The broken badboy

87. Levensvragen

Perspectief Eva

Ik heb Alex vandaag een week niet gesproken en voel me rot. Hij heeft niet één keer contact opgenomen met me en ik maak me zorgen, volgens Seth gaat het goed. Ze hadden het vrij snel goed maar Alex heeft tijd nodig. Hij is ook nu naar zijn oma voor advies. Ik hoop dat hij voor ons kiest. We hebben zoveel meegemaakt, dit kan het einde niet zijn.

Gillian hangt nu over me en geeft me een tas thee. 'Dat is goed voor je.' Glimlacht hij en zet zich langs me. Ik zat helemaal ondergedompeld in mijn gedachten dat ik even moest bijkomen. 'Hoe voel je je?' Zegt hij bezorgd. 'Beetje misselijk maar voor de rest oke.' Lach ik zijn kant op en hij knikt dan. 'Super.' Mompelt hij en neemt een slok van zijn thee. Ik weet hoe bezorgd ze nu zijn maar ik voel me op mijn gemak. Ik wist toen ik de uitslag zag dat Alex niet makkelijk ging reageren. Onze voor afgaande gesprekken werden altijd zware discussies over kinderen. Ik snap zijn standpunten maar het weg nemen is moord in mijn ogen. Ik zou nooit meer met mezelf kunnen leven. Maar toch diep vanbinnen weet ik dat hij dit ook wil. Hij is gewoon bang, doodsbang. Het is ook niet alsof hij een rolmodel had. Zijn vader was er bijna nooit en na de dood van zijn moeder werd hij alcoholist.

Ik voel Seth zijn hand op mijn schouder rusten en hij hangt dan over me heen. Hij laat zijn hoofd op mijn schouder rusten en kijkt naar mijn buik. 'Ben je bang?' Mompelt hij nu en laat zijn vinger cirkelen over mijn buik. Ik laat mijn hoofd tegen de zijne rusten en zeg dan. 'Hij gaat de juiste beslissing maken.' 'Nee niet hij. Ben je bang voor de kleine.' Grijnst hij. 'Ik ben vooral bang omdat het naar mij zal opkijken, wat als ik geen goede moeder word.' 'Onzin, je bent nu al een moeder voor onze groep en kijk hoe goed het met iedereen gaat.' Zegt Gillian blij. 'Je hebt ons bij elkaar gebracht.' Grijnst Seth die van me afgaat. 'Gelde dat ook maar voor Alex.' Zucht ik. 'Hij komt terug, sommige dingen liggen hem zwaarder dan andere.' Zegt Seth overtuigend. 'Hij had nu niet bepaald een geweldige vader.' Mompelt Gillian.

Perspectief Alex

Ik zucht zo diep ik kan en geraak geïrriteerd aan alle gedachten. 'Ik weet niet meer wat te doen mam.' Grijns ik en kijk dan naar haar grafsteen. 'Ik hou van haar maar ik kan dit niet.' Zucht ik weer. Ik heb geen enkele goede herinnering aan mijn vader. Hij was er weinig en meestal ook nog eens dronken. Ik kreeg nooit de aandacht die een kind verdiende dus zou ik niet eens weten hoe het moet. 'Je weet dat ze je zo hard mogelijk geslagen had en dan geschreeuwd had hoe durf je zo tegen haar te doen.' Lacht mijn opa die achter me staat. Ik sta recht en steek mijn handen in mijn zakken. 'Misschien heb ik dat even nodig.' Grijns ik zijn kant op. 'Roep maar niet te luid, jongen.' Lacht hij en ik voel oma aan mijn oor trekken. 'Je bent stom geweest Alex!' Roept ze en slaat met haar wandelstok op mijn hoofd. Opa lacht om het gebeuren en ik grijns dan. 'Leer uit je fouten en wees beter dan hem.' Zegt ze nu en ik knik. 'Je weet een indruk na te laten.' Grinnik ik en trek mijn oor los uit haar grip. Opa grinnikt nu ook en oma heft haar stok weer op. 'Nee niet weer!' Roept opa en ik begin te lachen. 'Exact hoe ik mijn leven met Eva wil beleven.' Grijns ik. 'Geslagen worden door Eva?' Grinnikt opa uitdagend. Oma kijkt vijandig zijn kant op en grijnst dan. 'Wacht maar tot je Dat prachtige kind van je ziet opgroeien en als dat nog niet alles is komt er na zoveel jaar weer een kleintje, jou kant opgerend!' Wijst ze mijn kant op. 'Ik heb besloten.' Zeg ik zelfzeker. Ik grijns bij de gedachten en neem dan afscheid van iedereen. Ik moet terug naar mijn vrouw.

Na een lange reis sta ik voor de deur. Ik heb net aangebeld en trek het boeket rozen omhoog als de deur open gaat. Eva kijkt me nu met grote ogen aan en ik grijns. 'Het spijt me.' Mompel ik onhandig en ze trekt de bloemen uit mijn handen en springt meteen in mijn armen. Ik hou haar stevig vast en ze zucht dan eens diep. 'Durf je de uitdaging aan?' Fluistert ze in mijn oor. 'Met jou kan ik alles aan.' Grijns ik en ze trekt me harder tegen haar op. Ik zie Seth en Gillian trots mijn kant opkijken en lach dan. 'Laten we naar binnen gaan.' Mompel ik en wandel dan naar binnen. Eva hangt nog steeds aan me maar het maakt niet uit.

Ik heb haar gemist.

'Ben je bang?' Zegt ze ineens als ze haar hoofd uit mijn schouder trekt. Ik kijk recht in haar prachtige ogen en ik slik dan. Ik knik kort en ze duwt een paar plukken haar uit mijn gezicht. 'Ik ook .' Zegt ze maar lacht dan. 'Gelukkig heb ik jou.' 'Samen kunnen we dit.' Knipoog ik. 'Wat schattig!' Zegt Gillian die ons onderbreekt. Eva springt ineens van me af en loopt dan naar de badkamer. 'Fuck de emmer.' Roept Gillian en ik kijk geschrokken Eva na. 'Ze is een beetje misselijk en tussen ons.' Zegt Seth die dichter bij me komt staan. 'Overgevoelig.' Fluistert hij en ik grijns dan. Ik wrijf over zijn hoofd en zeg dan. 'Als ik jou aankan is dit makkelijk.' Maar dat waren enkel woorden die ik te vroeg zei.

De weken/ maanden die volgde waren een complete hell. Eva was letterlijk de duivel die door mijn huis liep en dan heb ik het nog niet over de dag gehad toen ze haar spuit kreeg. Het enige voordeel was dat ze veel sliep en niet meer zoveel moest overgeven. Het beeld om haar met een dikke buik te zien bracht me een ongelofelijk blij gevoel naar boven en als ik heel stil was voelde ik hem al. Toen ik hoorde dat het een jongetje was, vlogen de namen door mijn hoofd. Het moest een kort maar krachtige naam zijn. Iets wat precies bij hem moest passen.

En zelfs nu moet ik nog elke keer grijnzen bij de gedachten dat ik vader wordt.

Wie had ooit gedacht dat een badboy een gezin ging starten?

Wie had ooit gedacht dat ik verliefd ging worden op Eva?

Maar toch ben ik trots op mezelf. Ik had mezelf nooit in deze positie durven dromen en Eva heeft letterlijk mijn leven beter gemaakt. Ik grijns en kijk dan naar haar. Ze ligt op de bank met haar hand die op haar buik ligt. Ze luistert rustig naar muziek en neuriet mee. 'Wat lach je zo?' Grijnst ze nu als ze opkijkt. Ik wandel naar haar toe en ga voor haar zitten. Ik laat mijn vingers glijden over haar buik en ze rilt helemaal. Na zoveel jaren is ze mijn aanrakingen nog niet gewend.

'Ik weet de perfecte naam voor hem.'