35. Koffieklets

1.1K 27 0
                                    

Perspectief Eva

Ik drink men laatste beetje koffie op en kijk dan naar de klok. 'Je moet bijna door..' mompel ik met een pruillip. Ik voel de hand van Jonas op mijn gezicht rusten. 'Ik kom vaker dat beloof ik je!' En met die woorden wordt ik al veel gelukkiger. 'Ik mis duidelijk teveel!' Knipoogt hij nu. Ik knik overdreven hard en lach dan. Hij betaalt onze koffies en samen stappen we richting het station. Zoals altijd praten of Jha roddelen we over alles wat we zien en wie we zien. Wanneer we aan het station staan voel ik het in men hart. Het hartverscheurende afscheid nemen.. hij trekt me in een knuffel en ik voel zijn blonde krullen mijn nek kietelen. 'Ik ga je zo missen roddelflits!' Mompelt hij nu. 'Ik jou ook!' Zeg ik en eindig in tranen. 'Niet wenen schat, ik zie je snel weer' lacht hij dan. Hij veegt mijn tranen weg en door de micro horen we dat zijn trein wordt afgeroepen. Hij drukt nog een kus op mijn wang en zegt 'hou van je bestie! Steek de boel niet in brand eh!' Lacht hij dan en sprint zijn trein in. 'Beloofd en ook van jou!' Roep ik nog wetend dat hij het niet heeft gehoord. Ik zwaai nog tot zijn trein vertrekt en lach nog eens schraal naar hem. Hij lacht terug en wanneer zijn trein niet meer te zien valt draai ik me om. Meteen valt een man me op die naar me staart. Ik trek men gezicht samen en loop gewoon door alsof er niks aan de hand is. Wat een raar type, ik had hem al eerder gezien toen we onze koffies aan het drinken waren. Na een tijdje valt me op dat de man me aan het volgen is. Ik probeer sneller te stappen maar dat is best moeilijk met zo een korte benen. Wat wil die van me? Wanneer ik denk dat ik hem heb afgeschud stap ik wat rustiger en luister naar muziek. Uffff ik overdreef waarschijnlijk gewoon weer eens.

Het is al donker en de straatlampen staan al aan. Er is ook niet veel verkeer omdat het al best laat is. Ik zie een blauw-achtig busje voorbij rijden maar op een meest angstaanjagende snelheid. Na een tijdje valt me op dat hetzelfde busje voorbij rijdt. Ik draai dan de straat in en zie hetzelfde busje extreem traag voorbij rijden. Ik begin wantrouwen te krijgen en stap nog sneller richting men huis. Wanneer ik bijna in men straat ben gebeurt iets wat ik nooit had gedacht. Het busje stopt iets verder voor me en je hoort de rem blokken een scherp geluid maken. De schuifdeur rolt open en een jongen blond bruin haar stapt uit en stapt men richting uit. 'Hey' begint hij. 'We zijn de weg kwijt en we zagen je wandelen en dachten wel dat jij de weg ging weten naar de Sesamstraat?' Ik kijk hem verbaasd aan en zeg dan 'van de kinderserie?' 'Jha die' lacht hij terug. Ik trek mijn mond open maar voor ik er klank uit kan laten komen voel ik lang achteren iemand een doek op men mond duwen. Als voor mijn ogen wordt in enkele milliseconde zwart en het laatste wat ik me nog kan herinneren is dat ze me in de auto legde.

Perspectief Alex

Ik kijk gefrustreerd naar de klok. Het duurt al uren en we hebben nog geen plan. Geen plan om te weten te komen hoe we voor altijd veilig kunnen blijven, of jha een langere tijd dan nu.. ik wil een toekomst kunnen beginnen en met de vijand die op men hielen zit is het ontzettend moeilijk. Ik wil een familie maar dat zal alleen maar een zwakke plek worden waar ze me op zullen pakken. Ik moet gewoon voor altijd ervoor zorgen dat mijn familie veilig is. Het moet. Na een lange tijd piekeren besluit ik naar huis te gaan en ik zeg dan 'boys ik ga naar huis, Eva zal al bezorgd zijn!' Maar met alle verwondering heb ik nog geen bericht.' mompel ik nu.

'Serieus?' Mompelt Seth terug. 'Eva heeft me nog niks gestuurd, normaal had ze allang gestuurd.' Zeg ik wat bezorgd. 'Nooit gedacht dat je zo klef ging worden!' Proesten Leo en Fabian het uit. Seth begint ook mee te lachen en ik gooi men bezweette banden richting hun hoofden. 'Ah bah!' Roept Leo die naar achter springt. Ik lach nu luidkeels en prop men spullen in men tas. Ik voel iets daarna men gsm trillen en zie dan een berichtje van Eva.

💍❤️: ik ga vannacht thuis slapen voel me niet lekker, kom wss niet na school! ❤️

Ik steek men gsm meteen terug weg en zeg dan 'wie gaat er mee zuipen?' En in koor roepen de boys.

The broken badboyWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu