The broken badboy

73. Dierbaarste bezit

Perspectief Gillian

'Er moet iets gebeurd zijn.' Mompel ik denkend. 'Of ze liggen al de hele dag samen in bed wie weet wat te doen.' Grommelt Sem. 'Hij doet dit altijd, hij vertrekt met een meisje en blijft uren spoorloos en dan ineens is ie terug.' Mompelt hij ongeïnteresseerd en loopt dan richting de trap. 'Dus jij gelooft daadwerkelijk dat Eva niks op insta zou zetten van die date en geen enkel telefoontje opneemt?' Zeg ik geïrriteerd door Sem zijn houding. Hij staat nonchalant met zijn handen in zijn zakken me wat aan te staren. Hij trekt zijn schouders op en zegt dan 'als we over een uur nog niks horen dan doen we..' maar midden in zijn zin horen we een ruit inslaan. Geschrokken pakken we beide een wapen een lopen naar boven.

Net om de hoek stoppen we en luister ik goed of ik iets hoor. Ik hoor voetstappen dichter komen en maak hand gebaren naar Sem. Ik ga met een ruk om de hoek en roep 'één beweging en je hebt een kogel door je hoofd.' 'Stoer hoor.' Grinnikt de onbekende man en zegt dan 'maar als je dat doet ziet je vriendje om de hoek zijn broer nooit meer terug.' Sem komt erbij staan en zegt dan 'waar is hij?' Zo koud als iets.
Ik kijk hem nog aan maar hij geeft geen kik. Hij staart door de man heen en een stilte bereikt de kamer.

Het is lang stil en Sem onderbreekt de stilte met wat geroep. 'Dus? Waar is hij!' Grijnzend loopt de man dichter op ons en zegt dan sluw 'hij is in het oude maison van Salvatore, als je meeneemt wat Salvatore wilt dan krijg jij je broer zo levend mogelijk terug.' Hij draait nu de rug naar ons en loopt rustig het huis uit. Sem gooit zijn stok nu op de grond en zucht dan eens diep. Hij gaat door zijn haar en zijn altijd zo rustige houding is duidelijk verstoord. 'Wat hebben jullie van Salvatore?' Mompel ik door de stilte heen. Sem kijkt nu op en grijnst op een ongemakkelijke manier. 'Behalve mij, zijn grootste bezit.' Ik knijp mijn ogen dichter en zeg dan 'en dat is?'

'Zijn dochter'

Perspectief Eva

'Heeeeelllllppppppp!!' Schreeuw ik zo hard ik kan en sla tegen de deur die op slot is. 'Haal me hier uit!' Voeg ik toe maar hoor niemand. Ik verlies mijn geduld en pak een lamp en gooi die kapot. Ik laat een kreet uit mijn longen ontsnappen en voel alleen maar woede. Hoe kan het nu dat ik in deze situatie ben gekomen. Wat heeft Alex nu weer van Salvatore gestolen? Ik ga door mijn haren en kijk dan naar de scherven van de lamp. Ik voel een andere gedachten in mijn hoofd kruipen en voel nog meer woede. Ik kan er niet aan denken, ik mag er niet over denken.

En dan gebeurt het toch.

Tranen vullen mijn ogen en ik schreeuw zo hard ik kan. Ik val neer op de grond en sla dan meerdere keren met mijn vuist. Hoe kan dit gebeurd zijn zonder dat wij doorhadden dat hij nog leefde. Hij ademende zolang niet, dit is onmogelijk. 'Seth!' Roep ik zo hard ik kan en voel daadwerkelijk mijn stembanden overslaan. Ik veeg mijn tranen weg en wil net opstaan wanneer de deur open zwaait met een ruk en dan staat hij daar. Mijn ogen gaan bredere en bredere open en k voel mijn keel dichtgaan. Angst verspreidt over mijn hele lichaam en geen gevoel meer in mijn benen. Hij ziet de complete angst in mijn ogen en loopt rustig op me af. Ik kruip zo snel mogelijk recht en probeer weg te lopen maar hij trekt me terug aan mijn haar. Ik val terug neer op de grond en verlaat een kreet. 'Ga weg!' Roep ik met een korte adem en voel me langzaam weg zakken. Hij trekt me op bed en zegt dan zo kill alsof hij me niet kent. 'De volgende keer als ik je hoor roepen, ga ik je stembanden eruit snijden.' En grijnst dan. Tranen vullen mijn ogen en dan trekt hij ruw aan mijn handen en voordat ik het doorheb bindt hij ze strak vast aan het bed. Hij bindt mijn voeten samen en ik probeer los te komen maar het lukt niet. Hij heeft nog een touw vast en zegt dan 'als je nog een keer een kreet verlaat is dit touw rond je nek, tot je nooit meer wat zegt.' En gooit dan het touw in mijn gezicht en loopt weg.

Perspectief Seth

Ik loop de kamer uit en toon geen emotie op mijn gezicht. 'Nu zal ze wel zwijgen.' Mompel ik wanneer ik voorbij Salvatore loop. Hij knikt en loopt dan samen met me mee naar de kelder. 'Heeft hij al iets gelost?' 'Behalve dat ik zijn Dick mag zuigen, nee. We moeten haar terug hebben voordat hij het doet.' Zegt Salvatore nu dreigend mijn kant op. Ik knik. 'Ik regel dit wel.' En loop dan de kamer in. Ik zie Alex opgehangen hangen met zijn armen vast gemaakt aan een berenval. Er hangt enorm veel bloed op zijn armen en zijn gezicht staat vol schrammen en blauwe plekken.

Ik loop langzaam zijn kant op en tik zijn hoofd op. Hij was even weg en kijkt dan op naar me. Hij grijnst en zegt dan 'ben ik in hell?' 'Zo kan je het ook noemen.' Mompel ik en loop dan naar het rekje en trek een scalpel mesje er vanaf. 'Weetje hoe het voelt om levend begraven te worden?' Hij schrikt van de zin kijkt me dan beter aan. Angst wordt alleen maar vergroot in zijn ogen en een grijns trekt over mijn gezicht. 'Happy back from the deathhh.' Grinnik ik wanneer hij me lang aanstaart. 'Maar ik was je aan het vertellen hoe geweldig deze ervaring was.' Ik moet lachen van de gedachten en zeg dan. 'Je voelt alles en elke schep grond voel je in je longen gaan. Het is alsof elk lichaamsdeel in je schreeuwt dat je nog leeft maar zelf geen beweging meer kan maken en dan hoor je niks meer. Alles rond je is doodstil alsof er niks meer is.'

'Is dit het dan?'