The broken badboy

10. Ik heb je hulp nodig

Perspectief Eva

De beelden flitsen nog altijd door mijn hoofd hoe Dina en Alex kussen. Verschillende emoties gaan door me heen. Maar ik weet niet waarom. Ik wil niet maar ik ben verliefd op hem. Ookal zag ik net bewijs dat meneer de badboy totaal niks om me geeft, het raakte me toch diep vanbinnen.

'Eef?' Zegt bram die langs me zit. Ik haal mezelf uit trans en kijk dan naar bram. 'Ja?' Mompel ik. 'Uhh dankje.' Zegt hij wat mompelend. 'Waarvoor?' Vraag ik wenkbrauw optrekkend.

'Dankje dat je ervoor zorgde dat je badboy kalmeerde' grinnikt hij nu. Ik draai met mijn ogen en geef hem een knikje.

We focussen alle twee op de les maar een vraag spookt opnieuw door mijn hoofd. Wat is er gebeurd tussen Alex en bram? Het heeft iets met hun verleden te maken maar wat?

Ik grijns onbewust als Alex de klas in komt. Hij bekijkt de klas goed en gaat dan op de stoel langs Stan zitten.

De enige vrije stoel..

Stan zijn gezichtsuitdrukking zegt genoeg. En Alex grijnst er alleen maar van. Er valt een stilte in de les en het enige wat te horen valt is de uitleg over wiskunde. Niemand fluistert of praat met zijn buur. Nee iedereen volgt aandachtig de les.

Na de bel kwam er een licht gefluister maar nog altijd was het grotendeels stil. 'Bram? Wat is er tussen jou en Alex gebeurd?' Zeg ik uit het niets. Hij bekijkt me eerst verwonderd aan maar zucht dan is. 'Ik vertel je alles na school, sta klaar aan de poort.' Mompelt hij voordat hij alleen doorloopt.

Alex kijkt me grijnzend aan. 'Het zullen zijn laatste woorden tegen je zijn.' Grinnikt hij. Ik kijk hem vooral met woede aan. Deels brak hij Mijn hart en ziel. Zijn ogen staan er wat emotieloos bij en Met samengeknepen ogen en handen in zijn zakken slentert hij ook weg. Ik loop dezelfde richting uit en dan splitsen we in de gang.

Iedereen doet zo anders. Het irriteert me vooral. Ik wandel naar Juul, amber en Stan die samen staan in een groepje. Ik luister aandachtig maar reageer alleen niet echt erop. Ik moet maar denken aan de woorden van Bram en Alex. Ik verdrink in mijn eigen gedachten en luister niet meer.

Perspectief Alex

Mijn gsm trilt weer. Ik zucht diep. Ik heb geen zin meer in deze berichten. Welke idioot zoekt het uit met me. Ik moet grijnzen na het bericht. Het was deze keer Seth.

Seth: We doen mee.

Ik steek mijn gsm weg en wandel richting het nerd clubje. Ik trek de deur open en alle ogen wijzen nu mijn kant uit. Ik wijs naar Kim die met geschrokken ogen mijn kant uitkijkt. 'Kim ik heb je nodig.' Mompel ik. Ze staat op en in een rustige pas volgt ze me. We stoppen in een lege gang en met nieuwschierige ogen kijkt ze me aan.

'Wat is er Alex?' Zucht ze wanneer ze haar bril recht zet op haar neus. 'Ik heb je hulp nodig met erachter te komen wie deze sms'en stuurt.' Ik duw mijn gsm onder haar neus en ze bekijkt de sms'en grondig. 'Denk je dat..-' 'ik weet het niet daarom heb ik jou nodig!' Kaats ik meteen terug.

Ze duwt de gsm van haar weg en zegt hoofdschuddend. 'Ik heb gezegd dat de vorige keer de laatste keer was dat ik je hielp.'

Kwaad sla ik tegen het kluisje op. Daarna verzwakt mijn houding. Ik kijk haar aan met een hopeloze blik. 'Alstublieft, wat als hij nog leeft? En hij mijn hulp nodig heeft?' 'Alex de vorige keer met die telefoontjes dacht je ook dat hij het was. Maar het was gewoon Bram.' Zegt ze rustig. Ze legt haar hand op mijn schouder en lacht lief. 'Je doet het dus?' Grijns ik. Ze draait met haar ogen en zegt 'alleen maar omdat je zo een lief lachje hebt, neefje.'

Ik trek haar in een knuffel en ze glimlacht breed. Daarna versterk ik mijn houding weer en loop van haar weg. Ik ben meer dan zeker dat dit Dylano is. Dat was ik de vorige keer ook... maar deze keer echt.

Flashback

Ik kijk met trillende handen naar mijn gsm scherm. Ik kan het niet geloven dat zijn naam op mijn scherm staat.

Ik slide naar het groene knopje en zet mijn gsm bij mijn oor. Ik hoor gehijg aan de andere kant. 'Hallo?' Mompel ik.

'Alex ben jij dat?' Fluistert de meest bekende stem ooit. Tranen vullen mijn ogen van geluk en mijn houding wordt zwak. 'Dylano?' Mompel ik. Er valt weer een stilte aan de andere kant. 'Waar ben je? Dylano?' Ik roep van alles tegen de gsm maar de verbinding wordt gebroken.

Ik kruip meteen ik mijn auto en rij naar kim. Ik spam haar deurbel en kwaad opent ze de deur. 'Moet dat echt?' Grommelt ze. 'Dylano heeft gebeld! Traceer dat nummer!' Roep ik haar kant uit. Snel trekt ze de gsm uit mijn handen en loopt samen met me naar haar computer.

Ze steekt de gsm in en begint allerlei dingen te type op haar computer. Verschillende tabbladen openen zich in een fractie van een seconde en alles gaat sneller dan mijn ogen kunnen volgen.

Ik sta vol spanning naar haar te kijken wanneer ze stopt met typen. Ze zucht is en kijkt me dan droevig aan. 'Wat?' Zeg ik crue. 'Dit zijn de coordinaten' en ze wijst naar de laatste regel. Ze kopieert de gegevens en plakt ze in een online gps.

Samen kijken we gespannen naar de plek die op het scherm komt. Kwaad sla ik op de tafel. 'Dit kan niet.. de klootzak!' Roept Kim. 'Zou hij daar echt zijn Alex?'  Ik kijk nog steeds verbaasd naar het huis. Daarna spring ik op en loop naar mijn auto en rij naar bram.

Ik bel aan en bram doet open. 'Alex?' Mompelt hij verbaasd en ik duw hem tegen de muur op. 'Waar is hij?' 'In zijn graf.' Lacht hij genietend. Ik duw hem harder tegen de muur. 'Belde jij mij?!' 'Oh Alex laat het los, hij zal niet uit zijn graf kruipen hoor!' Grijnst bram.

Ik wil inhalen maar laat hem op de grond staan. Ik bekijk hem met afschuw en wandel dan richting mijn auto en rij weg.

Ik loop op de boys af die het plan aan het doorlopen zijn. Ik grijns breed en zeg 'Eva heeft ons een handje geholpen.' 'Hoezo?' Zegt Seth met samengeknepen ogen. 'Hij gaat na school alles tegen haar zeggen.' De boys lachen met mijn woorden. En herhalen het plan nog eens waar ikzelf bij ben.