The broken badboy

34. Stress suprise

Perspectief Eva

Ik heb al dagen niks meer van Gauthier gehoord. Ik loop ook al dagen met zenuwen rond en voel men hart in mijn keel bonzen. Ik lees zijn smsje over en over maar heb nog steeds geen idee wat ik moet doen. Ik ben zo radeloos en wil zo graag weten wat het antwoord is. Ik spring op en neem men gsm, maar Alex duwt em terug op de tafel en knikt zachtjes nee. 'Ik kan niet meer wachten!' Zeg ik gefrustreerd. 'Geef hem tijd, hij moet dit waarschijnlijk verwerken..' mompelt hij dan. 'Hoe kan jij zo rustig blijven?' Roep ik weer. 'Omdat nu kwaad worden geen nut heeft, ik kom het toch te weten hoe lang het ook duurt..' zegt hij dan zuchtend. Ik zet me protesterend langs hem en kijk dan naar hem maar draai men hoofd onmiddellijk wanneer hij naar mij kijkt.

Na een lange tijd vult de kamer met het deuntje van mijn sms-toon. Ik spring op en lees het meteen. 'Ik had veel verwacht maar dit?' Zeg ik verbaasd en draai het scherm naar Alex. 'Blijf uit de buurt van mijn familie, tis vo je eigen bestwil?' Mompelt Alex nu. 'Wat bedoeld hij?' Alex haalt zijn schouders op en staat dan recht. Hij plant zijn lippen op mijn voorhoofd en stapt dan naar de hal waar hij zijn jas aandoet. 'Ik moet nog even wat met de boys regelen, tot straks?! Ik knik en hij verdwijnt dan uit de deur. Ik zucht en plof neer op de bank. Ik ben zo moe van dit gedoe ik heb afleiding nodig. Ik pak men mobieltje en duw het nood-nummer in.

Perspectief Alex

'Pablo dreigt via men broer om Eva wat aan te doen!' Roep ik gefrustreerd als ik de hal inkom. 'Ook goedemiddag' mompelt Leo. Ik trek handschoenen uit mijn kluisje en windsel. Ik draai men handen in en daarna mijn handschoenen. 'We weten al langer dat hij een bedreiging vormt.. we moeten Eva en de girls beter beschermen' roept Seth achter zijn boksbal vandaan. 'Ik moet nog zoveel frustraties kwijt ik kan niet meer helder denken!' Zeg ik wanneer ik tegen men hoofd opsla. Fabian komt nu op me afgelopen en helpt me mijn andere handschoen deftig aan te doen. Daarna ga ik naar de boksbal en begin er hevig op te slaan. In mijn ooghoeken valt te zien dat de boys me bezorg aankijken maar ik toon geen genade. Ik moet al die woede kwijt.

Perspectief Eva

'OLAAAAFFFFFFFFFFFFF HERE I AM!' Roept Julia door de huiskamer. 'Julie nu weten zelfs mijn buren dat we hier zijn!' Roept alber gefrustreerd. 'Girls!' Roep ik en omhels ze in een groepsknuffel. 'Ik had echt nood aan jullie mongolen!' Vervolg ik. Beide lachen ze luidkeels en Amber zegt dan 'je leven heeft ook een ganse twist gemaakt deze vakantie, en wij waren meestal op vakantie' Julia knikt instemmend en zegt dan. 'Maar OLAF is nog altijd bæ!' En ze duwt de dvd in de tv. Met zen drieën ploffen we neer in de zetel en beginnen de film te kijken. En zoals altijd zingen we luidkeels elk liedje mee.  t

Wanneer de film gedaan is kijkt Amber op haar gsm. 'Oh tijd voor je cadeau!' Roept ze luidkeels en Julia juicht mee. 'Welk cadeau?' Maar ze negeren me en trekken me op en duwen men jas in men handen. 'Je moet wel naar buiten ervoor!' Zegt Julia enthousiast. Amber opent de deur en ik ga in de opening staan. Ik kijk naar een lege straat en kijk dan naar hen. 'En wat loet ik nu zien?' Mompel ik. Maar ik merk al snel dat ze me voorbij kijken. En wanneer ik me omdraai, sprint ik in actie. 'JONAS!' Zeg ik wenend en spring in zijn armen. We vallen samen neer op de grond en ik hoor hem ook wenen. 'Ik heb je gemist roddelflits!' Mompelt hij door het gesnik heen. Ik begin te lachen en na een tijdje kruipen WD recht. We hebben zoveel bij te praten, ik heb hem al weken niet meer gebeld door al die stress momenten. 'Wij gaan door tot morgen' mompelt Julia en ze sprinten dan vol weg. 'Laten we koffie gaan drinken' roept Jonas het uit en stapt dan richting de stad. Ik volg hem onmiddellijk.