The broken badboy

91. Stilte voor de storm

Enkele jaren later

Perspectief Eva

'MAAAAAMAAAAAAAAAAA!' Roept Vince die op me afloopt als ik van zakenreis kom. Ik pak hem op en zwaai hem in de lucht. Hij lacht breed en ik druk hem dan in een knuffel. 'Ik heb je gemist.' Lach ik als hij men haren vastpakt. 'Waar is al je haar mama?' Mompelt hij. Ik moet alleen maar lachen en zie dan Alex naar me kijken. Hij heeft een bezorgd gezicht en ik zet Vince dan neer. 'Ga jij anders even spelen dan kom ik zo.' Mompel ik en hij sprint dan naar boven op zijn handen en voeten. Hij is zo energiek op het uur van de avond. Ik stap op Alex af als hij naar zijn voeten kijkt. Waarom is hij zo verdrietig? Ik zet me nu op zijn schoot en tik zijn hoofd omhoog. 'Wat is er?' Mompel ik zacht als ik mijn hand op zijn gezicht laat rusten. Hij kijkt me nu recht in de ogen en zijn wallen zijn gigantisch. Een korte lach verschijnt op zijn gezicht maar hij laat zijn hoofd al snel op mijn schouder rusten. 'Ik ben moe.' Mompelt hij en ik ga dan door zijn haren. 'Was Vince weer vermoeiend?' Grijns ik als hij zich op de bank laat vallen en mij mee trekt. 'Erger vandaag kwamen al zijn vriendjes spelen.' Mompelt hij als hij een schoenen uittrapt. Langzaam legt hij zijn benen op de bank en legt zich dan goed. 'Mama mama mama mama!' Roept Vince die naar onder komt maar ik kijk meteen naar hem en leg mijn vinger op mijn lippen. Hij doet hetzelfde en loopt mijn kant op. Alex ligt al zo goed als te slapen als Vince nu naar ons kijkt. Ik laat een lach verschijnen als Vince zijn tekening geeft. 'Dat zijn wij.' Fluistert hij en ik trek hem in een knuffel met mijn vrije arm. 'Vince.' Grijns ik nu. 'Ja mama?' 'Wat heb je met papa gedaan?' Vervolg ik en hij begint te lachen. 'Arno en ik wouden naar de speeltuin maar dat wou pap niet dus bleven we zeuren tot het mocht. We kregen zelfs ijs als we onze kop hielden.' Grinnikt hij. Ik bijt op mijn lip om mijn lach te onderdrukken maar het lukt me nauwelijks. 'Heb je pap zo boos gekregen?' 'Hij zei zelfs dat Arno vier ogen had.' Vervolgt Vince dan en ploft neer op de grond voor mij. Ik kan bijna niet geloven dat het zo vermoeiend moet geweest zijn. Alex houdt even veel van de kids als ik. Hij is zelfs nog maar één keer boos op Vince geweest maar vijf jongetjes in bedwang houden moet moeilijk zijn, zeker als je alleen bent.

Ik kruip van Alex af als ik de hand van Vince pak. We wandelen samen naar boven en hij pakt zijn opstapper meteen uit de kast en loopt de badkamer in. 'Tandenpoetsen toch?' Vraagt Vince dan als ik knik. Hij zet zich op zijn stoeltje en begint zijn tanden te poetsen. Ik volg zijn voorbeeld en na de hele routine kruipt hij in zijn bed. Ik lach breed als ik hem instop en druk een kus op zijn voorhoofd. 'Mama.' Mompelt hij als ik langs hem ga liggen. 'Ja lieverd?' 'Als ik later groot word wil ik even sterk zijn als jou en papa.' Mompelt hij trots als ik door zijn haren ga. Het maakt hem altijd rustig en na enkele keren tegen te werken valt hij toch in slaap. Hij is veel te energiek voor alles zelfs slapen wilt hij soms niet. Ik loop de trap af als Alex nog altijd slaapt. Het is nog maar 8 uur dus besluit ik snel een bezoekje te brengen bij Seth en Gillian.

Ik wandel naar de voordeur en trek mijn jas aan. Voordat ik vertrek stuur ik Gillian een berichtje en wandel dan naar buiten. Hij woont gelukkig dicht in de buurt dus moet ik niet te lang in de kou wandelen. Ik word gebeld en zucht dan. Hij belt me alweer. Ik druk af en zet mijn telefoon op stil. Het is echt niet het moment me nu hiermee bezig te houden. Ik klop op de voordeur en wacht tot de deur open gaat. Het duurt lang en ik kijk dan door het raampje. Overal branden de lichten maar ik zie of hoor niemand. Ik klop nog eens en zie dan iemand de trap aflopen. Eindelijk, het is ijskoud.

Gillian opent de deur en lacht dan breed. 'Is de kleine terug van zakenreis.' Grijnst hij breed. Ik trek hem in een knuffel en wandel dan naar binnen. 'Ben je alleen thuis?' Mompel ik als het belachelijk stil is. Hij wrijft over zijn achterhoofd en bijt op zijn lip. Ik knijp mijn ogen samen want hij verbergt duidelijk iets voor me. 'Hebben jullie weer ruzie?' Mompel ik en hij laat zijn hoofd dan zakken. 'We hebben weer ruzie.' Zucht hij dan.

Perspectief Seth

Ik kijk over het water heen als mijn haren meewaaien met de wind. Het is koud maar de frisse lucht doet goed. Ik steek mijn handen in mijn zakken als ik ga zitten op de rand van de brug. Ik probeer mijn gedachten te beperken voordat ik het weer allemaal voel. Ik kan niet begrijpen hoe respectloos is ben richting Gillian. Ik knijp mijn handen samen door de gedachten en laat mijn emoties weer voor een seconde los. Ik schreeuw nu mijn emoties uit en voel me opgelucht. Mijn haren zwaaien in mijn gezicht en elke keer als ik wil opstaan voel ik me aangetrokken hier te blijven. Waarom kan de wereld er zo vredig uitzien maar tegelijkertijd ook zo crue?

*** flashback ***

Gillian zit aan de tafel met een kop koffie als hij opkijkt. 'Wat kijk je zo?' Moppert hij als ik betrapt ben op staren. 'Ik verdwaalde in mijn gedachten.' Mompel ik en zet mijn tas op het aanrecht maar niet goed genoeg en het valt nu kapot op de grond. Ik kijk er naar en grijp dan naar de stukken. Ik snij me en staar dan naar mijn wonde. 'Wat doe je toch allemaal!' Roept Gillian kwaad als hij mijn hand pakt en het bloed wegveegt. 'Het spijt me.' Mompel ik maar hij duwt me weg en ruimt alles zelf op. Wanneer het opgeruimd is veegt hij mijn wonde schoon. 'Waarom ben je zo vaak afwezig?' Mompelt hij nu als hij oogcontact met me maakt, niet voor lang want hij zit mijn hand te verbinden. Ik reageer er niet op want ik weet het zelf niet. De laatste tijd voel ik mezelf niet meer. Het is alsof ik niet meer gelukkig kan zijn. Ik heb constante nachtmerries en ik voel me niet meer aangetrokken tot hem. Wat is er aan de hand met me? Waarom voel ik me zo verward? 'Ik voel me niet meer mezelf.' Mompel ik en hij begint te lachen. 'Hoe zelfs? Er is toch niks gebeurd?' Antwoord hij grappend en ik trek mijn hand weg. 'Zijn mijn gevoelens een grap voor jou!' Roep ik kwaad. Ik weet zelf niet waarom ik zo op hem uitvlieg. Het is niet alsof hij iets ergs zegt. Hij kijkt me verbaasd aan en zegt dan 'wat heb jij zelfs.' En gooit dan het verband aan de kant. Hij stapt van me weg en ik grijp dan zijn arm. 'Waarom loop je nu weg!?' Vraag ik kwaad als hij me afkeurend aankijkt. 'Stop met ruzie te zoeken Seth!' Roept hij nu en ik laat hem los. Hij blijft somber voor me staan en ik draai me dan om. 'Ik ga naar Amber.' Zeg ik en hij lacht dan uitdagend mijn kant op. 'Ja, ga maar naar haar. Zij zal zeker al je problemen oplossen!' Zegt hij kwaad en ik draai me met een ruk om. 'Zij maakte me wel gelukkig.' Zeg ik kwaad maar heb meteen spijt van de woorden die mijn mond verlaten. Hij kijkt me afkeurend aan en zegt dan. 'Dan zou ik met haar in bed duiken vannacht!' Roept hij kwaad en loopt dan naarboven. 'FUCCKKK!' Roep ik en pak dan een glas en gooi het weg.

*** einde flashback ***

Ik voel me zo kwaad dat ik weer het uitschreeuw.

'WTF IS ER MIS MET MIJJ!!'