The broken badboy

18. Blijf bij me

Perspectief Eva

Hij gaf het gisterennacht eindelijk toe. Alex Dutois, de grootste badboy van school is verliefd op mij. Rillingen gaan over mijn rug bij de gedachten.

Is dit niet wat ik al die tijd al diep vanbinnen wou? Dat ik de ware ben? Waarom voelt het dan zo slecht? Alsof ik mezelf verraad. Ik draai me nog eens rond in bed en zie dan Stan in het andere bed liggen. Genietend ligt hij te slapen na zijn wazige nacht. Ik ben al blij dat een van ons het naar zijn zin heeft.

In een snelle ruk gooi ik mijn benen uit bed en zit recht. Gedachten verzetten Eva! Dat moet je gewoon doen. Ik loop naar de badkamer en trek al mijn kleren uit. Ik spring onder de warme straal water en blijf er een tijdje onder staan.

Na het douche gooi ik een grote handdoek rond me. Ik wandel de badkamer uit en pak snel mijn kleren enz. Stan ligt nog altijd te slapen maar zijn houding is anders.

Ik trek snel mijn kleren in de badkamer aan en draai mijn haar in een staart.

Ik grijns van mijn eigen spiegelbeeld. Het is een lange tijd geleden dat ik nog staartjes deed. Maar vrolijk stap ik uit de badkamer. Ik neem mijn rugzak en vertrek naar de winkelstraat.

Met een Starbucks in mijn hand en mijn gsm in de andere waar ik totaal gefocust op ben loop ik door de stad. Het is redelijk rustig en ik ben snel opzoek naar mijn favoriete winkel op mijn gsm. Na een halfuur opzoeken heb ik het adres en wandel er naartoe.

'Wie we hier hebben!' Roep ik vrolijk door de winkel als ik Jordy zie staan. Met zijn winkeluniform wandelt hij naar me toe en druk een kus op mijn wang. 'Wat doe jij hier?' Zegt hij lachend. 'Shoppen snul!' Grijns ik en wandel naar een rek. Hij volgt me en we praten  voor een lange tijd.

Na het passen en een paar kleren weg hangen loop ik naar de kassa. En al snel wandel ik met drie tassen naar buiten. Ik had een leuk strak zwart jurkje gekocht dat ik zeker ging aandoen vanavond.

Ik duw mijn zonnebril op mijn neus en lach naar de zon. Ik denk totaal niet meer aan hem. Of überhaupt iets. Ik geniet veel te veel van het shoppen.

Perspectief Alex

Vervelend loop ik achter mijn vader en Linda die voor me lopen. Ik walg van haar. Met haar perfecte en zelfzekere uitstraling. En ze is zo fake met alles. Haar lach, lichaam, liefde, alles gewoon.

Walgelijk.

En voor de zevende keer stoppen we bij een dure winkel. Oogdraaiend loop ik haar achterna en als een klein kind springt ze van rek naar rek. Mijn vader daarin tegen moest weer bellen voor zaken. En ik moet maar lief lachen en de kleren vasthouden.

Ze huppelt naar de kleedhokjes en ik slenter erachter. Ik gooi de kleren het hokje in en gooi een dodelijke blik naar haar. 'Ik ben niet jouw persoonlijke kapstok!' Sis ik het uit en met die woorden loop ik de winkel uit.

Ik leun tegen de muur en zucht. Dit gaat nog zo lang duren.

Zoals altijd loopt ze vrolijk met een paar tassen bij uit de winkel en wandelt door. Ik volg haar en zwijg vooral.

Ik moet nog veel denken aan wat ik gisteren allemaal zei. Ik gaf het toe aan mezelf en Eva. Ik hou van haar. Maar als we iets zouden hebben dan loopt ze gevaar. Zelfs in de vakantie liggen ze op de loer.

Met een giftige blik kijk ik rond. Zoekend naar bekende gezichten of gezichten die ik al vaker zag. Niemand.

Mijn gsm gaat weer af ik mijn zak en ik bekijk snel het bericht.

Dylano broer: wie zoekt die vindt!

Mijn woede is groot en als ik erachter kom wie dit is. Dan zal het hem berouwen. Mijn wraak zal zoet zijn.