The broken badboy

66. Nieuwe veranderingen

***
Perspectief Eva

Ik loop de trap af en zie Gillian dan staan tussen de zonnebloemen. Ik loop op hem af en geef hem een knuffel. 'Wat een leuk stackje heb je.' Grinnikt hij. 'Ik had echt niet verwacht dat je nog ging komen. Het is een jaar geleden en ja..' mompel ik wat ongemakkelijk. 'Het is allemaal niet makkelijk geweest nadat je het uitgemaakt hebt en meerdere mensen hebben afstand genomen zoals ik.' Zegt hij nu zuchtend als hij op het bankje gaat zitten. Ik ga langs hem zitten en staar een beetje vooruit. 'Ik moet mezelf terug kunnen opbouwen voordat ik verder kan met iemand anders.' Zucht ik nu. Hij kijkt nu richting mij en ik verdwaal in zijn diepe blauwe ogen. 'Ik hou wel van gebroken mensen.' Grinnikt hij nu. 'Daar is altijd iets leuks mee te beleven.' 'Zeg je dat omdat jezelf gebroken bent?' Zeg ik nu nieuwsgierig. Hij kijkt een beetje betrapt mijn kant op en zegt dan 'ik ben niet gebroken. Ik ben aan het evolueren.' 'Waarom ben ik dan gebroken?' 'Omdat jij lieve Eva iets meegemaakt hebt dat niemand verdient. Je bent zelfs al je selflove kwijt hierdoor.' Mompelt hij voorzichtig. Ik staar voor me uit en leg mijn hoofd op zijn schouder. 'Bedankt voor me te waarschuwen.'

***

'AARDE AAN EVA!' Roept Bram in mijn oor en ik kijk hem kwaadaardig aan. 'Wat nou!!' 'Waar had hij het over? En waarom leek het alsof jullie elkaar beter kennen dan iedereen weet?' Ik grijns bij de gedachte en zeg 'gebroken mensen vinden elkaar altijd sneller daarom dat het ook zo goed klikt met Sem. We zijn alle drie gebroken van wat er gebeurd is.' Bram kijkt me bezorgd aan maar gelukkig komt Gillian naar buiten. Hij zit te zwaaien met mijn handtas en doet dan de deur open. 'Je tas hoef ik niet meer!' En gooit die grijnzend op mijn schoot. Hij gooit zijn tas met kleren in de achterbak en springt dan in de auto. 'Zijn we?' Grijnst hij breed en Bram vertrekt meteen.

Perspectief Alex

'Eva en Bram hebben Gillian mee. Ze zijn er binnen een paar minuten.' Zegt Sem die mij onderbreekt. 'Goed.' Zeg ik bod en kijk na de rest. 'Dan hebben we niet lang om het plan te overlopen.' En wijs naar de plattegrond van het huis. 'Volgens Royce een vriend van me is het jaren onbewoond geweest en ineens een week geleden kwamen meerdere wagens terug aan. Maar de poort is altijd toe.' Zegt Roy wijzend naar de poort op de plattegrond. 'Hier was een gat in het hek, misschien zelfs nog altijd?' Zegt Sem die met een markeerstift een cirkel tekent. 'Wat denk jij Fabian?' Zeg ik kort en luister vooral naar iedereen. 'Zoals altijd, verdeel en heers. Iemand van de meisjes moet kijken hoeveel camera's bewakers etc er zijn en wanneer we het best kunnen aanvallen. Iemand niet te opvallend.' 'Zoals Royce, hij is overbuur perfect beeld.' Suggereert Roy. Ik knik en zeg 'begin daar dan mee maar geen woord tegen Eva of Bram!' De jongens knikken en ieder doet wat hen gevraagd wordt. Leo zit nog steeds ongeduldig op zijn stoel en kijkt maar naar de ingang. Ik leg mijn hand op zijn schouder en zeg 'komt goed bro.' Hij knikt kort en blijft dan vooruit staren.

Perspectief Eva

We stoppen voor Alex zijn huis en met een drieën lopen we binnen. 'Wie had ooit gedacht dat Eva iets kon?' Grapt Fabian en gaat dan door mijn haar. 'Pas op wat je zegt!' Grijns ik en duw hem eens. Iedereen loopt volle interesse op Gillian af maar Alex blijft koppig tegen de muur leunen.

Ik ga langs hem staan en zeg dan 'net zoals vroeger.' Hij kijkt op en zegt dan. 'Wat?' 'Weet je het al niet meer?' Grinnik ik. 'De eerste keer dat we samen zo stonden, kreeg je een fikse uitbrander omdat je op dat roze bankje was gaan zitten.' Hij grijnst en zegt dan 'het leek toch niet eens kunst?' Ik lach en zeg dan. 'Het was wel hilarisch.' 'En toen kuste ik je bijna in de wc's maar toch niet.' Zegt hij nu uitdagend mijn kant op. 'Gelukkig maar.' Grijns ik dan. 'Eerste kus op de wcs van een museum? Wat een shame.' 'Jij prefereert liever gebroken enkels met zwetende voetbalshirts.' Grijnst hij nu mijn kant op. Ik voel zijn hand in mijn zij rusten en zeg dan. 'En toen werd mijn keel doorgesneden en begon al mijn drama.' Hij trekt zijn hand weg en kijkt dan kwaad voor zich uit.

Perspectief Gillian

Ik kijk naar Eva en Alex die aan het flirten zijn. 'Gelukkig veranderen sommige dingen ook nooit.' Grijns ik richting Roy en Fabian. 'Die twee zijn niet van elkaar weg te krijgen maar toch als je het hele verhaal hoorde begrijp je er niks van.' 'Vertel me alles.' Grinnik ik en samen stappen we naar de keuken. Ik zie Eva kwaad bij Alex weglopen en grijns dan kort.

Na een lang maar interessant gesprek gehad te hebben met de jongens loop ik naar de mat waar Eva een mes zit te slijpen. 'Messen waren je ding toch niet?' Grijns ik. Ze kijkt me kort aan en doet dan door. 'Je moet alles kunnen als je uit munitie bent.' Mompelt ze dan. Ik laat me tegen de muur op de grond glijden en kijk dan naar haar. 'Je gaat hier dus echt mee door?' 'Waarom zou ik stoppen? Hij is dichter dan ooit.' Zegt ze gefrustreerd. 'Volgens mij is er meer aan de hand.' Mompel ik dan terug. Ze kijkt me kwaad aan en zegt dan 'wat dan?' 'Ik snap dat je gerechtigheid wil voor wat ze je allemaal hebben aangedaan maar moet dit zo?' 'Was jij niet de persoon die hem wou vermoorden?' Sist ze door haar tanden en loopt dan kwaad weg. Ze gooit het mes naar de grond en het boord door de mat. 'Wat een zonde!' Roep ik nog na maar ze steek enkel haar middelvinger op.

'Ze is moeilijker.' Grijnst Alex nu om de hoek. 'Je zegt dan toch nog wat tegen me.' Zeg ik verrast. 'Dankzij mij ben je hier.' Spot hij en gaat dan langs me zitten. Hij ademt diep en kijkt me dan kort aan. Ik lach eens schraal en zeg dan  'Er is ook iets aan jou veranderd. Je bent niet meer zo koud.' 'Koud?' Zegt hij wanneer hij zijn wenkbrauw optrekt. 'Je laat meer emoties zien. Vroeger deed je dat enkel bij Seth en was je voor de rest koud.' Hij knikt en zegt dan 'sommige dingen moeten veranderen en sommige blijven beter voor altijd hetzelfde.' 'Zoals je liefde voor Eva?' Zeg ik als voorbeeld. Hij grijnst en zegt dan 'valt het zo op?' Ik draai met men ogen als ik opsta. 'Nou een beetje.' Grijns ik en loop dan weg. Ik steek mijn handen in mijn zakken en voel me opgelucht. 'Gillian?' Zegt Alex nu. Ik kijk naar achter en hij zegt dan 'je bent ook een beter persoon geworden. Rustiger.' 'Slijmen hoeft nu ook niet.' Knipoog ik. Ik hoor hem nog grijnzen en loop dan weer rustig door.