The broken badboy

26. Keanu

Perspectief Seth

Het is zondagavond en met mac Donalds in mijn handen loop ik de oude bunker in. Met wallen tot haar tenen kijkt Eva naar het scherm van de laptop. Ze is overduidelijk vermoeid maar geeft niet op. Want haar liefde voor Alex, om hem terug gelukkig te kunnen zien. Is wat haar zo sterk maakt. 'Al iets gevonden?' Zeg ik kort en ga langs haar zitten. 'Zoals al 3 dagen lang op de tapes hetzelfde witte busje.' Mompelt ze ontevreden. 'Eet wat en slaap dan ook maar ik kijk wel verder, je bent gewoon vermoeid.' Zeg ik een beetje bezorgd. Ze kijkt naar de zak van de Mac en pakt het rustig over. Ik trek een deken over haar heen en ze begint rustig te eten. Ik doe hetzelfde maar kijk ondertussen verder. Ik moet resultaat zien. Kosten wat kost.

Na uren verder staren naar het beeld valt me een jongen me op. Met een grote bos bruine krullen stapt hij het busje uit en kijkt recht in de lens van de camera. Alsof hij wist dat die daar hing. Zijn gezicht komt me zo bekend voor maar toch ook niet. Ik hou hem nauwlettend in de gaten en volg elke beweging dat hij doet. Ik schrijf zelfs de nummerplaat van zijn busje op. Hij kan ons helpen met ons onderzoek, hij is ook deels een verdachte. Want zijn gedrag richting de camera is geconcentreerder dan wanneer hij niet denkt in beeld te zijn. 'Eva we hebben een verdachte!' Roep ik het uit en kijk dan naar de rug van Eva, die heerlijk licht te slapen. Ik trek het deken van haar af en neem haar dan in mijn armen richting het bed. Langzaam opent ze even haar ogen en kijkt richting mij. 'Alex? Wil je bij me liggen, ik wil niet alleen zijn nu' 'ik ben Alex niet' mompel ik snel terug maar krijg er geen reactie meer op omdat ze in slaap is gevallen. Ik leg haar rustig neer in bed en trek het deken over haar heen. Langzaam wandel ik weer richting de laptop en probeer een zo goed mogelijke foto te maken van de verdachte. 

Perspectief Eva

Door het meest irritante alarm ooit trek ik mijn ogen open. Het valt me meteen op dat ik nog in de bunker ben en hoor dan een gekreun aan de andere kant van het bed. Ik draai me met een ruk om en zie dan op de grond Seth liggen. 'Wat doe jij daar?' Zeg ik stil. 'Slapen want bij jou slapen is een zelfmoordactie voor me' grijnst hij. Ik trek men schouders op en loop richting de badkamer. Ik fris me snel even op, poets men tanden en ren dan weer de bunker in. 'Halen we school nog?' 'Daarvoor bestaat linkerbaan schatje' grijnst hij weer en neemt zijn autosleutels. We vertrekken meteen naar school en met een grote snelheid rijdt hij elke auto voorbij op de linkerbaan. 'We hebben een verdachte, zijn naam is Keanu en zit op onze school. Hij kwam in beeld en gedroeg zich erg verdacht dus gaan we is een praatje maken met hem.' Mompelt hij ineens. 'Oke is goed zolang hij levend weggaat.' Seth draait overdreven hard met zijn ogen na mijn woorden maar knikt dan instemmend. 'Behalve als hij niks zegt' maar voordat ik hem kan antwoorden drukt hij behoorlijk hard op de gas.

Na een bijna doodservaring in de auto van Seth zijn we in school waar het volgende gevaar is. Ik stap uit en zie dan een overdreven kwade Alex richting me stappen. Ik bedenk me net dat Seth en ik naar hem moesten. Hoe kon ik dat nu vergeten zijn? Paniekerig denk ik aan een smoes maar zie dat hij voorbij me stapt zonder me een blik te gunnen. In plaats van naar mij te gaan duwt hij Seth ruw tegen de auto op. 'Je hebt 5 minuten om uit te leggen waarom je niet kwam opdagen en heel het weekend niet van jullie beide' en met die woorden kijkt hij richting mij. 'Liet horen.'

En voor het eerst in jaren kwam ik erachter hoe oorverdovend stil en lang 5 minuten konden duren. Alex slaat kwaad tegen Seth op die overdreven hard tegen zijn autoruit komt. Een gekraak tot bij mij valt te horen en overal zijn kleine barsten te vinden op de autovenster. 'Snitch' sist Alex nog door zen tanden voor hij verder stapt. Hij spuwt mijn richting nog is uit en gunt me nog een giftige blik tot hij uit beeld verdwijnt. 'Kan je me even helpen' grijnst Seth. Ik loop zijn richting op en zie dan zijn rug vol kleine stukjes glas steken. Ik haal de grootste stukken eruit en kijk er bezorgd naar. 'Beter ga je naar het ziekenhuis' mompel ik. 'En dan uitleggen dat mijn beste vriend dit gedaan heeft?' Zegt hij nu kill en neemt zijn tas. 'Ik sms je wanneer we die  Keanu gaan aanspreken.' En met die woorden vertrekt hij.

Ik wandel richting mijn vrienden die me geschokt aankijken. 'Jij zit echt vast in een slangenkooi eh' grijnst Julia. Ik trek men schouders onhandig op en mompel dan 'gaan we naar de les?' En samen wandelen we richting ons lokaal. De hele dag gaat sloom eraan toe. En elke keer als ik Alex tegen kom dan kijkt hij me kwaad aan. Ik snap het wel waarom hij kwaad is maar hij moet ons ook begrijpen.. ik zie de jongen van de video en hij staart me licht aan. Wanneer hem opvalt dar ik hem doorheb draait hij zijn hoofd snel om en skate met zijn skateboard weg. Ik wandel richting mijn kluisje en rommel er een beetje in. Opzoek naar een plekje om deze boeken te dumpen. Wanneer ik mijn kluisje dichtdoe staat Seth langs me geleund. 'Klaar om hem te ontmaskeren?' Mompelt hij lachende.  'Volgens mij weet hij niks hoor' mompel ik lomp. Seth draait met zen ogen en neemt mijn hand en trekt me mee naar buiten. Iedereen is Weg aan het gaan omdat school gedaan behalve Keanu. Nonchalant is hij het slot van zijn fiets aan het halen. Met een sterke houding staan we aan zijn beide kanten. Wanneer iedereen uit het fietsenkot is komt hij omhoog en kijkt Seth in de ogen. Aan Seth te zien wil hij meteen uitbarsten maar hij houdt zich kalm en zucht eerst is. 'We hebben wat u interessante vragen voor je.' 'Niet geïnteresseerd' zegt Keanu bot. 'Je had ook geen keus' zegt Seth die twee stappen dichter gaat staan. 'Wat deed jij op 14 augustus aan het huis van de Salvatores?' Hij kijkt spottend Seth zijn kant op en zegt dan 'ben jij niet het meisje van die badboy' en hij wijst naar me. 'Die Alex waar zijn kleine broertje is verongelukt aan een tragisch ongeval.'

Seth wil inhalen maar ik hou zijn vuist vast. Ik knik nee en antwoord dan Keanu. 'Jha dat ben ik, maar wil je gewoon antwoorden op onze vragen? Want we zullen jou of je zusje Noah niet met rust laten tot we onze antwoorden krijgen. En geloof me je maakt ruzie met de verkeerde mensen.'  In zijn ogen is paniek te vinden en hij mompelt dan 'ik ken geen Noah' 'ook niet Noah met blond haar, grijze ogen, aan de blinde kant en zit in BSO van onze school?' 'Laat har hier buiten' roept hij het uit. Tranen vullen zijn ogen en kwaad maar toch bang kijkt hij me aan. Ik zet een stap naar voor en herhaal de vraag van Seth nog een keer. 'Wat deed jij op 14 augustus aan het huis van de Salvatores?' 'Kijk ik weet niks van wat zij doen in dat huis of wat het ook te maken heeft met jullie maar ik moest daar dozen afleveren. Het enige dat ik weet is dat ik ze absoluut niet naar binnen mocht dragen.' 'Wat voor dozen?' 'Van het bedrijf EAC' Ik pak zijn T-shirt in een ruk vast en trek hem naar onder. Zijn gezicht gaat mee en ik ga richting zijn oor. 'Als je liegt begin ik bij je zusje' ik laat hem los en stap dan rustig verder. 'Oh en geen woord tegen niemand.' Knipoog ik nog en stap verder. Seth loopt me achterna en kijkt me geschokt aan. 'Ik wist niet eens dat jij zo duister was?' 'Als jullie denken dar je met een gevoelig klein meisje te maken hebben dat voor de badboy is gevallen heb je het goed mis. Alex zijn vader werkt voor de mijne, ik weet genoeg waar jullie business  over gaat.' En stap dan richting de auto van Seth. Hij steekt de sleutels in de auto en rijdt weg. 'Dus wat nu? Aan die informatie hebben we niks..' 'Tuurlijk wel we beginnen eens bij dat bedrijf, Kim gaat dat hacken voor ons en wij zoeken dan uit wat die pakketjes zijn. Als hij er niet mee binnen mocht dan is het kostbaar' mompel ik wanneer ik naar mijn gsm graai.