The broken badboy

61. Voorgevoel

Perspectief Alex

'Wat moet ik doen om haar hart terug te winnen?' 'Volgens mij ben je die nooit verloren lieverd. Ze is altijd verliefd op je geweest wat je ook deed. Je doet haar gewoon veel pijn.' Zegt Julia die een appel aan het schillen is. 'Maar ze is verliefd geworden op deze kant van me, mijn roekeloze vrije ik.' 'Nee hoor, ze is verliefd geworden op de jongen daarachter. Je moet gewoon laten zien hoeveel je van haar houdt.' 'Waarom help je me?' Grijns ik nu. 'Jouw geluk hangt ook van Sem af. Als jij in problemen zit kan hij je niet in de steek laten en ik wil sem gelukkig zien natuurlijk.' Grijnst ze dan terug. 'Je houdt van hem.' 'Ja en ik wil het beste voor hem. Een stukje appel?' Grinnikt ze als ze een stukje naar me toeschuift. Ik neem een hap en blijf denken over wat ze zei. 'Wat moet ik dan doen?' 'Wees romantisch badboy. Je hebt al zoveel vriendinnetjes gehad, bij eentje was je toch ooit wel romantischer dan alleen seks.' Ik grijns uitdagend haar kant uit en ze draait met haar ogen. 'Ik neem dat terug. Stel jezelf gewoon de vraag wat heeft Eva graag en hoe win ik haar hart terug.' 'Makkelijker gezegd dan gedaan.' Grinnikt Sem die naar onder komt. 'Eva is veel veranderd.' Zucht ik nu. 'Exact! Maar we weten beide iemand die haar nieuwe kant het beste kent.' 'Nee!' Roep ik het uit. 'Jawel.' Mompelen ze beide in koor.

Perspectief Sem

Ik trek mijn jas aan en geef dan Julia de hare. Ze schuift haar handen door de mouwen en eet verder van haar appel. 'We zijn waarschijnlijk laat thuis.' Mompelt Julia nu Alex zijn kant uit. 'Goed, neem dan een sleutel mee.' Mompelt hij mijn kant op en zet dan de tv aan. 'Begrepen.' Knipoog ik Alex zijn kant op en pak dan de bos sleutels. 'Dus?' Zegt Julia lachend als we buiten staan. 'Ik heb wel zin in NOODLES.' Schreeuwt ze het dan uit. Ik grijns en doe de deuren open van de auto. 'Gaan de eerste naar gamemania?' 'Natuurlijk, een dag zonder game is een dag niet geleefd!' En lacht dan wanneer ze de auto inkruipt.

Wanneer we naar Gamemania rijden is het geen minuut stil. Ze heeft altijd wel iets te vertellen. Ik hou ervan want het is nooit saai met haar. Het is ook ongelofelijk fijn om bij haar te zijn. Het is gwn simpel en niet ingewikkeld en dat maakt het zo mooi. 'Aarde aan Sem!' Grinnikt ze dan mijn kant uit. 'Luister je überhaupt ooit wel naar mijn preken?' Grijnst ze nu. 'Ik luister altijd hoor!' Mompel ik wat onhandig. Ik heb geen woord gehoord en ze begint dan te lachen. 'Gelukkig maar.' Grinnikt ze dan weer. We stoppen voor het grote gebouw en hand in hand lopen we samen naar binnen.

Zoals altijd is het geweldig en kan ik niet stoppen met lachen. Na een lange tijd begint haar maag letterlijk te knorren van honger. Ze grijpt naar haar buik en zegt dan overdreven 'ik heb honger, wanneer krijg ik mijn noodles want mijn baby heeft honger.' Ik lach en veeg de lokken haar uit mijn gezicht. 'Ik trakteer.' Ze trekt een pruillip en zegt dan. 'Das zo lief.' En trekt me dan richting de auto. Het is al donker en er is niemand op de parking behalve wij. Ik heb een raar gevoel wanneer we richting de auto lopen en blijf op mijn hoede. Julia ziet aan me dat er iets is en zegt dan 'wat is er?' 'Ik heb het gevoel dat we bekeken worden.' Mompel ik en gooi een arm over haar heen. Ik wil niet dat haar iets overkomt natuurlijk. Ze neemt me vast in mijn zij en onze pas versnelt. Ze sprint in de auto en voordat ik instap zie ik twee figuren naar me kijken. Ze hebben beide een capuchon op en lopen dan weg. Ik knijp mijn ogen samen en kruip dan snel in de auto. 'Gaan we naar je thuis?' Zegt Julia nu angstig. 'Natuurlijk wat jij wil.' Mompel ik lief haar kant op en neem haar hand vast. Ze lacht schraal en ik rij dan snel door naar huis. 'Wat een akelig gevoel kreeg ik ervan.' Mompelt ze een beetje bang. Ik knik maar het zet me alleen maar aan het denken.

Perspectief Eva

Ik lig tegen Bram op en voel me een stuk beter. Hij is één van mijn beste vrienden en is er nu eens altijd voor me. 'Eva?' Mompelt Bram die door mijn haren heen gaat. 'Ja?' En draai dan mijn hoofd richting hem. 'Dit is fijn.' Grijnst hij nu een beetje. Ik knik en sta dan op. 'Tis heel lang geleden dat we nog eens movie night gehad hebben inderdaad.' 'Ik bedoel zo liggen met een meisje.' En gaat dan door zijn haren. 'Misschien moet ik mijn leven ook beteren zoals Alex deed.' 'Ja zou ik zeker doen, en doe dan ook De beste vriendin van het meisje dat je wilt binnen.' Zeg ik gefrustreerd en kijk dan door het raam. 'Zo bedoelde ik het niet, maar ik denk wel dat ik klaar ben voor wat serieus. Ik bedoel natuurlijk niet dat ik gevoelens voor je heb ahhaha toch niet na 17 jaar maar het lijkt me fijn een steun te hebben. Snap je?' Grijnst hij dan. Ik sta verlamd voor mijn raam en kijk recht in de ogen van een zwart individu, ik kan niet zien hoe hij of zij eruit ziet omdat ze in de schaduw staan en een capuchon op hebben maar het lijkt overduidelijk naar mijn raam. Het maakt een gebaar van de keel oversnijden en loopt dan een steegje in. 'Eva!?' Roept Bram bijna. 'Zag je dat?!?' Roep ik overstuur. 'Wat?' Mompelt hij kwaad. 'Daar stond iemand!' En ik wijs naar de straat. 'Probeer je het onderwerp weer te ontlopen.' 'Maar ik meen het! Ik zag iemand!' Roep ik gefrustreerd. Bram neemt mijn handen vast en zegt dan. 'Het is normaal dat je blijft ontkennen maar we zijn nu al bijna een week verder en je hebt ze beide niet meer gesproken. Amber is dood ongerust en wil het goed maken.' Ik trek mijn handen ruw los en zeg dan 'ik vertrouw hen niet meer.'en trek dan mijn gordijn toe. 'Ik wil haar excuses niet horen eigenlijk en Alex niet zien.' Hij draait met zijn ogen en gaat dan recht zitten. 'En het bal dan?' 'Vraag haar maar het maakt me niet uit.' 'Ik vraag jou.' Grijnst hij nu. Ik kijk hem verrast aan en trek een wenkbrauw op. 'Wil je met mij gaan? En je relatie leven dan?' 'Dat kan daarna ook nog schat. Ik laat mijn bestie toch niet alleen gaan.' Grinnikt hij nu. Ik trek hem in een knuffel en zeg. 'Je bent een schat.'