The broken badboy

11. Raad van een badboy

Perspectief Eva

De laatste bel gaat en snel spring ik op. Ik pak al mijn spullen en zeg tegen Stan. 'Ik ga even met Bram mee. Hij rijdt me naar huis.' Stan knikt en dan storm ik de klas uit.

De gangen zijn al gevuld met kinderen die meteen naar huis willen. Of zoals ik een afspraak hebben. Ik ga aan de brommer van bram staan en wacht hem ongeduldig op.

Na 10 minuten komt hij naar zijn brommer geslenterd. Hij trekt zijn wenkbrauw op en grijnst tevreden. 'Je wil het echt weten eh?' Ik knik hevig mijn hoofd en ga achterop zitten. Hij kruipt rustig op zijn plek en neemt dan gas. Rustig rijdt hij het plein af en neemt dan goed gas op de straat. We stoppen bij een openbaar parkje en hij zet zijn brommer vast. Hij kijk snel rond zich en richt zich dan tot mij.

Ik kruip op een bankje en hij plaatst zich langs me. Een lange tijd staart hij naar het meertje en kijkt dan naar me. 'Het begon allemaal bij zijn broertje Dylano.' 'Heeft hij een broer?' 'Had een broer, hij is doodgebleven net zoals zijn moeder in een ongeluk.'

Vol ongeloof kijk ik naar bram. Ik kan bijna niet geloven dat hij een broertje had. 'Ik en Alex zijn al vrienden van het lager. Hij was vroeger heel anders dan nu. Hij was vroeger het braafste en meest geliefde jongetje van school.' 'Dit ga je niet menen?' Lach ik door het verhaal heen.

'Meest geliefd?' Mompel ik.

'Echt waar maar de dood van zijn broertje en moeder maakte hem gek. Hij zag en hoorde ze overal. Hij verloor veel vrienden behalve Seth. Sinds toen veranderde hij in de badboy die hij nu is.'

'Hoe zit het dan tussen jou en hem? Liet jij hem vallen?'

Bram zucht. Hij zoekt al zijn moed bijeen en zegt dan. 'Er was een tijd dat ik drugs dealde door de scholen. Zijn broertje kocht eerst en werd toen ook een dealer. Alleen zijn broer deed het vrijwillig en ik niet. Toen kwam Alex erachter dat hij dealde. En toen dat het lijk van Dylano nog werd gezocht in de wateren was hij opzoek naar iemand die ervoor zorgde dat hij dealde.'

'Jij dus' zeg ik met open ogen. 'Inderdaad en hij had me in elkaar geslaan en ik werd gepest voor een lange tijd. Ik heb me herpakt en begon hem terug te pesten. Met meestal heel erge dingen..'

'Zoals?'

'Dat kan ik niet zeggen.'

'Jawel je ging alles vertellen.' Roep ik protesterend.

'Met een stemvervormer belde ik hem op en deed alsof ik Dylano was..'

'Je deed wat??' Mompel ik kwaad. Ik geef hem een tik tegen zijn schouder en bekijk hem streng aan. 'hoe kan je nu zoiets doen!' 'Hij pestte me meer dan 4 jaar en iedereen haatte me! Hij loog over alles en iedereen noemde me een moordenaar!'

Ik zwijg en bekijk hem vol ongeloof. Ik merkte nu pas dat we helemaal alleen in het park waren. Soms liep er een moeder met haar kinderen voorbij of een verliefd koppel maar voor de rest was er niemand.

'Dat was wreed van je.' Mompel ik nog steeds kwaad naar hem. Zuchtend duwt hij zijn handen in zijn broekzakken en kijkt dan naar het meer. 'Ik weet het, ik wad gewoon uit op wraak. Hij moest voelen hoe ik me voelde..' zegt hij kwetsbaar mijn kant op.

Ik trek hem snel in een knuffel en zeg 'heel misschien snap ik het wel, maar het blijft wreed.' Ik voel hem lichtjes lachen en trekt zich dan uit mijn knuffel.

Met een doffe blik kijkt hij me aan en lacht dan lief. Zijn vingers bewegen zachtjes over mijn handen die verstrengeld zijn in de zijne. Omdat hij grijnst zie je zijn schattige kuiltjes. Zijn hoofd bukt langzaam naar mijn kant uit. En in een fractie van een seconde voel ik zijn zachte lippen teder op mijn wang.

'Je bent een schat Eva en je verdient veel beter dan Alex.'

'Wie zegt dat ik beter wil.' Mompel ik. Het was al uit mijn mond voor ik het zelf doorhad. Bram doorboord mijn ogen met een warrige blik en zegt dan. 'Je bent toch niet verliefd op Alex eh?'

Ik voel mijn wangen branden en waarschijnlijk ben ik rood van schaamte. Bram trekt zijn ogen samen en met een nieuwsgierige blik kijkt hij me aan.

'Ik Uh.. weet het niet eigelijk.' Stotter ik zijn richting uit. Hij zucht is diep en zet zich dan recht voor me. Zijn volledige aandacht is naar mij gericht en gespannen kijk ik hem aan.

'Dat gevoel dat je nu hebt bij hem is niet echt. Alex speelt met je gevoelens tot je zal breken en met hem naar bed gaat. Dat is het doel van een badboy. Hij zal je, zoals hij bij elk ander meisje deed, laten vallen wanneer je met hem naar bed bent geweest. Je zal met een gebroken hart achter gelaten worden en dat verdien je niet.. je bent veel te lief en mooi om zo gebroken te worden door hem. Maar weet je hoe Alex met jou doet. Mhhh dat heeft hij nog nooit zoveel moeite ik een meisje gestoken.'

Er rolt een traan over mijn wang. Hij veegt de traan gelijk weg en trekt me tegen hem op. 'Ik meen elk woord wat ik net zei. Want Jha ik weet hoe een badboy denkt..' mompelt hij tegen mijn haar aan.

'Dankje voor je raad.' Zeg ik met een breekbare stem. Hij knikt en daarna staat hij op. Hij neemt mijn hand en we wandelen rond in het park.

Mijn gedachten verdwijnen door wat bram me net allemaal zei. Hij heeft gelijk over alles want hijzelf is een badboy. Ik ben hem eigelijk zo dankbaar voor zijn hulp. Als hij zijn badboy kant weg laat is hij best een goede jongen. Maar dat zou Alex waarschijnlijk ook zijn.

Voor ik het weet staan we voor zijn brommer weer. 'Ik breng je wel naar huis.' Mompelt hij en gaat dan klaar zitten op zijn brommer. Ik kruip er snel achterop en we rijden dan naar mijn huis. Ik geef hem een snelle knuffel en loop dan naar binnen.

De woorden bleven maar rondspoken door mijn hoofd. Heel de avond bleef ik er maar aan denken. Hij heeft gelijk en ik weet het.

'Klop klop.' Zegt Stan wanneer hij in de deuropening staat. Ik kijk op en zie hem dan langs me op bed zitten. 'Is er iets Schattie?' Vraagt Stan met puppy ogen. Ik schud mijn hoofd en kijk weer naar het plafond. 'Nee ik had gewoon een goed gesprek dat me aan het denken heeft gezet.'

Stan knikt begrijpend daarna legt hij zijn hand op mijn schouder en kruipt dan recht. 'Ik ga slapen Goodnight' 'Goodnight.' Mompel ik nog voor hij de deur dicht trekt.