaman kong awkwardness sa harapan ng lolo ko, nalilito pa rin talaga ako kung bakit sinabi ni mama na patay na siya.

Kung ganito lang rin naman pala kayaman ang lolo ko, bakit natitiis na lang nila mama at papa na magbenta sa palengke? Bakit tiniis nilang mabuhay sa hirap at matapak-tapakan ng ibang mga tao para maka-utang ng pera no'ng nagkasakit si Dan?

"You seem to wonder apo" basag niya sa katahimikan. Napatingin na lang ako kay Dan na mukhang nalilito na rin talaga sa mga nangyayari.

Pareho naming hindi ini-expect na ganito pala ang madadatnan namin sa lugar na 'to, hindi ko rin siya masisisi.

"You are free to ask everything apo" ngumiti siya.

Noong una, nagdalawang isip pa talaga ako. Pero nilakasan ko na lng ang loob ko dahil gusto ko nang masagot lahat ng mg katanungan sa utak ko.

"I-Ikaw ba talaga ang lolo ko? Bakit ang yaman mo?" inosente kong tanong dahilan para mapatawa siya at mapailing-iling.

Anong nakakatawa do'n?

"You seem to not know even just a single information Ella" he cleared his throat saka niya isinandal ang katawan niya sa mamahaling upuan na kinalalagyan niya. Ibinaling niya ang tingin niya sa glasswall na nasa gilid saka siya ngumiti. "All of these wealth, ang mga business ko, ang mga pera ko, this very house and all of my possessions will all soon be yours----sa kuya Joaquin mo, sa 'yo, kay Zacharias. That was already written in my last wheel, sa sandaling mamatay ako----kayo na ang magmamay-ari ng lahat ng mga 'to" tumingin siya sa 'kin.

Nanlaki ang mga mata ko.

That was not the answer I was expecting to hear, pero nakakagulat pa rin talaga.

"Hindi ko po maintindihan" maag kong paliwanag. Nagpakawala siya ng magkakasunod na buntong hininga saka siya muling nagsalita.

"Ang lahat ng 'to, bunga ng mga pinagsamang paghihirap ko at pamana ng mama at papa ko. Bago sila mamatay, iniwan nila sa 'kin ang pagma-manage ng business nila sa Pilipinas na unti-unti kong napalago. It ramified throughout the world, ngayon ay nandito na sa America ang main branch nito. Pero bago ang lahat ng 'yon, napangasawa ko muna ang lola mo. Isa siya sa mga taong nagtulak sa 'kin para sumugal at subukan ang suwerte ko sa pagpapalago ng kumpanya na iniwan sa 'kin. She was the most beautiful woman I had ever met, mahal na mahal namin ang isa't-isa. Marami kaming pinagdaanang hirap at pagsasakripisyo bago kami natuloy sa simbahan and later----nagkaroon kami ng anak, si Joaquilin. Ang mama mo" ngumiti siya sa kawalan na para bang sariwa pa rin sa ala-ala niya ang lahat.