The broken badboy

32. Eva!

perspectief Gauthier

'Sem kom je nog?' grijnst Alex naar me. 'Ik wacht op Eva.' roep ik en ga dan naar boven. Ik duw de deur open van de badkamer maar zie geen Eva. Ik wandel naar een andere deur en duw die open ook geen Eva. Er is nog een kamer en ik loop er naar. met een glimlach duw ik die open en zie Eva in een wit kleed staan. Haar prachtige bruin gegolfd haar zwaait over haar schouder en ze kijkt met haar prachtige groene ogen naar me. Ik wandel naar haar en ze zegt ineens. 'Ik hou van je Sem..' Ik kus haar subtiel en doe haar haren uit haar gezicht. 'Maar dacht je dat dit nu echt was?' grijnst ze kwaadaardig. Ze draait zich nu volledig om en haar kleed hangt vol met bloed en ze heeft een mes vast waar ze haar polsen mee heeft opengesneden. Ik probeer zo snel mogelijk weg te gaan maar val neer en kijk nu in haar bloedrode ogen. 'jij verdient geen geluk, je bent nutteloos voor deze wereld!' roept ze nu kwaad en kijkt dan naar Alex. 'Alex..' Zeg ik maar hij heeft nu ook open gesneden polsen en bloed overal. Eva geeft het mes dat ze heeft aan Alex en met zen tweeën duwen ze het mes door mijn hart. Ik roep zo hard ik kan maar niemand die me hoort.

Ik schrik wakker en voel dan dat ik op de koude vloer lig. Ik probeer overal rond te kijken opzoek naar waar ik ben maar daarna herinner ik het me weer.

Strafhok..

Ik kruip recht en voel dan overal de pijn. Mijn handen hangen vol bloed van mezelf en er zijn meer riem striemen te vinden op mijn rug en maag. Ik sta overal blauw maar ik heb een grote bloeduitbarsting in mijn zij van het bad. Ik zucht is diep en kruip op het veldbedje in de hoek. Ik lag nog geen tien minuten of de deur gaat open. 'ERUIT' roept de bewaker en ik slenter eruit. Het licht doet verschrikkelijk veel pijn aan men ogen maar ik negeer het en ga naar men kamer. Het ziet eruit zoals ik het achterliet. Ik kijk naar het uur en zie dat het 2 uur is. Ik kruip naar de badkamer en ga in bad liggen. Het voelt koud aan maar dat is de enige plek die veilig voelt. Ik hoor een zacht geklop en schrik op. Daarna zie ik het hoofd van mijn moeder. Tranen in haar ogen rollen meteen weg als ze me ziet.

'Wat heeft hij je aangedaan' zegt ze wenend en gaat op haar knieën zitten. Ze wil aan de striemen komen maar ik trek meteen weg. Woede en haat vult me weer en ik zeg 'ga weg!'. Nu voel ik ook tranen opkomen maar wil niks zeggen. 'Gauthier..' mompelt ze. 'GA WEG!' roep ik zo hard ik kan en barst uit in tranen. Het is het meest hartverscheurende dat ik ooit heb gedaan, de enige persoon die van me houdt weg te sturen. Maar ik kon tegen niemand praten, mijn pijn en verdriet is te groot voor woorden. Wanneer ze de deur dicht doet doe ik de kraan open. Zachtjes stroomt het water en laat ik het over mijn rug glijden. Ik bijt zo hard ik kan op mijn tanden want de pijn is te groot voor woorden maar zodat het niet gaat ontsteken moet ik het doen. Na een halfuurtje droog ik met de zachtste handdoek mijn rug af en smeer er zalf op, toch op de plekken waar ik aankan. Ik strompel naar men kamer en trek een gestreepte groen zwarte trui aan en daarop een zwarte jeans. Ik doe men haar een beetje recht en ga dan naar onder. En wanneer ik aankom staat Thierry al klaar. 'Klaar voor een leuke dag' zegt Thierry blij en geeft een klopje op mijn rug.

Ik moet behoorlijk hard op men tanden bijten om niet te roepen en knik dan. 'Neem je die zakken mee? Dan neem ik de rest.' zegt hij dan blij en wijst naar de zakken. Ik strompel er naar en sjouw ze dan naar de grote oude roestbak dat Thierry zijn auto moet voorstellen.

Perspectief Alex

Ik sta verveeld tegen een muurtje op te kijken naar Eva die opzoek is naar versiering voor het verjaardagsfeest van haar broer. 'Eva moet dit nu echt?' Grijns ik maar Eva draait zich met een zeer kwade blik om. 'Jij mag dus wel 300 mensen uitnodigen voor je geest maar ik mag geen versiering kopen?' Ik gooi men handen in de lucht en laat haar gewoon doen. Ze gaat verder opzoeken en ik begin een beetje rond te wandelen in de winkel. Er lopen hier vooral oudere mensen en het stinkt overal naar potgrond en andere tuindingen. Maar zoals Eva zei de winkel is echt mooi. Ik loop een beetje tussen de rekken heen tot mijn blik valt op een jongen met een grote zak potgrond. Hij krijgt het amper gedragen en zijn bene trillen helemaal.

Ik heb geen idee hoe het komt maar de neiging om hem te helpen is groot en ik wandel zijn kant op. Ik neem de zak over van hem en een opgelucht zuchtje komt uit zijn mond. 'Dat hoefde niet Thierry' mompelt hij dan. 'Waar moeten de zakken kleintje?' Grijns ik en dan draait de jongen zich om. Ik zie dat hij overal afgetakeld is en zijn handen vol schrammen staan, zijn ogen hebben precies dezelfde kleur als mij.. en ik herken zijn gezicht. 'Ben jij toevallig Gauthier?' 'Jha en jij bent dan Alex?' Ik knik niet begrijpend en staar lichtjes. Maar Gauthier doet precies hetzelfde. 'Je lijkt echt op Sem..' zeg ik kwetsbaar. Gauthier kijkt dan weg en zegt 'ben jij nu ook al daar met dat gekke verhaal?' En met die woorden neemt hij de zak over en legt die op de kar. 'Eva vertelt soms gekke dingen maar ze heeft het bijna nooit mis' zeg ik dan kwaad en stap dan weg. Ik ben opzoek na Eva om haar te vertellen over Gauthier maar die is nergens meer te vinden.

Ik loop ongeveer een halfuur rond in de winkel opzoek naar haar als ik haar terug vindt in een hoekje tussen de dranktonnen. Ze is vanalles aan het opschrijven en geconcentreerd leest ze wat er allemaal inzit. Ik laat mijn armen rond haar zijn glijden en kus haar in haar nek. Ze moet giechelen en zegt dan 'ik kan nog steeds niet wennen aan jou kusjes eh' 'en wat is mijn prinses aan het doen?' Mompel ik wanneer ik het blad na ga. 'Drank aan het opschrijven voor zijn feest. Hij is een drinkertje net zoals jij' lacht ze. Ik grijns en knuffel haar dan nog is. 'Ik hou van je' 'ik ook van jou' en ze draait haar hoofd naar mijn lippen en ik drukte mijne op de hare. Ze glimlacht kort en doet dan snel verder. Ik steun op haar schouder en kijk wat ze allemaal opschrijft tot ik in mijn ooghoeken iemand zie staren. Als ik men hoofd draai zie ik Gauthier snel wegdraaien en doorslenteren. Ik weet niet of ik het tegen Eva moet zeggen want de vorige keer was ze wel pittig gekwetst door wat die idioot zei.

Na bijna 3 uur te slenteren in de winkel kruipen we de auto in en zucht ze is. 'Als we thuis zijn ga ik in bad hoor' mompelt ze. Ik staar naar de weg en luister niet echt. Ik ben meer gefocust op wat Gauthier me zei en hoe hij eruit zag. Hij leek zo hard op mijn broertje. Op mijn Sem. Ik voel de zacht hand van Eva op de mijne rusten en kijk ff naar haar maar focus me dan meteen terug op de weg. 'Zit je iets dwars?' Vraagt ze bezorgd. Ik grijns en zeg dan 'niemand is mijn bezorgdheid waard op mijn prinses na.' Ze glimlacht schraal en staart dan ook vooruit. De hele rit is het volledig stil. Beide denken we aan iets maar geen van ons twee zegt waarover.