The broken badboy

78. My snowman and me

Dit verhaal speelt zich 10 jaar later af.

Perspectief Eva

Ik open de gordijnen van de slaapkamer en zie dan een prachtig bedje van sneeuw liggen. Na jaren heeft het eindelijk nog eens gesneeuwd. Een lach verschijnt op mijn gezicht en ik verdwaal helemaal in het prachtige uitzicht. Ik wandel rustig de kamer uit en zie dan Sem naar me kijken. 'Je ziet er vrolijk uit.' Zeg ik als ik door zijn haren ga. 'Ik heb mijn redenen.' Grijnst hij als we samen de trap aflopen. 'Is Alex weer weg?' Mompelt Sem me achterna. 'Ja hij is weer weg voor zaken.' Zucht ik. Hij is de afgelopen dagen zoveel weg dat ik hem nauwelijks zie. Hij is s'morgens vroeg snel weg en ligt heel laat in de avond pas langs me in bed. Meestal slaap ik zelf al dus zie ik hem niet.

Ik trek de koelkast open en pak dan de melk eruit. 'Wil je ook iets drinken?' Mompel ik Sem zijn kant op maar kijk niet echt op. Hij grijnst en duwt dan een doosje met een prachtige ring voor mijn neus. Ik laat mijn glas perongeluk vallen en kijk hem dan verbaasd aan. 'Ga je haar ten huwelijk vragen?' Zeg ik met tranen in de ogen. Hij knikt en gaat onhandig door zijn haren. 'Ik weet wel nog niet hoe en wanneer.' Mompelt hij. Ik blijf even staren naar de ring en zucht dan eens diep. Alex heeft mij zelfs nog niet eens gevraagd en de laatste keer toen ik vroeg voor kinderen lachte hij alles weg. 'Is hij niet mooi?' Zegt Sem nu. 'Nee hij is prachtig. Ik zou er zelf een willen.' Zeg ik dan. 'Hij is altijd laat met die dingen maar het komt heus wel.' Grijnst Sem mijn kant op. Ik lach door zijn woorden en raap de scherpen op van het gebroken glas. 'Ging Seth niet komen vandaag?' Vraagt Sem nu verbaasd.

Ik heb een grote lach op mijn gezicht als ik de scherven weg gooi. 'Gillian heeft hem op date gevraagd en volgens mij is het goed uitgepakt.' Lach ik. 'Eindelijk! Dat duurde me echt te lang.' Grijnst Sem. 'Nou mij ook!' Grinnik ik. Nadat ik alles heb opgeruimd zet ik me naast Sem in de zetel. We praten uren over hoe hij Julia moet vragen en de deur vliegt dan open. 'Hallo lieve Eva en Sem.' Roept Gillian met een brede lach als hij neerploft in de zetel. 'EN??' Roep ik als Seth hem ineens achtervolgd. Hij gaat langs Gillian zitten en ik begin zo breed mogelijk te lachen. 'We zijn aan het daten.' Grijnst Seth nu. Ik spring op van blijdschap en spring in beide hun armen. 'Super om te horen!' Zeg ik met tranen in mijn ogen. Het loopt voor iedereen de goede kant op en ik voel mijn leven alleen maar op pauze staan. Als ik uit de knuffel ga en wil gaan zitten. Staat Seth op en trekt me dan mee naar de keuken. 'Ik heb je even nodig.' Mompelt hij en trekt de deur meteen achter me toe. 'Wat is er?' Vraag ik helemaal verbaasd. 'Dat kan ik aan jou vragen!' Zegt hij met zijn armen gekruist. 'Er is niks.' Wimpel ik hem af en hij steekt nu een sigaret op. Hij blaast de damp uit en zegt dan. 'Denk je nu echt dat ik dit geloof?' Ik zucht diep en zet me dan op het aanrecht. 'Ik voel me een beetje eenzaam.' Zeg ik nu. 'Je hebt ons toch?' Grinnikt hij als hij voor me staat. 'Jawel maar ik zie Alex nooit meer en Fabian gaat trouwen, jij bent eindelijk weer aan het daten, Sem gaat zijn vriendin ten huwelijk vragen en Amber krijgt al een kind.' Ratel ik af en voel dan tranen komen. Hij trekt me in een knuffel en zegt dan. 'Alex is een laatkomer in alles. Het komt wel.' 'Dat zei Sem ook al maar ik zie hem zelfs niet dus zou niet weten waar ik nog een relatie voor heb.' Zeg ik zuchtend.

'Ik heb een idee, waarom kom je niet met mij, Gillian en Sem mee. We gingen een leuke dag maken.' Grijnst hij. 'Prima, ik heb toch vrij.' Zucht ik en loop de keuken uit naar boven. 'Trek dat leuke kleedje aan dat Alex gekocht heeft!' Roept hij me nog na en ik zucht. 'Het sneeuwt!' Roep ik terug en trek mijn favoriete jeans aan met een dikke trui.

Perspectief Alex

'Ja leg maar op mijn bureau.' Mompel ik wanneer ik de laatste gegevens intik. Het is heerlijk het hoofd te zijn van een bedrijf. Zo kan ik mijn macht goed uitwerken net zoals vroeger. Ik krijg een berichtje van Seth. 'Het plan gaat beginnen Sasha.' Grijns ik richting mijn secretaresse. Ze klapt kort in haar handen en zegt dan. 'Ik ben zo blij voor u meneer.' 'Noem me toch Alex.' Grijns ik haar kant op. Ze knikt hevig en doet snel door met wat ze bezig is. Studenten zijn zo formeel, ik daarin tegen was iets compleet anders. 'Ik ga dan! Sluit jij af?' Mompel ik als ik de deur open trek. 'Mag ik dat uurtje nu eerder stoppen?' Zegt ze. 'Stop maar om 2, je hebt hard gewerkt.' Grijns ik en sla de deur toe. Ik ben in een goede bui en het mag ook wel. De dag waar ik mijn hele leven al op wacht is aangebroken. Mijn kleine broertje gaat niet meer zo klein zijn.

Wanneer ik het gebouw uitwandel sneeuwt het. Alsof zelfs God meezit vandaag, Eva houdt van sneeuw. Ik loop de juwelier snel in en sla de sneeuw van mijn jas af. 'Daar ben je toch!' Roept Kim die langs de juwelier zit. 'Nou nou wat doe jij hier?' Grijns ik. 'Toen ik het hoorde van Sasha kon ik daadwerkelijk mijn oren niet geloven. Dus kom ik even kijken of het waar is.' 'Het is waar.' Knipoog ik en de juwelier duwt het doosje onder onze ogen. 'Je hebt schitterend werk geleverd.' Zeg ik en samen met Kim blijf ik even staren.

'Je moeder zou zo trots zijn.'