The broken badboy

54. Radeloos

Perspectief Eva

Ik heb het volledig verkloot. Ik wist niet eens dat ik dit in me had. Ik drink wat water dat ik gekregen heb om de bloedsmaak weg te krijgen. Ik zit buiten het kantoor en hoor Kayla en haar ouders helemaal tekeer gaan. Ik trek mijn trui meer over mijn handen als ik zie dat het niet mijn trui is. Ik glimlach klein als ik zie dat het die van Alex is. Ik wist niet eens dat ik die had. 'Eva!' Roept Kai die nu uit de gang komt gelopen. 'Wat is er gebeurd? Ik hoorde dat je gevochten hebt met Kayla?' Mompelt hij boos. Ik kijk hem kwaad aan en draai mijn hoofd dan weg. 'Ga je nu niks zeggen?' Mompelt hij weer. Ik negeer het en drink nog eens van mijn water. Ik zie daarna mijn moeder de gang inlopen en loop dan op haar af en knuffel haar. 'Het spijt me.' Zeg ik met tranen in mijn ogen. 'Het is niet erg schat maar je gaat het serieus mogen uitleggen als we thuis zijn.' Ik knik en ze zegt dan nog. 'En je hebt huisarrest.' Ik zucht en wanneer ik me omdraai is kai weg. Beter maar ook want ik heb geen behoefte aan hem. Wanneer Kayla en haar ouders uit het kantoor gaan, moeten ik en men moeder erin. Ik zucht nog eens diep en loop dan naar binnen. Ik zit nog maar net of de directeur begint zijn preek. 'Eva, ik weet dat je in een verschrikkelijke periode hebt gezeten wat niemand verdient mee te maken maar dit gedrag tolereer ik niet.' 'Ik begrijp het meneer. Ik weet niet wat me overkwam, het gebeurde gewoon maar ik beloof dat het niet meer gebeurd want ik ga actie ondernemen.' De directeur kijkt me minder streng aan en zegt dan 'is dat zo?' 'Ja meneer, ik had nooit zomaar Kayla mogen aanvallen. Ik heb een grote fout gemaakt en het spijt me.' De directeur kijkt even verbaasd als mijn moeder en zegt dan 'ik wou je sowieso begrip tonen na wat je allemaal hebt mee gemaakt maar je hoeft zelfs niet eens je strafstudies te doen.' Hij staat op en ik volg zijn bewegingen. Hij steekt zijn hand uit en zegt. 'Je bent een verstandig meisje en ik hoop dat je begrijpt dat je zo geen problemen oplost maar ze alleen erger maakt.' Ik knik. 'Je bent wel 3 dagen geschorst net zoals Kayla maar jullie zullen beide aparte taken doen.' Ik knik weer en dan loopt hij richting de deur. Hij schudt mijn moeders hand nog eens en zegt lachend 'ging elk gesprek met geschorste kinderen maar zo.' 'Ze is een wonder.' Lacht mijn moeder die me dan uit het lokaal duwt. We lopen samen de gang uit wanneer de bel gaat en Sem, Julia en Bram me meteen opzoeken. Sem trekt me in een knuffel en zegt dan 'hallo mevrouw, wees niet te hard voor haar.' 'Nooit geweest Sem.' Zegt ze en knijpt in zijn wang. 'En?' Zegt Bram ongeduldig. '3 dagen schorsing wel apart en geen strafstudies.' 'Ik had je het nooit mogen vertellen' zegt Julia nu verdrietig. 'Dit is helemaal niet jouw fout.' Mompel ik terug. Ik geef Julia nog een knuffel en dan lopen ik en mama samen naar buiten.

Eenmaal in de auto is het doodstil. Ik weet dat ze kwaad is en ik durf niks erop te zeggen. Als de auto stopt voor het huis sprint ik snel naar de voordeur voor geen preek te moeten aanhoren maar te laat hoor. 'Eva!' Roept ze voordat ik de trap op kan sprinten. 'Ja..' zeg ik zacht en loop dan terug naar onder. 'Keuken nu!' Ik zucht en ben hier zo niet klaar voor.

Perspectief Sem

'Wat is er wel niet gebeurd dat Eva zo doordraaide.' Mompel ik richting Bram en Julia. Bram haalt zijn schouders op en zegt dan 'ze flipt ook volledig op mij nadat ik haar probeerde te stoppen.' 'Het is mijn fout.' Mompelt Julia nu. 'Ik heb haar de roddels over Kai verteld.' Wanneer ze zijn naam uitspreekt draait ze overduidelijk met haar ogen. 'Die van Kayla?' Mompel ik terug. 'Ken jij ze ook al!' Zegt ze wenkbrauw trekend. 'Natuurlijk! Iedereen!' Grijns ik haar kant uit. 'Eva niet.' Zegt ze sip. 'Ik denk niet dat ze zo aan het flippen was om kai hoor.' Zegt hij een beetje verbaasd. 'Niet dan?' Zeg ik. 'Ze waren aan het bekvechten over pesten, zwakste momenten en niet kunnen kiezen.' Ik kijk Bram verbaast aan en Julia haar mond valt letterlijk open van verbazing. 'Ze was niet aan het vechten voor Kai, ze was aan het vechten voor Alex.' Sist ze door haar tanden. 'Wat?' Zeggen Bram en ik in koor. 'Ik had haar verteld dat Kayla en kai, Alex hadden gepest toen sem, jij dus, recent was doodgegaan maar je snapt het wel.' Fluistert ze. 'Waarom fluister je?' Zegt Bram luider en Julia kijkt hem kwaad aan wanneer kai bij ons komt staan en zegt 'Jongens weten jullie wat er gebeurd is? Eva wil niet met me praten en jullie waren erbij betrokken dusja?' Ik bal mijn vuist maar Julia neemt snel mijn hand vast en zegt dan 'kai rot op! Het is jouw fout dat Eva zo overstuur is! Als jij niet al dit geheim gehouden had voor haar was er nooit zoiets gebeurd! Je bent een slechte invloed op haar!' Hij zucht en wil iets zeggen tot Bram hem onderbreekt. 'Rot op wil je, wij moeten naar Eva!' En samen met Julia en Bram lopen we door. Ik sla mijn schouder nog tegen kai op en Julia kijkt me kwaad aan 'ik wil niet nog een geschorste vriend ja!' Mompelt ze. Ik grijns en kijk dan naar onze handen die nog steeds in elkaar gestrengeld zijn. Ze bloost en trekt dan haar hand weg. 'Ik deed het voor jou hoor!' Mompelt ze kwaad en loopt dan sneller.

Na een lange discussie zijn we eindelijk bij Eva's huis aangekomen. 'Man jouw auto ligt veel beter dan die van Bram!' Grijnst ze. 'Wanneer koop jij eens wat nieuws.' 'Ik heb deze nog maar een maand!' Zegt Bram protesterend. 'Jezus jullie zijn me wat!' Grinnik ik en bel dan aan. 'Je bent onze buur je zou het moeten weten.' Zegt Julia uitdagend. Ik grijns en Bram doet nepkots geluiden. 'Jullie zijn misselmakend samen.' En we vallen allemaal in de lach. 'Een feestje aan men voordeur of wat?' Grijns Eva nu die de deur opentrekt. Julia vliegt haar om de nek en zegt 'je hebt ons nu nodig!' 'Je oog!' Zegt Bram die wijst naar de gigantische blauwe plek. 'Ze kon toch wel raken hoor.' Grijnst Eva die ons daarna binnenlaat.