The broken badboy

15. Berichten

Perspectief Alex

Ik staar door het raam naar buiten. Het is stil in de kamer omdat Eva aan het slapen is. Kim en Seth zijn ondertussen ook al weg en haar ouders zijn ook weg. Het bezoekuur is eigelijk voorbij maar ik blijf.

Een zuster kwam protesteren dat ik weg moest maar ik dreigde haar kant uit dat ik niet zal wijken van Eva's zij. Kwaad stapte ze weg en bleef ik rustig zitten.

Er wordt geklopt op de deur en een zuster rond de dertig komt binnen met het avondeten. Ze glimlacht vriendelijk en verdwijnt weer uit de kamer. Ik ga langs Eva zitten en wil haar net wakker maken wanneer mijn gsm trilt in mijn zak. Snel pak ik mijn gsm en grijns naar het bericht.

Dylano broer: Vijanden maken is makkelijker dan het hart veroveren van een meisje eh, grote broer?

Ik duw mijn gsm in mijn broekzak en maak Eva rustig wakker. Ze kijkt verbaasd naar mij en ik wijs naar het bord vol eten.

Ik zet me langs haar op de stoel en zucht diep. Ze duwt een boterham onder mijn neus en zegt 'eet wat.' Ik mompel wat terug maar eigenwijs blijft ze aandringen.

Ik draai met mijn ogen en neem de boterham aan. Ik eet hem snel op en voel me een stuk beter. Ik had de volle 2 dagen al niets meer gegeten. Mijn kracht neemt toe en ik voel me minder zwak.

'Waarom ben je hier eigelijk nog?' Zegt Eva uit een dode hoek. Ik haal mijn schouders op en zeg 'ik wacht tot ik verder kan met mijn plan.' Ze lacht overdreven sarcastisch en draait haar met de rug naar mij. 'Ik ga slapen.' Mompelt ze. 

Ik grinnik en staar nog een tijdje naar haar dan vallen mijn ogen ook toe en val in slaap.

Perspectief bram

Ik loop richting de Bali van het ziekenhuis en leg de rozen neer. Ik vraag waar Eva haar kamer is en wandel dan rustig door. Het bezoekuur is voorbij maar omdat mijn vader hier werkt geraakte ik nog binnen.

Het is stil in de gang waar haar kamer is en met de rozen in mijn hand klop ik aan. Ik stap de kamer in en frons mijn wenkbrauwen. 'Wat doe jij hier.' Grijns ik zijn kant uit. Hij lacht en trekt dan zijn schouders op.

Hij staat op en loopt voorbij me. Hij duwt zijn schouder steen hard tegen de mijne en verdwijnt dan uit de kamer. Ik been naar haar bed en maak haar zachtjes wakker. Ze reageert er niet meteen op en ik leg de rozen op haar nachtkastje. 'Bram?' Mompelt ze.

Mijn mondhoeken krullen omhoog en ik duw mijn lippen op haar voorhoofd. 'Hoe gaat het met je?' Zeg ik zacht. Ze pakt mijn hand en tranen vullen haar ogen. 'Het gaat wel.' Zegt ze met een klein lachje. 'Zie je nu wel dat je uit zijn buurt moest blijven!' Zeg ik met een ik-zei-het-toch-blik.

Ze draait met haar ogen en wrijft over mijn hand. 'Ik ben blij dat je er bent.' Zegt ze zacht. 'Ik ook.' Mompel ik terug.

Haar ogen vallen toe en ik druk nog een kus op haar wang. Ik wandel uit de kamer en trek de deur dicht. 'Ik moet toegeven je hebt lef.' Grijnst Alex mijn kant op. 'Waarom?' Zeg ik niet begrijpend.

Hij duwt me ruw tegen de muur op en dreigt mijn kant uit. 'Ik heb geen zin meer in jou domme berichten!' Ik kijk hem niet begrijpend aan en duw hij van mij weg. 'Welke berichten?' Roep ik.

'Je weet het wel! In dylano's naam berichten sturen!' Roept hij nu kwaad. Ik kijk hem niet begrijpend aan. Er valt een grijns op mijn gezicht en ik zeg 'dat ben ik niet!' Zijn zelfzekere blik verdwijnt en hij stapt kwaad de kamer van eva binnen.