The broken badboy

88. Hij komt

Perspectief Seth

'Ze slaapt.' Zegt Gillian uitgeput als hij langs me op de bank ploft. 'Waarom moest Alex nu op een zakenreis.' Zegt hij geïrriteerd. 'Ze is een tikkende tijdbom eh en het ergste is straks bevalt ze zonder hem!' Ratelt hij af en ik trek nu zijn gezicht ruw mijn kant op en grijns dan. Hij bijt op zijn lip en kleurt langzaam rood. Ik laat mijn hoofd nu zakken in zijn nek en hijg tegen zijn nek op. Ik zie het kippenvel verspreiden over zijn gezicht en leg dan mijn hoofd op zijn schouder. 'Welke film wil je zien?' Grijns ik maar hij duwt me al snel neer. 'Wat dacht je van onze film.' Grijnst hij en hangt nu boven me en net wanneer onze lippen elkaar raken zeg ik. 'Eva slaapt.' Hij zucht nu diep en zet zich weer recht. 'De volgende keer logeert ze bij Sem.' Zegt hij chagrijnig en ik moet alleen maar lachen. Ik ga nu recht zitten en zeg dan 'het is leuk om je te plagen.' 'Het is absoluut pest gedrag!' Zegt hij wijzend mijn kant op en opent Netflix dan. Ik sta op en wandel dan naar de keuken. 'Je bent een softie.' Grijns ik maar hij antwoord niet. Als ik de woonkamer inloop is hij weg, waarschijnlijk naar de wc. Ik plof neer en zoek dan een film. Ik vind niks leuks en duw de tv uit, het is wel erg warm en ik trek mijn shirt dan uit. Ik rek me goed uit en wandel dan naar boven. 'Gillian?' Mompel ik maar ik zie en hoor hem nergens maar als ik Eva haar kamer open trek, ligt hij daar langs haar. Ik lach ervan en trek de deur dan toe en leg me achter Gillian. Ik nestel mijn gezicht in zijn nek de druk nog een kus. 'Slaapwel, ik hou van je' grijns ik en val niet veel later in slaap.

Ik word wakker door het geschreeuw van Eva en rek me dan uit. Ze zijn beide al uit bed en ik zucht dan. 'Ik heb je stomme kut Nutella niet gezien!' Roept Gillian nu. 'Jij eet altijd Nutella!' 'Vandaag niet!' Ik zucht en loop dan de trap af. 'Seth!' Zegt Eva met twinkelende oogjes. 'Ik ben vandaag de goede.' Grijns ik en ze knuffelt me meteen. 'Gillian is rot vandaag' zegt ze zuchtend. 'Ik krijg geen Nutella.' Vervolgt ze. 'Ik heb die opgemaakt, ik haal wel nieuwe straks.' Antwoord ik haar en trek de koelkast open. 'Hoor je dat! Was jij maar zo vriendelijk!' Roept ze kwaad en Gillian laat een geërgerde kreun.
'Sommige dingen veranderen niet.' Lach ik en Eva lacht nu ook. 'Gillian zal nooit-' mompelt ze maar stopt ineens en grijpt naar haar buik. 'Wat is er?' Roept Gillian in paniek. 'Oef hij trapte even hard.' Lacht ze schraal maar ik knijp mijn ogen samen. 'Ben je zeker?' 'Ja ja dat overbezorgd gedoe hoef ik niet.' Zegt ze dan afwimpelend en zet zich neer. 'Ze is ook nog te vroeg.' Zegt Gillian en ik trek mijn schouders dan op. 'Het kon!' Zeg ik geërgerd en pak dan mijn autosleutels. 'Ik ga naar de winkel voor je Nutella, nog iets?' 'Aardbijen graag!' Zegt Eva enthousiast. Ik kijk naar Gillian maar die schud zijn hoofd. 'Tot straks!' Roep ik nog en trek dan de deur achter me toe. Ik rij vlotjes naar de winkel en neem dan een mandje. Ik grijns als ik naar het fruit wandel. Wie had ooit gedacht dat ik me zo ging gedragen. Ik was jaren geleden nog dood voor iedereen. Ik kijk in de reflectie van de glazen wandkoeling en zucht dan. Het lelijkste litteken door mijn gezicht is wel nog duidelijk zichtbaar. Ik grijp naar de aardbijen en wandel dan door. Maar toch met dat litteken kan iemand van me houden. Dat zegt genoeg over hoe goed ik het met hem heb. Hij is duidelijk de ware. Ik loop tegen iemand op en zeg dan. 'Ow sorry!' En lach breed. 'Het is niks hoor Seth.' Zegt Amber nu tegen me. Ik kijk op als ik haar stem hoor en kijk een stuk minder blij. Ze zucht nu en zegt dan. 'Het spijt me van in het ziekenhuis. Ik weet niet wat me bezielde. Ik was helemaal van het padje weg.' Ik kijk haar kritisch aan en zeg dan. 'Hoe weet ik dat je nu ineens helder kan denken?' 'Het is weken geleden. Ik heb me herpakt, mag ik die kans dan ook nog? Ik was alles verloren inclusief jou. Ik wou op zen minst iets houden.' Zegt ze teleurgesteld in haarzelf. Ik kijk haar nu bezorgd aan en lach dan kort haar kant op. 'Ik geef je die kans graag maar maak het dan ook goed met de rest!' Zegt ik als ik mijn hand op haar schouder leg. Ze lacht breed en knikt dan. 'Ik probeer Julia te bereiken maar dat is niet makkelijk.' Zegt ze dan. 'Super! Ik moet nu wel echt door. Eva zonder Nutella is een hel.' Grinnik ik. 'Hoe gaat het nu met haar?' Vraagt ze dan snel. 'Prima nog twee weken en er loopt een kleine rond.' Grinnik ik en draai dan om de hoek. Ik heb geen nood om haar nu zo snel te vergeven. Ik heb ook nog altijd het gevoel dat ze acteert. Ik reken al mijn spullen dan af en zet me in de auto. Ik type nog even een berichtje af en rij dan naar huis. Als ik thuis aankom is het stil.

Vreemd.

Ik wandel naar binnen en zie dan Gillian zitten. 'Hey.' Mompelt hij en ik grijns dan. Wanneer ik de zak op het aanrecht gooi ga ik achter Gillian staan. Ik pak hem bij zijn keel en zeg dan. 'Het is daddy voor jou.' Zijn kaken worden bloedrood en ik druk dan een kus in zijn nek. 'Maar ik ben dus thuis.' Lach ik als ik de spullen uitpak. 'Dat was al duidelijk.' Zegt hij onhandig. Maar ons moment word snel verstoord door Eva die uit de badkamer strompelt. Haar benen zijn gekruist en het water loopt tussen haar benen uit.

'Het is gebroken.' Mompelt ze nu. 'JE KIND?' 'MIJN WATER SUKKEL!' Roept ze en verlaat dan een kreun. 'Fuck! Alex is nog niet hier.' Mompel ik richting Gillian. 'Wanneer komt hij terug?' 'I don't know? Morgen dacht ik?' Zeg ik denkend. 'Misschien moet ik naar het ziekenhuis!' Roept Eva nu kwaad. 'Ja dat!' Roep ik en help haar dan. Gillian doet de voordeur open en ik help haar in de auto. Ze heeft duidelijk veel pijn en we rijden zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. 'Alex neemt niet op.' Zegt Gillian na tien keer te bellen. 'Hij zal in een vergadering zitten of zo iets, stuur berichtje zoveel je kan.' Zeg ik en Gillian knikt. Hij trekt mijn telefoon uit mijn zak en ik stop dan voor het ziekenhuis. 'Ik kom zo.' Zeg ik en loop naarbinnen. Ik leg het uit aan de vrouw aan de Bali en die trekt meteen een rolstoel en we lopen naar de auto.

Perspectief Alex

'Nog iets?' Zegt Sasha die weer eens over uren aan het trekken is. 'Sasha.' 'Ja meneer? Alex bedoel ik.' Zegt ze verstrooid. 'Waar is mijn telefoon nu weer.' Mompel ik uitgeput. Ze begint rond te kijken en ikzelf ook maar ik vind dat rot ding nergens. Ik rek me kort uit en verlaat een geeuw. 'Onderhandelen is zo vermoeiend.' Zeg ik als ik naar Sasha kijk. 'Ze geven maar niet toe.' Zegt ze denkend. 'Hoe gaan we dit oplossen.' Mompel ik dan. 'We moeten een betere strategie hebben volgens mij, iets wat hen aanspreekt.' Antwoord ze en trekt het boekje weer open en samen kijken we voor antwoorden. Ik ga door mijn haren en probeer mijn ogen open te houden. Het is al laat en mijn plan om eerder thuis te gaan is in water gevallen. Sasha haar telefoon begint te trillen op haar desk maar ze reageert er niet op. Wanneer ze word vol gespamd kijkt ze op. 'Een nieuw vriendje?' Grijns ik. 'Nee.' Lacht ze ongemakkelijk en pakt haar telefoon. Haar ogen worden groter en in pure paniek geeft ze me de telefoon. Ik kan geen bericht lezen want er word meteen gebeld. Ik neem op en zeg dan 'hallo?' 'EINDELIJK!' Roept Gillian door de telefoon. 'Hoe kom jij aan Sasha haar nummer?' Grijns ik. 'Niet van toepassing, luister heel goed naar me. Eva gaat bevallen, haar water is twee uur geleden gebroken.' 'WAT NU AL? ZE IS TWEE WEKEN TE VROEG??' Roep ik uit en ga recht staan. 'Jaaa ik meen het kom nu onmiddellijk naar hier!!!' 'Ik kom ik kom.' Mompel ik en leg dan af. 'Waar is mijn verdomde telefoon.' Mompel ik en trek mijn jas aan. Ik voel dat rot ding en zucht dan, zoals gewoonlijk staat het op stil. 'Sasha ik moet weg.' Grijns ik. 'Mijn vrouw gaat bevallen!' Zeg ik met een veel te grote lach. 'En de deal, moet ik die stopzetten.' Ik schud mijn hoofd. 'Jij gaat ze doen! Je kan dit, je strategie is goed ga gewoon niet onder ons budget.' 'dat is teveel verantwoordelijkheid.' Zegt ze met trillende handen. Ik leg mijn handen op haar schouders en zeg dan. 'Je kan dit, vertrouw op je gevoel.' Ze knikt en ik loop naar buiten. De lach op mijn gezicht is niet weg te slaan en ik spring meteen in de auto. Ik beveel de bestuurder naar het ziekenhuis en hou mijn telefoon dicht bij mijn handen.

Ik mag niet te laat zijn.