The broken badboy

63. Revenge

Perspectief Alex

Het belt en Eva heeft me nog steeds niet losgelaten. Iedereen is aan het weg dwalen richting de klaslokalen en Eva en ik blijven als enige over. Ik weet niet wat ik moet zeggen maar er komt geen enkele reactie uit Eva. Ze houdt me enkel stevig vast en snikt het maar uit. 'Alex we moeten gaan.' mompelt Fabian die erbij is komen staan. Ik knik en trek dan Eva van me af. Haar breekbare blik doet me pijn om aan te zien en ik druk dan een kus op haar voorhoofd. 'Ik kom zo snel mogelijk terug.' zeg ik met een klein lachje. Ze knikt en veegt dan haar tranen weg. Ze lacht naar Fabian die een kort zwaaitje doet. 'regel me iets.' mompelt ze dan mijn kant op als ze wegwandelt naar haar klas. Ik kijk haar kort na en loop dan mee met Fabian. 'We hebben veel werk te doen.' mompel ik dan.

Perspectief Eva

Ik open de deur van mijn klas en zie meerdere bezorgde blikken naar me kijken. Bram trekt meteen zijn tas van de stoel en wijst ernaar. Maar het enige wat ik kan zien is Jordy zijn brede grijns die me blijft aan staren. 'gaat u nog zitten dametje?' zeurt de leerkracht mijn kant op en ik zet me dan langs Jordy. Bram, zijn vrienden maar vooral Julia kijkt me sprakeloos aan. Jordy kijkt kort maar verbaasd mijn kant op en richt zich dan terug op de les. De les gaat verder en ik zit starend voor me uit te kijken, met mijn pen zit ik in de bank te krassen en Jordy kan zijn ogen nauwelijks van me af houden. 'Je hebt wel lef moet ik zeggen.' grijnst hij mijn kant uit. Ik leun tegen de achterkant van mijn stoel en kijk hem dodelijk aan. 'Waarom ben je hier.' zeg ik emotieloos zijn kant op. 'vermaak.' grijnst hij dan terug. 'we waren nog niet klaar natuurlijk.' de bel gaat en voordat hij de kans krijgt om op te staan duw ik mijn pen in zijn hand. Hij verlaat een zachte kreet maar niemand valt het op want er is teveel lawaai. Ik sta op en ga nu voor hem hangen. 'we zullen zien wie hier het meest plezier gaat hebben.' grinnik ik dan. Ik trek de pen uit zijn hand en pak mijn spullen en loop door. Ik maak nog een 'i see you' gebaren voor ik door de deur loop en lach dan breed.

Perspectief Sem

Met zen alle zitten we te staren naar Eva die alleen aan een tafel zit. Ze zit gevaarlijk naar Jordy en Lies te staren en steekt haar eten bijna neer met haar vork. 'Wie is die psychopaat?' Mompelt Bram wat onhandig als hij langs ons komt zitten. 'Waar is dat huilende meisje van twee uur geleden?' Grijnst Julia dan. 'Ze is volledig geobsedeerd en dit haalt iets angstaanjagends in haar los.' Mompel ik dan. 'Ze hebben haar ook een ongewone moeilijk en volgens mij zeer traumatiserend situatie gezet.' Zegt Bram dan. 'Heb je wel naar de hand gezien van Jordy, het ging helemaal vol bloed toen hij de klas uitkwam! Ze heeft hem gewoon gestoken.' 'Met wat dan? Een potlood?' Grapt Bram dan terug. Julia kijkt hem dood serieus aan en hij stopt met lachen. 'Ik ga wel met haar praten.' Mompel ik dan en sta op. Voordat Julia kan protesteren wandel ik richting Eva die nu naar haar plaat voedsel zit te staren. Ik ga tegenover haar zitten en zeg vriendelijk 'hi.' 'Moet je niet verder over mij roddelen aan die tafel.' En ze wijst dan naar Julia die overdreven hard kijkt. Ze draait met haar ogen en zegt dan 'ik ben in orde, dus je kan nu gaan.' Er komt geen enkele emotie uit en ze staart nog altijd naar haar bord. 'Wat is er gebeurd Eva?' Zeg ik nu kwaad. 'We zeggen altijd alles tegen elkaar.' Ze slaat nu op haar bord en ik zie Julia opspringen. 'Wat er gebeurd is!' Roept ze nu. 'Ik werd ontvoerd en mishandeld voor dagen DOOR HEN!' En ze komt dan dreigender mijn kant op. 'Als je niet wil dat jou iets overkomt. Blijf dan heel ver uit mijn buurt.' En staat dan op en loopt de refter uit. haar ogen kruisen die van Julia en Bram volgt haar dan snel. Ze is inderdaad veranderd alleen ik weet niet of ik deze kant leuk vind.

***

Ik lig op bed en kijk naar mijn plafond. 'Zou het pijn doen?' Vraagt Eva ineens via FaceTime. Ik kijk richting de camera en zeg dan. 'Wat?' 'Doodgaan.' Zegt ze dan afgezonderd. Ik kijk met een angstige blik haar kant op en voel me dan kut. 'Ik denk dat het alleen pijn doet op bepaalde manieren.' 'Mag ik je een vraag stellen.' Mompelt ze dan nieuwsgierig. Ik kijk haar aan en zeg dan 'sure.' 'Ben jij bang om dood te gaan?'

Ik bijt op mijn lip en kijk dan weg van de camera. 'Ik heb de dood al meerdere keren in mijn leven gezien dus nee. Dan ben ik eindelijk terug bij mijn moeder. En kan ik mijn fout rechtzetten.'

***

Perspectief Eva

'Ga weg Bram.' Zeg ik oogdraaiend zijn kant op. 'Maar ik moet toch voor je zorgen.' Grinnikt hij. Ik stop en sta gevaarlijk dicht op hem. Onze ogen kruisen kort en ik zeg dan 'niemand moet voor me zorgen.' En loop dan door maar tevergeefs hij volgt nog. 'Waarom volg je me nu?' Zeg ik gefrustreerd. 'Ik laat je heus niet alleen die twee aanpakken, wat je ook gaat doen ik doe mee.' Zegt hij met een brede grijns. Ik grijns breder terug en knik dan. 'Laten we eens plezier hebben.'