The broken badboy

49. De kaars van je dromen

Perspectief Alex

Ik heb nog nooit zoveel woede gevoelt als nu. Ik voel mijn hart wegzakken en kijk toe hoe hij mijn meisje zit te kussen. Leo probeert me nog tegen te houden maar het lukt niet. Ik ga volle snelheid naar binnen en trek hem van haar af. Ik sla hem meerdere keren op zijn gezicht en voel dan een dofheid in mijn hoofd. Alsof iets anders in mij overneemt. Hij probeert me tegen te houden maar ik ben veel te sterk natuurlijk. Eva zit aan me te trekken en huilt tegelijkertijd. 'Alex stop!' Roept ze de hele tijd en pas wanneer Sem me van Kai komt aftrekken stop ik met slaan. Ik voel nu Leo, Sem en Fabian me weg sleuren en ik roep 'ik maak hem kapot!' En herhaal dat meerdere keren.

Perspectief Eva

Ik kijk naar mijn handen en zie alleen maar bloed. Ik kan niet stoppen met huilen en hou Kai dicht tegen me aan. 'Kai het spijt me.' Mompel ik door het geween heen en ik voel hem dan langzaam aan opstaan. Hij veegt het bloed uit zijn gezicht en spuwt het uit zijn mond. Ik zie hem emotieloos naar Alex kijken en hij loopt er naartoe. Ik sprint snel op en spring voor hem in. Ik hou hem in een knuffel en zeg dan 'alsjeblieft verander niet in hem... alsjeblieft blijf bij me.' Ik kijk in zijn ogen en zie er geen enkele emotie in. 'Kai?' Mompel ik nu en komt dan uit zijn trans. Hij lacht dan breed naar me en kust me dan ruw. Ik kus hem terug en ben vol verbazing. Hoe is me dit gelukt?

Hij trekt weg en kijkt me dan diep in mijn ogen. 'Ben je gewond?' Mompelt hij dan kwetsbaar en kijkt even rond. 'Nee maar jij wel.' Zeg ik bang. Hij lacht weer en zegt 'wat blauwe plekken meer niet. Wees maar niet bang het komt goed met me.' 'Maar hij sloeg zo hard op je gezicht. Straks is je neus gebroken.' Mompel ik weer maar hij negeert het deze keer. 'Gaan we?' Grijnst hij en wijst naar de brommer. Ik knik en zie dan Sem op ons aflopen. 'Ik kom zo.' Zeg ik en loop dan op Sem af. 'Wat was dit?' Zeg ik verbaasd als ik voor Sem sta. 'Ik ben misschien niet zo heel eerlijk geweest over Alex.' Zegt sem nu somber. 'Hoe bedoel je?' Zeg ik nu boos. 'Sinds dat je hem verlaten hebt heeft hij van die black-outs en gaat helemaal los. Hij heeft de jongen van Kimberly waar je hem daarstraks bij zag staan helemaal in elkaar geslagen. Hij ligt in het ziekenhuis. Alex heeft jou nodig Eva. Sinds jij weg bent gevallen is hij harteloos naar iedereen toe. Hij moest het verlies van Seth alleen verwerken en dat kan hij niet. Hij praat S'avonds tegen Seth...' Ik kijk Sem vol schrik aan en zet een stap naar achteren. 'Ik kan dit niet oplossen Sem. Door hem ben ik helemaal de weg kwijt. Ik weet niet wat ik moet doen met mezelf en ik kan echt niet iemand anders gaan helpen als ikzelf nog volledig in de knoop zit.' Mompel ik bang. 'Ik vraag je om met hem te praten zodat hij terug zichzelf is.' 'En ik dan?' Grijns ik vol ongeloof. 'Wie gaat mij terug in mezelf veranderen?' Sem zucht diep en zegt 'Eva ik wil je daarmee helpen maar mijn broer heeft je nodig. Alsjeblief ik smeek je.' Zegt hij vol angst. Maar ik knik met mijn hoofd en loop dan richting Kai. 'Alsjeblieft Eva!' Schreeuwt Sem ons nog na maar Kai rijdt volle snelheid weg. 'Naar mijn huis.' Zeg ik tegen Kai die knikt.

Wanneer we stoppen voor mijn huis kijk ik hem vol schrik aan. Ik veeg het bloed dat uit zijn neus komt weg en loop dan naar binnen. Hij volgt mij en samen stoppen we in de keuken. Ik trek de medicijnkast open en neem een watje met alcohol en druk het op zijn open wonde op zijn wang. 'Auw' mompelt hij stilletjes. 'Je hoeft niet zo stoer te doen, niemand kijkt.' Knipoog ik. Hij pakt me in mijn zij dichter op hem en lacht dan. 'Ik ben volledig mezelf bij jou Eva.' Grijnst hij dan. Ik lach terug en verzorg hem verder. Na het verzorgen gaan we samen naar mijn kamer waar hij op mijn bed neerploft. 'Ik wist dat ik klappen ging krijgen maar niet zo raken.' Grijnst hij dan als hij rechtop gaat zitten.

Perspectief Kai

Ik grijns als Eva op mijn schoot komt zitten en me diep aankijkt. 'Je verdiende geen klappen.' Zegt ze sip. 'Nee maar hij houdt nog van je..' zeg ik zuchtend. 'Misschien moeten we dit even..' maar mijn zin wordt onderbroken door Eva die me intens kust. Haar handen gaan nu door mijn haren en ze zit op de perfect plaats. Als je begrijpt wat ik bedoel. Ik grijns en leg dan mijn ene hand op haar kaak en de andere in haar zij maar ze dwingt mijn hand al snel naar onder. Ze gaat intenser in haar kus en begint dan aan mijn shirt te prutsen. Ik grijns en gooi haar dan om en hang net boven haar. Haar haren vallen perfect langs haar en ik trek mijn shirt dan uit. Ze bijt op haar lip als ze over mijn sixpack gaat en volgt dan hetzelfde. Ik druk mijn lippen op de haren en begin haar dan langzaam te kussen naar onder. Ze laat alles toe en ik begin dan rustig haar broek los te prutsen totdat ik de gigantische littekens zie. Ik ga terug rechtop zitten en ze trekt haar trui erover die langs haar ligt. Ik grijns en trek dat ding terug weg. 'Ik hou van je, hoe je er ook uitziet.' Grijns ik dan en ga verder wat ze toestaat.

**

Uren verstreken en ik lig nu langs haar in bed. Ze ligt met haar hoofd op mij gekropen en houdt me stevig vast. Ik zit door haar haren te gaan en zit maar te denken. Mijn gevoelens worden alleen maar groter en ik moet nu stoppen want ze houdt van hem, niet van mij. Ze geeft het niet toe en ze zit nu in haar ontkenningsfase. Ik had me niet moeten leiden door lust want dan zat ik hier nu niet. Ik ga op mijn zij liggen en leg me dichter tegen haar op. Ik zie nu haar prachtige gezichtje. Ze slaapt en haar ademhaling is rustig. Ik grijns bij de gedachten dat dit de laatste keer zal zijn. Ik kijk naar de klok en zie dat het al half 11 is. Ik pak mijn telefoon die op het kastje ligt en stuur naar men ouders dat ik blijf slapen bij een vriend. Ik gooi dat ding meteen weg en val dan iets later in slaap.

Het is half 3 wanneer Eva me wakker schreeuwt. Ik wordt meteen wakker en hou haar dan vast en zeg 'Eva wordt wakker ik ben het.' Ze blijft schreeuwen en ik begin haar wakker te schudden en blijf het herhalen. Ze wordt wakker maar slaat me meteen weg en roept 'laat me los' en valt in tranen. Ik trek meteen mijn handen weg en kijk haar dan aan. 'Ik ben het maar' fluister ik en ze doet het licht dan snel aan. Ze kijkt me vol angst aan en nu zie ik alle littekens op haar lichaam. Ik steek mijn arm naar haar uit en ze kruipt meteen tegen mij op en trekt me in een diepe knuffel. 'Sorry' mompelt ze. 'Het is niet erg Eva. Heb je dit vaker?' Vraag ik nu bezorgd. Ze kijkt me nu diep in de ogen en knikt. 'Al sinds toen het gebeurde. Ik voel me gewoon niet meer veilig.' Zucht ze dan. 'Ik bescherm je wel.' Grijns ik dan en spring dan op. Ze kijkt me verbaasd aan als ik begin te zoeken. 'Wat zoek je?' Zegt ze dan verbaasd. 'Heb je een kaars?' Grijns ik. Ze knikt en staat dan op. Ze loopt even de gang op en ik hoor haar dan praten met haar broer. Ze komt wat later terug met een kaars en ik neem die snel aan. Ik sprint naar haar kant van het bed en zeg 'kom dan. Leg je maar' Ze gaat vol verbazing terug in bed liggen en kijkt me vol nieuwsgierigheid aan. Ik pak de aansteker uit mijn broek die langs me ligt en steek dan de kaars aan. 'Vroeger toen ik klein was had ik ook veel nare dromen waardoor ik ook schreeuwend wakker werd.' Begin ik mijn verhaal. 'Ik had er zoveel last van maar mijn moeder wist gelukkig hier een idee op. Deze kaars zal al je kwade dromen vangen waardoor jij rustig kan slapen.' Grijns ik dan haar kant op. 'Hielp het maar.' Zegt ze sip. 'Nee zo mag je niet denken Eva.' Grijns ik terug. 'deze kaars zal je nachtmerries veranderen in dromen en ik zal nu over je waken tot je slaapt' en met die woorden kruip ik langs der in bed. Ze doet een lok uit mijn gezicht en zegt dan 'waarom ben je zo lief voor me?' Ik grijns en kruip dan dicht tegen haar aan. 'Je verdient een goede nachtrust Eva.' Lach ik haar kant op en streel haar hoofdje. Na een tijd valt ze eindelijk in slaap en ik dan ook weer.