The broken badboy

28. Donker geheim

Perspectief Eva

Ik zwaai nog is naar Fabian die nu wegrijdt en blijf over met Alex. Hij heeft nog geen 3 woorden gezegd en zijn welbekende preek gaat komen. Ik draai me richting Alex en zeg. 'Ik snap dat het niet zo goed meer zit tussen..-' maar mijn zin wordt onderbroken door zijn zijdezachte lippen die op de mijnen worden gedrukt. Hij haalt ze na enkele seconde weer er vanaf en pak mijn handen dan 'ik ben slecht in sorry zeggen dus verwacht het niet' grijnst hij nu. Een lach verschijnt op mijn gezicht en ik zeg 'ik neem die kus als een sorry'. 'Ook goed' mompelt hij nog voordat hij me weer kust. Ik ga helemaal op in de kus en het lijkt voor enkele minuten dat wij de enige zijn. Maar spijtig genoeg klopte dat niet en wanneer zijn lippen weer van de mijne gaan voel ik mijn gsm afgaan. Ik pak hem snel en zie dan dat ik 4 gemiste oproepen heb. Ik zet men gsm op stil en kijk dan weer naar Alex. 'Het spijt mij ook, ik stak niet veel tijd meer in ons dus wil ik graag wat met je gaan doen vandaag.' De grijns die op zijn gezicht komt valt niet te missen en hij pakt men hand. 'Naar waar wil je prinses, het park, cinema, mijn bed?' Ik duw tegen hem op en zeg dan 'volg me, het niet zo ver van hier.' En trek hem mee. We stoppen voor het grote gebouw en zijn ogen gaan het hele gebouw af. 'dit ga je niet menen' grijnst hij en kijkt me dan aan. 'tuurlijk wel' grijns ik terug en trek hem mee naar binnen. Wanneer we binnen zijn ga ik naar de kassa voor twee kaartjes en ga terug naar hem. 'je meent het echt?' 'je schoenmaat?' 'Eva, ik kan dat niet?' 'SCHOENMAAT?' '43' mompelt hij gefrustreerd. Wanneer ik aankom met twee paar schaatsen grommelt hij wat en trek ze dan aan. 'dit is zo een slecht idee' mompelt hij nog voordat hij zijn eerste voet op het ijs zet. 'mopper niet zo en kom' zeg ik wanneer ik zijn arm pak en hem op het ijs trek. Met een onhandige beweging staat hij nog recht en grijpt naar de boord. Ik pak zijn hand en trek hem mee naar het midden waar hij niet blij mee is. In het midden laat ik hem los en onhandig staat hij op zijn voeten. Ik kan men lach niet onderdrukken en begin luidkeels te lachen.

Na een uurtje of twee stappen we beide terug van het ijs en trekken onze schaatsen uit. 'EINDELIJK' roept hij overdreven en trekt dan zen schoenen uit. 'hoe hard ik het ook haatte, ik vond het leuk met je' grijnst hij en legt zijn hand op mijn been. 'je kan het nog altijd niet hoor' grijns ik en hij duwt uitdagend zijn lippen op de mijne. 'De tortelduifjes' mompelt een bekende stem onze richting op en beide kijken we op. een zucht verlaat Alex zijn mond en hij kijkt op. Hij springt meteen op al hij het gezicht herkend en bekijkt het heel kwaad. 'Salvatore' zegt hij kwaad. 'wat moet je?' 'Niks Dutois ik ben rustig aan het rondlopen in MIJN ijsbaan. En zag mijn favoriete verliefden koppel genieten van elkaar.' 'Kom we gaan' zeg ik en probeer Alex mee te trekken. Gelukkig werkt hij niet tegen en volgt me snel. 'hij is het niet waard' mompel ik nog en gooi een giftige blik naar achteren. Maar ook zij liepen door richting een deur die naar beneden ging.

De hele avond was verpest en het humeur van Alex viel niet op je beuren. Het leek wel begraven is stemming alleen van de ergste kant. Na een uur of 12 vertrok ik maar naar huis en trok men GSM uit men zak. Ik lees de miljoenen berichten van Seth en probeer hem te begrijpen maar ook dit eindt eigelijk niet goed. We staan op een dood spoor en eerst dacht hij wat gevonden te hebben.

Perspectief Seth

De deur van mijn auto zwaait open en een niet zo vrolijke Eva stapt in. 'Ben je oké?' mompel ik met wat medelijden maar ze besteedt geen aandacht aan mijn vraag. 'Doodlopend spoor dus?' 'Jha wd hebben gewoon geen hard bewijs na dat armbandje, we zouden een infriltant nodig hebben ofzz..' mompel ik. Het is eventjes stil en Eva tikt vervelend op het dashbord met haar scherpe nagels. 'We moeten weten wat er in die bunker of wat het ook is, verstopt ligt en een kijkje in de bureau kan ook geen kwaad. 'Jlipt maar het is nu niet alsof ze allemaal op dezelfde dag niet thuis zijn?' grinnik ik. 'Omg! Dat is het!' roept Eva het uit. 'Wat!?' roep ik vol spanning terug. 'Het bitterbal festival? Daar gaan ze allemaal zijn want zij horen bij het verantwoordelijkheidsteam, dat zei Jordy me is.' ik grijns en een vallen al plannen in mijn hoofd. Ze heeft gelijk maar er moet een goed doordacht plan zijn. Ik begin ligt te staren en zeg dan. 'We hebben drie maanden tde tijd dus zolang kunnen we een plan verzinnen en jou trainen, het gaat niet makkelijk zijn en volgens mij zou een team handig zijn.' Eva knkt en ik geef haar de instructies die ze tot nu toe nodig heeft. 'Ik zie je morgen' zegt ze vrolijk en stapt uit als we voor haar huis stoppen. Ik knik en rij dan door naar huis. Ik heb een plan maar het team dat in mijn hoofd zit is nke bepaald het perfecte team ooit..

~~

Ik gooi me in de zetel en duw men schoenen uit men mijn voeten. Ik zucht is diep en sluit men ogen even. Voor een keer geniet ik van de stilte rond me en focus me daarop, mijn hoofd voelt leeg en alles is vredevol. 'SETH!' krijst een stem door de woonkamer. Ik spring op en richt mijn ogen LP de trap. Ik zie mijn vader met zijn riem in zijn handenop de trap staan. 'Ik kan..-' begin ik mijn zin maar ik word al meteen onderbroken. 'IK TOLEREER DIT GEDRQG NIET MEER JONGENMAN!' in grote stappen loopt hij woest op me af en zoals altijd bevriest ik. Ik voel enkele seco de brandende plekken op mijn lichaam en kijk hem recht in de ogen. Daarna stap ik naar boven en voel tranen in mijn ogen prikken. Waarom kan ik niet 1 keer rennen of op zen minst verdedigen. Ik trek mijn uitgeleurde shirt uit en zie dan de striemen overal. Zoals altijd negeer ik ze en trek een ander shirt aan en een korte boxer aan. Ik ga in bad zitten en laat het water lopen en zoals altijd was ik de pijn weg. Kort daarna kruip ik mijn bed in en zucht is.