The broken badboy

30. Hoop?

Perspecitef Eva

Ik zie in de ogen van Seth en Alex dat ze me amper kunnen geloven. Het klinkt ook krankzinnig maar ik ben zeker dat het gebeurd is. 'Dus jij beweert dat je daar juist de hele tijd bij Gauthier was maar dat was eigenlijk Sem?' vat Seth FF kort samen. Ik knik instemmend en Seth trekt een frons. 'Wanneer zie je hem weer?' 'morgen, zelfde uur.' mompel ik meteen achter zijn vraag aan. Wanneer mijn ogen afdwalen zie ik Alex half ingezakt zitten. Volgens mij kan hij het nog niet goed vatten en slaat dit in als een steen door een ruit. Zijn ogen zien waterig en zijn houding is strak, aan zijn gezicht valt te zien dat hij aan het denken is maar wanneer dat zo is Stoor hem dan niet. Want je zal het meteen berouwen dat je dat deed.

'Je bent echt zeker eh?' zegt Seth fronsend. 'Het is Sem, de jongen van al die foto's in Alex zijn huis. Ik ben zeker!' zeg ik gefrustreerd. 'Kijk eerst ga je ervoor zorgen dat je op zen minst bewijs hebt dus ondervraag hem en misschien bekend hij wel. Alex slaat kwaad met zijn vuist op de tafel en zegt crue 'Sem zou nooit moeten bekennen, hij moet zijn broer zien en hij zal meteen zijn ware verleden kennen! Ik ga morgen mee!' 'nee alex jij blijft bij je gang, we hebben zaken af te handelen.' roept Seth nu overdreven kwaad. Ze werpen de meest dodelijke blikken naar elkaar maar alex stemt dan toch maar in.

Wanneer Seth door is liggen ik en Alex in de zetel. Met zijn hand gaat hij door mijn haar en streelt met de andere mijn bovenarm wat voor rillingen zorgt. 'Eva?' mompelt hij na een tijdje stilte. Ik ga recht zitten en wrijf door mijn ogen. 'Ja?' mompel ik binnemonds terug. 'Ik heb zoveel geluk met een meisje als jou.' zegt hij met veel moeite en staart vooruit. Ik leg mijn hand op zijn kaak en draai zijn hoofd naar mij. 'Ik ben blij dat ik kan zeggen dat ik van jou ben' en na mijn woorden begint hij te grijnzen. Hij duwt zijn lippen ruw op de mijne, ruwer dan anders. Ik schrik even en hij trekt meteen weg. 'Alles oké? Doe ik iets wat je niet wilt? Vraagt hij bezorgd. Ik trek hem met zijn shirt terug naar mij en kus hem even intens terug. Ik voel hem door de kus heen grijnzen en hij trekt me op zijn schoot. 'Eva ik hou van je.' zegt hij wanneer hij zijn zachte lippen voor een paar seconde van de mijne haalt. 'Ik ook van jou de grootste en gevaarlijkste bad boy in mijn school' hij begint te lachen en zegt dan. 'Ik ben veranderd door jou, en misschien bevalt deze nieuwe ik me nog wel' ik voel een Bloos komen en bijt op mijn lip. Hij steekt zijn gezicht weg in mijn nek en hijgt. Ik voel zijn handen meer onder mijn t-shirt kruipen en krijg een warm gevoel vanbinnen. Ik ben doodsbang maar toch voel ik me veilig bij hem. Hij begint aan mijn bhbandjes te prutsen en zegt 'die zitten wel in de weg hoor' ik moet lachen maar voor ik kan antwoorden voel ik dat ze al los zijn. Hij trekt zijn hoofd uit mijn schouder en bekijkt me dan aan, diep in mijn ogen. Alsof hij mijn ziel en gedachten kan lezen doet hij mijn bandjes rustig terug dicht. Maar hij houd zijn handen wel nog rustig onder mijn shirt. Hij streelt mij op mijn rug en onbekend goed gevoel komt naar boven. Mijn ogen draaien weg en alex zucht dan is. 'Wat?' zeg ik verward. 'Niks, ik vind je gewoon zo hot als je dat doet' zegt hij op een zwoele manier. 'Het is zo moeilijk om me te bedwingen om je nu niet te pakken na al die emoties deze nacht. Maar ik wil het deze keer goed doen, ik wil ons nog voor een lange tijd houden.' mijn mondhoeken krullen omhoog en een grijnsje straalt er vanaf. Maar er volgt meteen een serieus gezicht. 'Nee, eva' 'ik ben echt zeker dat hij nog leeft, en ook al weet ik dat het moeilijk voor je is, ik ga persoonlijk voor bewijs zorgen!' ik voel zijn zachte vinger op mijn lippen rusten en bekijk hem vol verbazing aan. 'Je verpeste het moment.' mompelt hij dan.

~~

Perspectief Eva

Ik heb geen oog dicht gedaan en kijk gespannen naar de klok binnen 20 min ga ik vertrekken. Terug naar Sem, bewijs regelen. Ik sta op en neem een broodje uit de zak en bijt er hevig in. Ik kan niet wachten dus vertrek al meteen naar het park. Het valt me op dat de t P straten donker worden en lantaarns aanspringen. Een ongemakkelijk gevoel kruipt door mijn lijf en ik loop in een snelle pas richting het park. Wanneer ik de blonde krullen van Sem/Gauthier zie neem ik een klein sprintje. Ik knuffel hem langs achteren en voel hem dan draaien. 'War ben jij vroeg' lacht hij vriendelijk. 'Kan ik ook van jou zeggen.' Zeg ik fronsend. Zijn zelfzekere blik verdwijnt even maar komt meteen weer terug. 'Ik miste je' grijnst hij en neemt mijn hand. Samen wandelen we dieper het park in en alles lijkt ineens veel mooier te zijn.

Het geknak van steentje onder je schoenen, de bladerend die ritselen en de lantaarns die een warme gele, oranje kleur afstralen. Alles lijkt veel mooier. We gaan zitten op een bankje en ik luister aandacht na wat hij te zeggen heeft. 'Ik heb eigenlijk nog nooit iemand gehad die zo goed naar me luisterde.' Knipoogt hij. 'Vertel is wat meer over je biologische ouders.' Mompel ok en hij grijnst dan een beetje. 'Ik ken ze niet maar ik mag ze pas zien wanneer ik 18 ben en dat duurt nog even.' Zegt hij schouder ophalend. 'Weet jij niet waar ze wonen?'
'Oh Tuurlijk weet ik dat, ze wonen hier 30 minuten ver rijden van maar ik mag van de wet ze nog niet kennen. Ik weet alleen dat ik normaal ook een broer heb.' Mijn uithoudingsvermogen houdt op en alles gooi ik er uit. Alles over Alex, zijn familie, de dood van zijn moeder. Met grote ogen bekijkt hij me en luistert zo aandachtig mogelijk.