The broken badboy

72. Terug van de dood

Perspectief Eva

Ik schrik wakker en kijk meteen rond me. Ik lig in een comfortabel bed en een dood normale kamer, alleen herken ik het niet. Ik sprint uit het bed en loop naar het raam maar zie alleen maar bossen. Ik probeer me dingen te herinneren van gisteren en ga door mijn haren. 'Denk Eva.' Mompel ik en schrik dan.

Ik zag hem. Maar dat is onmogelijk. Hij is dood! Ik voel alleen maar woede en loop dan naar de stoel in de hoek. Ik trap een poot eraf en ga dan langs de deur zitten. Na uren wachten hoor ik iemand de deur openen en sla dan zo hard ik kan. 'Auw!' Roept het figuur en valt neer op de grond. Ik trek het wapen uit zijn gordel en loop de gang in. Ik laad het wapen en loop dan rustig vooruit. Het is stil op één ruimte na en wandel er op af. Ik trap de deur in en roep 'één beweging en ik schiet al jullie hoofden eraf!' En zie hem dan zitten. Mijn angst wordt alleen maar groter en mijn hand begint te trillen. 'Dit is geen speelgoed liefje.' Grijnst Salvatore nu en staat dan op. 'Ik schiet echt!' roep ik als ik grip probeer te zoeken alleen mijn hand blijft trillen. 'De enige die jij zal neerschieten is jezelf.' Grijnst hij als hij op me afloopt. Ik laat het wapen vallen en blijf kijken naar hem. Hij kijkt vol angst terug naar mij. 'Hoe kan dit? Hij was dood!' 'Was Sem ook niet dood?' Grijnst Salvatore die het wapen opraapt. 'Waar is Alex?' 'Bijna dood. Behalve als hij ons zegt waar het is.' Grinnikt hij nu. 'Wat waar is?' Zeg ik verbaasd. 'Wat hij van ons stal vorige zomer. Jij aan de andere hand bent gewoon onderhandel materiaal moest Sem het niet willen geven natuurlijk. Seth wil je zo vriendelijk zijn Eva naar haar kamer te brengen.' Mompelt Salvatore. Ik zak door mijn benen bij de naam en tranen vullen mijn ogen. Het kan toch niet waar zijn.

Hij staat nu op en trekt me op en sleurt me naar dezelfde kamer als net. Ik probeer tegen te stribbelen maar mijn handen trillen nog altijd. Het is gewoon alsof ik een geest aankijk. Hij duwt me in de kamer en nu valt het grote litteken op zijn gezicht op. Ik kijk hem vol angst aan en zet een paar stappen terug. Hij ziet de angst en loopt nu de kamer uit. 'Hoe kan dit!?' Roep ik met tranen in mijn ogen. 'Ik lag op jouw dode lijf te huilen. Je had meer dan 40 kogels door je lichaam heen en een gigantische bijl door je hoofd.' Hij draait gevaarlijk om en grijpt me bij de nek. Hij duwt me op het bed en hangt half boven me. 'Jullie lieten me voor dood achter dus denk maar niet dat ik jou een uitleg verschuldigd ben!' Hij knijpt harder en mijn longen klappen toe. 'Stop hiermee.' Zeg ik met geen adem. Hij laat me net optijd los en ik hap zoveel mogelijk naar adem. 'Als het aan mij lag was je dood Eva!' En loopt dan de ruimte uit.

Perspectief Gillian

Ik kom terug van school en nog altijd geen spoor van Alex. 'Sem!' Roep ik en loop dan de kelder in. 'Jaa?' Hoor ik hem vragend roepen vanaf de trap. Ik negeer het en wacht tot hij onder komt. Ik trek inmiddels de kast open met wapens en kijk dan naar Sem die me verbaasd aankijkt. 'Wat is er aan de hand?'