The broken badboy

52. Een gebroken badboy

Perspectief Eva

Ik sla de deur van mijn huis met een klap dicht en zie dan Stan opkijken. 'Gedaan met de roze kleur en maneschijn liefde?' 'Moet jij je met alles bemoeien!' Roep ik kwaad en trek men jas uit. Ik trap snel men schoenen uit en loop dan kwaad de keuken in. 'Dus?' Mompelt Stan weer en kijkt me vragend aan. Ik maak kwaad oogcontact en pak een glas waar ik dat water in doe. 'Volgens mij is het nieuwe meisje zijn ex.' 'Kayla?' Zegt Stan vragend. 'Hoe ken jij haar?' Zeg ik met men ogen dicht geknepen. 'Ik ken enkel haar naam. Omdat ik ook recent nieuw was vond de school het een goed idee mij haar rond te leiden.' Grijnst hij nu. Ik zucht diep en laat dan men hoofd op de tafel vallen. 'Ze is zo knap.' Mompel ik. 'Je denkt toch niet dat hij je gaat verlaten voor zijn ex? Ze is een ex voor iets.' Zegt Stan geruststellend. Ik ga rechtop zitten en zeg dan 'Maar je moest zien hoe hij naar haar keek. Net zoals ik vroeger..' en ik stop mijn zin. 'Keek naar Alex.' Hervat Stan. Ik laat mijn hoofd weer op de tafel vallen en zucht diep. 'Waarom val ik op badboys!' Stan streelt mijn hoofd en lacht dan. 'Je bent nog jong, zo een prachtig lang leven voor je. Laat dat nou niet verpesten door twee jongens die je niet kan loslaten.' Ik kom weer recht en kijk afkeurend hem aan. 'Ik denk niet aan twee jongens.' Hij begint luidkeels te lachen en zegt dan 'wat jij wil lieve Eva, maar ik weet echt wel beter.'

Ik sta protesterend op en loop dan naar mijn kamer. Ik ben al lang over Alex, vooral na wat er toen gebeurd was. Een paar centimeter verkeerd en hij raakte me op een van de hardste manieren die ik ooit gezien heb. Ik ga aan men bureau zitten wanneer ik mijn huiswerk uit mijn tas trek. Hoe zou het nu met hem zijn? Ik heb hem al weken niet meer gezien op school en andere toestanden. Hij lijkt wel verdwenen. Ik schud de gedachten van me af en focus me op mijn werk. Jezus, nu zit ik hier aan Alex te denken allemaal door wat Stan zei. Ik zou meer moeten nadenken over wat er nu gaat gebeuren met kai en mij. Heeft hij nog gevoelens voor Kayla? En waarom heeft hij nog nooit iets verteld over haar?

Na uren er over te denken roept Stan me voor het eten en heb ik nog niks voor school gedaan. Ik doe men haren snel in een messy bun en loop de trap af. 'Ik heb honger!' Roep ik blij en loop de woonkamer in. Mijn moeder grijnst en staart me een beetje aan. 'Wat?' Mompel ik nu. 'Na al die jaren ben je eindelijk weer zo blij en gelukkig.' Zegt ze nu emotioneel. Ik trek haar in een knuffel en zeg dan 'ik had ook het beste support system dat er was eh.' Stan komt mee knuffelen en ik lach breed. Het voelt goed om begrepen te worden.

Perspectief Sem

Mijn een bord vol eten loop ik de trap op. 'Probeer hem op zen minst één hap te laten eten.' Mompelt Linda nog. 'Ik doe men best.' Zeg ik wanneer ik richting de deur van Alex loop. Ik klop op de deur maar er komt geen geluid uit. Ik open de deur en zie Alex dan met de rug naar mij liggen in bed. De kamer is helemaal verduisterd en het eten dat ik hem gebracht heb van gisteren staat er nog. 'Alex toch.' Mompel ik en zet het bord neer. Ik ga aan de andere kant van het bed staan en kijk hem dan beteuterden aan. 'Je moet op zen minst iets eten.' Hij negeert me compleet en ik ga dan op het bed zitten langs hem. 'Ik weet dat je het moeilijk hebt maar je moet jezelf opkrikken.' 'Ik ga lopen.' Mompelt hij en staat dan op. Hij trekt snel een shirt aan en een sportbroek en loopt dan de deur uit. Ik volg hem snel en zeg 'eet eerst wat.' Maar hij negeert het weer en loopt door. Linda staat onderaan de trap en kijkt hem heel boos aan. Hij wil haar voorbij lopen maar ze houdt hem tegen en kijkt hem dan diep in de ogen. Hij toont geen emotie en kijkt precies door haar heen. 'Je bent niet alleen.' Zegt Linda nu en in een seconde trekt hij haar in een knuffel en begint te huilen. Ze gaat door zijn haren en troost hem met alles wat ze heeft. Dit is het eerste moederlijke moment dat ze ooit met Alex heeft gehad en ik ben blij dat hij haar wel vertrouwt met deze drama.

Na een paar uur kom ik weer naar onder en zie dan Alex voor een bord eten zitten in de keuken. Ik ga tegenover hem zitten en zegt dan 'eet je niet?' Hij trekt zijn schouders op en gaat door zijn haren. 'Ik krijg niks door mijn keel.' Mompelt hij dan. 'Ik weet dat Linda geen keukenprinses is maar dit is gewoon lekker hoor.' Grijns ik zijn kant op en zie dan een kleine grijns opkomen. 'Laten we anders even taco's uithalen.' Hij staat op en grijpt zijn jas dan. Ik lach breed en volg hem meteen.

Na een kwartier te rijden staan we in de drive van taco Bell en zit hij aandachtig zijn eten uit te zoeken. Ik ben hier na al mijn verloren jaren al 20 keer meer geweest dan hij en ik ken het hele menu uit mijn hoofd. 'Weet jij het al?' Grijnst hij en ik knik 'ik kom hier zo vaak.' 'Wat is het beste dan?' 'Alles.' Grijns ik. 'Ik neem wel wat jij neemt grijns hij dan. Na het bestellen en betalen van de taco's, komen we aan het raampje. Het meisje probeert met Alex te flirten maar het lukt der totaal niet. 'Heyyy hier is jullie bestelling dan.' Zegt ze bijtend op der lip. Alex kijkt haar niet eens aan en neemt de zak aan. 'Dankje.' Mompelt hij en rijdt dan gewoon gelijk door. De hele rit is het stil en wanneer we aan ons huis stoppen zeg ik 'volgens mij zag ze je wel zitten.' Hij trekt zijn schouders op en zegt 'niet mijn ding.' 'Wat is wel je ding.' Mompel ik wanneer we richting de keuken lopen. 'Niks' 'helemaal niks?' Grijns ik maar hij negeert het en haalt alles uit de zak. Het is weer een tijdje stil en we zitten beide te eten. 'Wat is jouw ding dan?' Zegt hij wenkbrauw op trekkend. Ik begin te grijnzen en zeg 'ik heb geen ding.' Hij probeert zijn lach te bedwingen maar het lukt niet. 'Ja hoor. Vond je Amber niet een tijdje leuk?' Grijnst hij nu. Ik trek mijn schouders op en zeg 'op het moment is er niemand op school waar het mee klikt dus nee. Ik ben blij hoe mijn leven er nu uitziet. Ik heb een grote broer waar ik goed mee om kan gaan, leuke vrienden en een geweldige beste vriendin.' 'Wie is je beste vriendin dan?' Mompelt hij voordat hij een hap neemt. 'Uhh.. ja' zeg ik wanneer ik door mijn haar ga. 'Je mag heus haar naam wel zeggen hoor. Ik snap dat jullie vrienden zijn en ik kan me der over zetten.' Zegt hij schraal. 'Ja Eva eh.' Mompel ik. Hij eet zijn laatste happen op en staat dan 'je bent een goede broer, het was fijn nog eens buiten te zijn.' Grijnst hij. 'Ik ga terug naar mijn hol.' En met die woorden loopt hij weer de trap op en slaat de deur toe.