The broken badboy

4. De moeite waard

Perspectief Eva

Ik was zo blij dat Bram me na school had weg gebracht naar huis met zijn brommer gisteren. Ik had echt geen zin meer in Alex. Wat ik eigelijk nooit heb. Ik had zelfs een goed gesprek met bram. Hij heeft gelijk. Ik moet oppassen met Alex. Hij is gevaarlijker dan hij laat merken.

Ik drink verder aan mijn koffie en denk verder over wat ik moet doen met Alex. Ik moet hem gewoon ontlopen denk ik. Hij is gevaarlijk en als hij me niet ziet dan vergeet hij me, toch?

Ik durf mezelf daar niet eens eerlijk op te antwoorden want ik weet beter. Maar bang om naar school te gaan heb ik niet. Ik voel me veilig als we bij bram lopen. Hij is ook wel een badboy maar hem vertrouw ik meer. Ik ken hem al 4 jaar. Het is tenslotte de broer van Julia.

De bel van de voordeur haalt me uit mijn gedachten. Ik pak mijn tas en loop naar de deur. 'Tot straks' roep ik nog voor ik de deur open doe. Met een verbaasde blik laat ik mijn ogen rollen. Ik dacht dat bram het was maar tot mijn verbazing stond Alex voor mijn deur.

Hij pakt mijn tas en trekt me ruw aan mijn arm. Hij gooit de deur open en laat me instappen. Daarna gooit hij mijn tas naar achteren waar de zijne ook ligt en vertrekt dan. 'Wat doe jij hier? Hoe weet je mij zelfs wonen?' 'Schat, ik weet alles want ik ben Alex Dutois voor iets.' Grijnst hij mijn kant op. Ik grijns sarcastisch terug en kijk door het raam.

Hoe kan hij toch zo knap zijn maar tegelijkertijd zo een grote klootzak. Ik had zowat beloofd uit zijn buurt te blijven maar als hij voor mijn deur staat lukt me dat niet. Bram doet me wat aan als hij weet dat ik nu met Alex in de auto zit. Hij was zo bezorgd en waarschijnlijk krijg ik de ik-wil-je-beschermen preek.

Ik zucht door de gedachten dat die preek eraan komt. 'Hoe ken jij Bram?' Grijnst hij achter het stuur. Alsof hij wist dat ik over hem aan het denken was. 'De broer van Julia. Dat meisje dat je steeds lastig valt' zijn grijns valt niet van zijn gezicht te slaan. 'Ik wist niet dat hij een zus had' 'met een reden' zeg ik crue. Waarop een stilte volgt.

Met een ruk stopt hij de auto en stapt uit. Gooit mijn deur open en laat me uitstappen. Eindelijk we zijn er. Ik stap uit en pak mijn tas.

Ik trek de deur dicht en ruw duwt hij me tegen de auto op. Zijn zachte vingertoppen laat hij over mijn wang gaan. En hij leunt met zijn volle lichaam tegen het mijne. Ik kijk diep in zijn ogen.

Damnn ze zijn adembenemend mooi.

Waarom heeft hij zo mooie ogen. Onze ogen blijven voor een onbekende lange tijd in elkaar haken. Daarna komt hij dichter en schuurt hij zijn wang over de mijne en laat weer een spoor van kusjes achter.

Elke keer als hij dat doet kan ik me niet bewegen. Verstijf ik en is bewegen onmogelijk geworden. Daarna gaat hij van me af en grijnst. 'Je zal voor me vallen Eef. Hoe lang ik er ook over doe. Jij bent het waard' verbaasd kijk ik naar hem. Ik zie voor een seconde verwarring in zijn ogen. Hij verbetert zijn houding en streelt me weer over mijn arm.

Voor afleiding.

Maar wat hij net zei staat in mijn gedachten gebrand. Vind hij me nu leuk? Ik moet grijnzen en duw hem lichtjes weg. 'Waar zijn je schoothondjes?' Grijns ik. 'Zo zou je ons beter niet noemen' mompelt Seth achter me. Ik schrik even. Hoe lang zouden zij hier al staan.

Ik stap rustig weg. Niemand houdt me tegen of zegt iets. Waarschijnlijk omdat hij een fout maakte. En wat een plezier heb ik aan zijn fout. Ik grijns men tanden elke keer bloot als ik eraan denk.

Ik kom al snel Julia en Amber tegen die volop aan het discussiëren wie de knapste is. Shawn mendes of troye sivan.

Ze zijn alle twee grote fangirls en geven niet rap op als ze deze discussie hebben. 'Ik ben zeker dat Eef ook vindt dat troye sivan VEEEEEL knapper is' grinnikt Amber. 'Niet waar dat is Shawn al, toch Eva?!' Ik gooi mijn handen in de lucht en zeg 'mijn Bæ is pizza al' 'en ik dan' zegt Bram wanneer hij aangewandeld komt met Obi en Mike. 'Shawn mendes of troye sivan?' Vraagt amber aan Obi. 'Troye sivan' lacht Obi. 'Maar hij neemt jou partij omdat hij je leuk vind' protesteert Julia kwaad. Obi zijn wangen kleuren al snel rood en amber kleurt ook rood. 'Badboys worden niet verliefd' grijnst Amber om haarzelf te verbeteren. 'Maar Obi wel' kaatst Julia terug. 'Stop is met die discussies bekvechters' lacht Bram.

De bel gaat en samen met Amber en Julia wandel ik naar het plein. We hebben een uitstap naar een saai museum. Het enige voordeel is dat we na de middag door de stad mogen wandelen. Het nadeel ik zit in dezelfde groep als Alex. En bram heeft de uitstap pas binnen 3 dagen. 'Ik heb hier geen zin in' mompel ik. 'Niemand' lacht amber me toe. 'Troost je, Alex zit in de andere groep. Dus zullen we hem amper opmerken'. Zwak glimlach ik.

Ze kan gelijk hebben maar ik weet beter. Die jongen krijgt me in zijn handen ook al merk ik het niet. Hij is een badboy die arrogantie uitstraalt en geen tegenspraak duld. En met dat tweede heb ik het wat moeilijker. Want ik wil graag het laatste woord hebben.

We wandelen de bus in en ik nestel me aan het raam. Amber pakt meteen haar boek en luistert muziek. Ik staar naar buiten en kijk hoe onze andere klasgenoten richting de ingang van de bus wandelen. Ik voel een arm over mijn schouder glijden en voel de warme adem in mijn nek hijgen. 'Hey babe' het kan dus wel erger. Hij zit de hele rit langs me. Waar is amber zelfs gebleven?

'Praat je me al niet meer?'

'Wat moet je Axel?'

'Dat weet je'

Ik zucht. 'Laat me toch gewoon met rust' zeg ik breekbaar. 'Je moet begrijpen na wat je me aandeed in de gang dat ik geen stoppen ken. Tot ik krijg wat ik wil' zegt hij met een dreigende toon. 'Jij hebt nog geluk meisje, niet elk meisje krijgt zoveel aandacht van me.' 'Inderdaad want ik ben de moeite waard.' Grinnik ik zijn kant op. Zijn grijns verdwijnt even snel als de mijne verschijnt. Ik win. Voor de eerste keer en het voelt geweldig.

Er volgt een stilte de hele rit lang. Wanneer ik naar hem kijk ligt hij te slapen. Hij heeft zijn hoofd op de stoel gelegd en zijn ogen gesloten. Zijn ademhaling is rustig en zijn vreedzame gezicht geeft een rustig gevoel af. Als hij slaapt lijkt hij een ander persoon en vergeet je in enkele seconde wat voor iemand hij werkelijk is.

'Staar niet zo.' Mompelt hij wanneer hij door zijn ogen wrijft. Zijn rustige houding wordt verstoord door zichzelf. Hij rekt zich uit en geeuwt is. 'Slaaptekort?' 'Die bitch snurkte zo hard dat ik op tijd was voor school. Ze was pure tijdverspilling, ze kon er niks van!' Zegt hij door zijn gekreun heen. Ik draai met mijn ogen en kijk weer door het raam.

We zijn er bijna. Ik herken de straten hier redelijk goed omdat Ik hier vaak voorbij fiets. Wanneer ik weer naar axel kijkt. Bekijkt hij me met kleine oogjes. Ik moet ervan lachen omdat voor deze ene keer hij geen arrogante welbekende grijns op zijn gezicht heeft staan. 'Waar lach je mee, eef' mompelt hij. 'Noem me niet zo' 'ik zal eraan denken eef' grijnst hij mijn kant uit. En daar is zijn Wel bekende grijns weer.

Nadat hij bijna helemaal op de armleuning ligt verbetert hij zijn houding weer en gaat perfect recht zitten. Hij legt zijn haren in model en kijkt dan weer naar mij.

Voor een onbekende lange tijd staren we elkaar aan. Zijn ogen hebben verschillende kleuren dat me nooit was opgevallen. Door de leerkracht die door de micro sprak werd ons gestaar verbroken. 'Oke klas we zijn nu binnen dikke 5 minuten er. Omdat jullie zoveel mogelijk info moeten zoeken over alle beelden en de oefeningen op het blad moeten invullen deel ik jullie in een groepjes van twee. En de persoon die langs je zit is je partner. Veel leer plezier'

Ik kon mijn zucht niet onderdrukken en draaide met mijn ogen. Moest dit nu echt met hem. 4 uur lang in een saai museum wandelen met hem aan mijn zijde. Het kan haast niet erger.

Perspectief axel

Mijn plan loopt soepel. Ze zal haast breken en dan mag ik alles met haar doen. Ze houdt van men aandacht. Na het beetje slapen in de bus voel ik me weer fit. Krachtiger dan ooit.

De bus komt tot stilstand voor een lelijk oud gebouw. Ik pak onze papieren en haar hand en sta op. Niemand durft voor me in te kruipen dus wandelen we in een soepele beweging naar buiten zonder stil te staan. Wanneer we buiten staan kijken twee giftige ogen naar me. 'Kon je niet even zeggen dat we naar buiten gingen?' 'Nee' kaats ik crue terug. 'Anders kruipen ze voor ons in' 'niemand durft voor jou te kruipen hoor!' 'Dat is ze geraden ook' grijns ik. Ik heb nog altijd haar hand vast.

Wanneer ze het zelf merkt trekt ze haar hand los en graait haar papieren uit mijn handen. Ik pak haar bij haar pols en kijk haar diep in haar ogen. 'Niet zo onbeleefd.' Ze knikt bang en zwak. Ik laat haar pols los en ze staat wat stijfjes langs me opzoek naar haar vriendin.