The broken badboy

23. Uit de hand gelopen afspraakje

Perspectief Eva

Het was de eerste keer dat ik zo kwaad was op Alex. Hij had al zoveel gedaan dat ik dacht dat het niet erger kon maar elke keer overtreft hij zichzelf. Ik loop richting de wc's om te kalmeren van wat er net gebeurd was in de kantine. Het was onze eerste echte ruzie en het bevalt me niet. Ik sla de deur open en ga voor de de lavabo staan. Ik zucht is diep en voel vooral woede maar ook angst en spijt. Spijt dat ik Alex bijna stikte met zijn broodje. Ook al zag zijn gezicht er niet uit. Een kleine lach komt uit mijn mond maar verdwijnt even snel als die kwam. Ik gooi snel wat water in mijn gezicht en haal nog is diep adem voor ik uit de wc's ga. Ik loop meteen richting mijn vriendengroep die vol trots na me kijken. 'Wie we daar hebben' lacht Bram overdreven trots. 'nooit gedacht dat je zoveel lef had' grijnst Obi. 'ikzelf had het ook nooit gedacht' zucht ik. 'Je moet juist trots zijn je kwam tegen een badboy in waar iedereen bij was.' Lacht Bram weer. Iedereen valt in de lach door mijn stunt en gaan dan verder met het vorige gesprek.

De dag zelf ging snel voorbij en soepel. Ik voelde me nog altijd slecht door de ruzie met Alex maar zijn woorden brachten me wel aan het denken. Wat bedoelde hij nu met 'bevriend worden met de vijand'. Bedoelt hij Jordy? Zit Jordy achter de aanvallen van de vakantie? Ik wandel naar mijn fiets en haal die uit het slot. Ik voel een hand op mijn schouder rusten en kijk recht in de ogen van Jordy. 'hey' zeg ik kortaf. 'Ga je niet meer mee?' lacht hij lief. 'naar?' 'uhh we gingen iets drinken omdat je schuldig voelde door wat Alex deed?' zegt hij nu wat verlegen. 'nee jha sorry vergeten tuurlijk gaan we!' lach ik overdreven blij. 'ik ga even mijn brommer halen!' lacht jordy en spurt dan weg.

Ik moet weten waarom Alex hem de vijand noemde. Er moet iets mis zijn met hem en ik zal erachter komen wat dat is. ik wandel uit het fietshokje en wandel zijn richting uit. Ik kom Alex en zijn vrienden tegen en gun hun geen blik. ik kruip achterop de brommer van Jordy en samen rijden we weg. Ik voel de blikken van hun gewoon in mijn rug prikken.

We stoppen voor een klein cafeetje. Ik kruip van zijn brommer en ga opzoek naar vergelijkingen. Mijn oog blijft hangen op een groepje jongens. Ze dragen typische streatwear kleding en kijken ons met dode blikken aan. 'Dat zijn mijn vrienden' mompelt hij achter me. Ik draai me snel om en zie hem dan recht in mijn ogen kijken. 'Zijn we?' Lach ik vriendelijk en wandel al richting de deur. Hij volgt me en samen gaan we in een hoekje zitten. We bestellen iets om te drinken en er volgt meteen een stilte. Ik staar naar buiten en probeer zo subtiel mogelijke vragen te bedenken om erachter te komen wat er tussen hem en Alex is.

'Je kan het ook gewoon vragen eh?' Grijnst hij nu. Mijn blik volgt zijn woorden en ik kijk hem recht in de ogen. Ik voel me een beetje betrapt en voel een warme gloed op mijn kaken rusten. 'Wat bedoel je?' Mompel ik stil. 'Waarom Alex me twee keer in elkaar sloeg, ik weet dat je daar vragen over wilt stellen.' 'Is het dan niet normaal? Ik dacht dat je hem niet kende zoals je zei in de vakantie?' Kaatst ik terug. Aan zijn gezicht valt te zien dat hij een geheim heeft en naar een uitvlucht zoekt. 'Niks om je druk om te maken, het ging gewoon over een meisje.' Mompelt hij dan. Na zijn woorden pakt hij zijn koffie en neemt een grote slok.

Ik zet me ontspanner in mijn stoel en geef hem de blik, de ik weet dat je liegt blik, en sla mijn armen over elkaar. 'Waarom zo zenuwachtig?' Vraag ik met een irritante toon. Hij kijk in zijn koffie richting een andere tafel terug naar het raam en zegt dan. 'Zenuwachtig? Waarom zou ik zenuwachtig moeten zijn?' 'Omdat je geen oogcontact maakt?' Zeg ik met een kwadere stem. Na mijn woorden kijkt hij vol in mijn ogen en zegt. 'Ik moet wat bekennen..' begint hij zijn zin. Ik zet me recht in mijn stoel en luister aandachtig. 'Ik ben nog nooit op date geweest met een meisje en weet niet echt wat doen..' komt er nu wat mompelend uit. Ik wil lachen maar hou me in en zeg dan 'is dit dan een date?' Zijn ogen trekken groter na mijn woorden en zegt dan een beetje wanhopig 'weet ik veel, kunnen we anders dit deel skippen en gewoon verder praten over leuke dingen' zegt hij gefrustreerd. 'Laat ons iets gaan eten bij paki ik heb zin in pizza' zeg ik kortaf nadat ik mijn glas leeg drink. Hij knikt, drinkt zijn glas leeg en springt dan op. Samen wandelen we naar zijn brommer als zijn gsm afgaat. Hij kijkt naar zijn scherm en loopt dan weg en neemt op. Ik trek mijn wenkbrauw op en hoor hem alleen maar onverstaanbare woorden mompelen. Gefrustreerd kijk ik zijn kant op en probeer wat woorden op te vangen.