The broken badboy

22. Volgkaart

Perspectief Alex

'Wie dan?' Vraag ik ongeduldig. Ik zie dat ze oogwisselingen hebben en bekijken me dan met strakke gezichten aan. 'Pablo' mompelt Chamilla nu. 'En volgens mij zijn die berichten die je krijgt van hem.' Mijn gezicht trekt even strak als de andere. Nu snap ik alles en waarom dit allemaal gebeurt.

Jordy en lies in school.

De aanval tijdens het paintballen.

De berichten.

Bram zijn uitdagende gedrag, dat nog irritanter is dan anders. Hij heeft zich weer gesetteld en deze keer moet er een eind aan komen. Dat hij nooit meer kan terug komen. 'Hij moet uitgeschakeld worden maar deze keer voorgoed' zeg ik crue. Iedereen knikt instemmend en beginnen een plan te bedenken.

-

Ik stap uit mijn auto en zet mijn zonnebril op. In de hoek van mijn ogen zie ik Eva met haar vriendinnen hun fietsen vast zetten. Maar mijn blik is meer gefocust op bram en lies. Snel trek ik mijn rugzak op mijn rug en wandel richting de schoolpoort. Na gisteren maak ik me zorgen over de veiligheid van Eva maar dat kan ik niet laten merken. Ze zullen het ondertussen wel weten maar ik moet de, egoïstisch Dick lijken die alleen geeft om zijn reputatie, zodat ze van Eva blijven. Zodat zij geen doel wordt. Ik stop voor mijn kluisje, helemaal onbewust ben ik naar hier geslenterd. Ik trek voor een keer de juiste boeken eruit en sla het toe. Omdat de gang redelijk leeg is, is de klap van ver te horen. Het valt me nu pas op dat de gang verdacht leeg is, op dit uur toch wel. Ik staar de laatste twee meisjes na en merk dat ik helemaal alleen ben.

Ik voel dat er iets gaat gebeuren en voor ik het weet, krijg ik een enorme klap tegen mijn kaak op. Ik raak mijn gewicht kwijt en val op de grond. Met mijn kraag wordt ik omhoog getrokken en kijk recht in de ogen van Jordy. 'Je bent geen haar veranderd in die jaren' grijnst hij. 'Wat kan ik zeggen' grijns ik overdreven breed terug. 'Ik heb geen twee gezichten' maar na die woorden wil Jordy inhalen maar mijn reflexen zijn sneller en ik raak hem vol op zijn neus, die totaal verpakt zit in wit verband. Ik weet me los te krijgen en spring snel terug op. Ik geef hem een rake klap tegen zijn kaak en stap dan rustig naar mijn lokaal want de bel ging zo.

Ik kom de boys tegen en groet ze. 'Wat is dat op je lip?' Grijnst Seth en wijst naar zijn lip. Ik veeg het snel weg en kijk naar mijn duim. 'Dat noemt men bloed' grijns ik terug. Leo proest het uit en samen stappen we verder.