The broken badboy

71. Back to hell

Perspectief Eva

'En je liefje?' Grijnst hij nu. Ik ga eens door mijn haren en zeg dan 'dat is een goede vraag!' Hij grijnst en zegt dan 'gaat het niet?' Ik hoor vermaak in zijn vraag en duw dan tegen hem op. Hij lacht terug op een minder sluwe manier en samen lopen we de gang af. 'Ik weet dus niet wat hij wil maar ook niet wat ik wil.' Mompel ik dan onhandig. 'Eerst doet hij er alles aan om me terug te krijgen en als ik toegeef dan stopt hij weer en duwt hij me weg en het is zooooo vermoeiend.'

Ik zucht.

Als ik het luidop zeg klinkt het nog dommer dan het al is. Kai knikt en trekt het denkend gezicht. Hij doet echt zijn best om me te helpen maar ik denk niet dat hem dat gaat lukken. Je zou moeten denken zoals Alex nu doet en niemand weet wat er in hem omgaat, zelfs ik niet. Hij is stil en afwezig in elk moment dat we samen zijn. Alsof hij constant in pijn leeft.

'Hallooo?' Roept kai nu bijna. 'Ja?' Zeg ik verstrooid. Ik was helemaal verdwenen in mijn gedachten. Zoals altijd. 'Ik zei dus laat hem aan andere dingen denken. Laat hem terug lachen?' Ik kijk Kai verbaasd aan en zeg dan geschrokken 'waarom help je me eigenlijk?' Hij laat zijn vingers onder mijn kaak glijden en bijt dan op zijn lip. 'Ik wil je gelukkig zien.' Grijnst hij nu breed en loopt dan rustig weg. Deed hij dat nu echt? Dit was nu eens niks voor hem. Ik kijk hem nog na hoe hij naar zijn vriendin loopt en loop dan snel door. Zijn plan was eigenlijk nog niet zo heel slecht.

Ik zie Alex nu voorbij lopen en loop snel naar hem toe. Ik tik op zijn schouder en hij kijkt nu op. 'Wat is er Eva?' Mompelt hij nu. 'Wil je op date met me vandaag?' Lach ik lief. Alex kijkt geshockeerd met een geamuseerde grijns. 'Moet ik zulke dingen niet vragen?' Mompelt hij nu. 'Jawel' grinnik ik terug. 'Je doet er alleen zo lang over.' 'Ik wil heel graag met je op date Eva.' Lacht hij breed. Ik geef hem een kus op de wang en zeg 'haal me op om 6.' 'Ga je na huis zodat ik je kan ophalen?' Lacht hij nu oprecht. Ik loop langzaam van hem weg en heb een geamuseerde grijns. 'Zie dat als een ja.' Lach ik en loop dan de gang uit.

De dag lijkt wel uren te duren en school gaat maar niet vooruit. Ik wandel naar mijn voorlaatste les totdat Gillian met pure verbaasdheid op me afloopt. 'Wat heb jij gedaan met Alex?' Roept hij het uit. Ik begin breed te lachen en zeg 'wat is er?' Nu lopen we samen naar het lokaal en zegt hij. 'Hij zat te lachen, te genieten van zijn status en die shit.' 'Ik heb een goede raad gevolgd en heb hem op date gevraagd.' Gillian kijkt nog verbaasder, wat bijna onmogelijk is en zegt dan. 'Gaan jullie terug daten?!?!' Ik knik en zeg dan. 'Je leven is sneller om dan je denkt dus geniet je van de momenten.' En met die woorden loop ik het lokaal in. 'Hou het dan wel rustig in huis eh, ik wil nog slapen.' Grijnst hij door het hele lokaal uit en ik gooi mijn pennenzak tegen hem op. Hij gooit het terug en loopt dan met een grote grijns weg.

Perspectief Alex

Ik kan bijna niet geloven dat Eva, mij op date vroeg. Ik snuit mijn neus op en grijns breed. Ze is helemaal gek van me. Ik trek mijn zwarte hemd aan en laat een paar knoopjes open. Ik spuit mijn beste parfum en grijns dan breed. Een gevoel dat ik de hele dag al niet van me kan weg schudden. Ze doet het weer eens, al mijn kopzorgen zijn verdwenen als sneeuw voor de zon. Haar aanwezigheid is te sterk in mijn gedachten. Ik denk alleen nog aan haar.

'Klaar voor je date?' Grijnst Gillian in de deur opening. Ik loop voorbij hem en zeg dan. 'Was dit jouw idee?' 'Ik heb misschien korte suggesties laten doen want na mij luistert ze niet.' 'En terecht' grijns ik voor ik de deur dicht doe. Ik rij volle snelheid haar kant op en stop dan voor haar huis. Ik druk op de deurbel en voel dan alles zwart worden voor mijn ogen.

Perspectief Eva

Ik loop de trap af en trek de deur met een ruk open. 'Heyyy lieverd!' Roep ik maar al snel hoor ik het geluid van een wapen dat geladen wordt. 'Zonder te schreeuwen of moeilijk te doen kom je mee of we jagen een kogel door je kop! Neem afscheid alsof jullie echt weg gaan!' Sist een man die zijn geweer tegen mijn buik duwt. 'Ik ga uit met Alex, tot snel!' Roep ik richting de keuken en doe de deur achter me toe en niet veel laten voel ik een harde klap tegen mijn hoofd.

Alles draait maar ik ben nog bij bewustzijn. Ik voel ze mijn lichaam in een busje gooien en zie dan Alex langs me liggen. We rijden uren en tranen verlaten mijn ogen. Er komt geen einde aan deze pijn. Laat me niet weer al deze pijn opnieuw beleven.

Het busje stopt en een jongen trekt mijn lichaam op zijn schouder. Hij voelt gespierd aan en heeft prachtige witte haren. Wanneer hij uit zicht is neemt hij me in een aangenamere positie aan en kan ik zijn gezicht zien.

Ik verlies constant het bewustzijn maar ik moet me concentreren. En dan zie ik het. Het kan alleen niet waar zijn. Hij kan het niet zijn. 'H..' mompel ik en zie hem dan naar mij kijken. 'Help.' Mompel ik en verlies mijn bewustzijn.