The broken badboy

29. praten met ratten

Perspectief Eva

Ik wrijf nog is door mijn ogen voordat ik opsta en druk mezelf dan op. Het is nog stil en niemand is op. Mijn wekker van school stond nog op en ik werd wakker om 7uur op een zaterdagochtend. Gelukkig voor mij ken ik nog zo een vroege vogel. Ik druk het nummer in op mijn GSM en aarzel FF. Zou ik dit wel doen? Volgens mij is dat een slecht idee.. Maar ik moet dit doen voor Alex. Ik druk op de toets en doe het aan mijn oor. 'Wat een aangename verrassing om jou naam zo vroeg op mijn scherm te zien' grinnikt de stem door de telefoon. 'We moeten is bijpraten Jordy,dingen ophelderen..' mompel ik. 'Binnen een uurtje in het park' 'goed' mompel ik terug en druk af. Ik kan niet geloven dat ik het net echt deed. Ik sprint snel naar de badkamer zodat ik op tijd klaar ben voor te vertrekken. Wanneer k de badkamer uit sprint trek ik een paar schoenen aan en neem een broodje uit de zak. Ik schrijf snel een briefje dat ik weg ben en vertrek dan. Het is me nog nooit eerder opgevallen als vandaag maar de buurt is eigenlijk tamelijk rustig. De zon staat nog laag en de meeste ramen zijn nog dicht, wat ik wel kan begrijpen maar het is zo een raar gevoel door een half dode stad te lopen. Wanneer ik een paar straat blokken verder ben zie ik het park al, er zijn daar al een hoop meer mensen. Ofjha er zijn tenminste wat mensen. Ik loop door het hek van het park als Jordy me al opvalt in de verte. Ik zwaai en n een paar keer deftig kijken herkent hij me ook. Hij trekt me meteen in een knuffel en lacht dan. 'Wat was ik blij dat je belde! Ik heb je toch wel hard gemist hoor.' mompelt hij een beetje verlegen. Ik plet zijn gezicht met mijn hand en zeg dan 'vrienden mag je niet laten vallen voor de vrienden van je boyfriend!' en na mijn woorden voel ik zijn mondhoeken krullen. 'Dus wat is eigenlijk et plan?' zegt hij wanneer hij men hand wegtrekt. 'Ik heb zin in cafeïne, ik heb cafeïne nodig!' roep ik het uit en wandel al richting het cafeetje op de hoek. Ik hoor hem luidkeels lachen en daarna volgt hij me richting het hoekhuisje.

Perspectief Seth

'Je weet dat je geen keus hebt, je staat bij me in het krijt.' grijns ik als ik mee voorover buk. Ik hijg in haar nek en zie kippenvel over haar lichaam trekken. 'Ik weet zelf niet wat er in die stomme kelder te vinden is, vader werkt daar meestal met wat andere!' trommelt Lies mijn kant uit. Ze drukt met haar hand mijn hoofd weg en probeert op te staan. Ik druk met weinig kracht haar terug op de stoel en grijns dan. 'Vragen is niet verraden?' 'ik zal zien wat ik kan doen, maar je laat me dan met rust en Bram ook!' trommelt lies die weer recht staat. Ik laat haat deze keer wel gaan en ze stapt het lokaal uit. Van frustratie slaat ze de deur hard dicht en loopt dan door. Het getik van haar haken valt nog te horen van ver door de lege schoolgang. Ik trek men shirt terug aan en doe mijn broek weer dicht. Ze is zo simpel, zo makkelijk en een perfect doel om af te persen.

Ik wandel uit de school als de zon al fel schijnt.het is stil maar niet perfect stil. Hier en daar zijn auto's, mensen en vogels te horen. Ik kruip op mijn motor en rij dan maar door naar mijn volgende deel van het plan. Het is moeilijk om te focussen als de woorden van mijn vader door mijn hoofd zweven maar afleiding is de beste therapie. Ik stop voor een stoplicht en kijk even snel op men GSM. Ik grijns naar het bericht en draai me richting de andere kant.

Plannen zijn gewijzigd.

Perspectief Eva

'Ik heb in een lange tijd al niet meer zo een leuke ochtend gehad als vandaag!' zegt Jordy voordat hij neervalt in zijn zetel. Ik knik en val neer langs hem. Het is even stil maar mijn door het geluid van de vaste telefoon wordt de stilte verstoord. 'Ik ga even' mompelt Jordy en sprint naar beneden waar de telefoon staat. Ik wacht tot hij volledig beneden is en loop dan richting de deur, ik trek hem open en uit schrik laat ik een kreet. De persoon die voor me staat schreeuwt mee en beide moeten we even op adem komen. 'Ik verschrok me rot zeg!' zegt de jongen die nu voor me staat. 'En ik dan! Ik zocht het toilet en zie ineens jou' verzin ik snel. De jongen lacht en een lichte Bloos komt op zijn gezicht. Wanneer ik het opmerk en hij het merkt gaat hij onhandig door zijn haar. 'Ik spreek eigenlijk niet vaak met meisjes sorry.' mompelt hij bijna onverstaanbaar.  Ik lach vriendelijk en steek dan men hand naar hem uit. 'Eva' 'Gauthier, neef van jordy, ik kom van Frankrijk. Ik logeerde hier nu voor twee weken.' mompelt hij dan. 'Je komt me zo bekend voor, ben je soms bekend van iets?' 'nee maar ik reis veel dus dan is het moeilijk om vrienden te hebben. Wil je anders iets gaan drinken vanavond met me?' 'graag' mompel ik. 'Om 7 in het park?' zegt hij lief en drukt dan een kus op mijn wang. Tintelingen kruipen over mijn rug wanneer zijn lippen van mijn kaak gaan.

Maar wanneer ik voetstappen hoor, komt niet veel later Jordy boven. 'Eva was jij nu aan het praten?' zegt Jordy verbaasd. 'Ja ik was met..-' maar wanneer ik me richting de plek draai waar Gauthier stond en zie dat hij weg is begin ik te denken. 'Nee ik zei niks..' mompel ik onzeker. 'Eva ik weet waarom je hier bent' zegt Jordy een beetje duister. Hij staat nu niet veel verder van me en kijkt me recht in de ogen. 'Het is waarschijnlijk niet wat je denkt..' mompel ik maar kan me geen uitvlucht bedenken. 'Jawel ik zie het, je bent zo makkelijk te door zien. Je hebt ruzie met Alex, toch?' door alle stress en angst barst ik open als een tikkende tijdbom en begin te huilen. Hij trekt me onmiddellijk in zijn armen en ik mompel dan 'het gaat al zo lang niet meer goed tussen ons!'. Jordy streelt me over mijn hoofd en sust me met zachte woorden. Die niet echt helpen maar beter dan niks. Ik moet de schijn erin houden. We gaan in de zetel zitten in zij kamer en praten nog een tijdje. 'Hoe laat i het eigenlijk?' mompel ik. 'Kwart voor 7' 'ik mort gaan, ik verwacht nog iemand vandaag' mompel ik wanneer ik opsta. Jordy trekt me voor een laatste keer in een knuffel en samen wandelen we naar de deur. En ik.

Ik spurt daarna bijna naar het park. Volgens mij is gauthier Sem en Sem gauthier. Wanneer ik dood aankom in het park zoek ik meteen naar Gauthier. Maar hij is nergens te vinden, ik liep het park wel 10 keer af en heb overal gekeken. Wanneer ik overdreven uitgeput neerval op een bankje zoek ik naar mijn gsm om Seth te zeggen dat het plan gelukt was maar ik wordt onderbroken door een gekuch. Wanneer ik opkijk en Gauthier zie spring ik letterlijk in zijn armen. 'Ik heb je overal gezocht!' 'sorry maar ik was opzoek naar dit.' zegt hij wanneer hij een roos naar boven haalt. Hij duwt em in mijn handen en lacht dan op zijn liefste naar me. Mijn mond staat letterlijk open van verbazing en hij duwt mijn mond daarna dicht. 'Teveel?' zegt hij dan onzeker. 'Nee ik uhh ad dit niet verwacht..' mompel ik dan. Hij lacht weer en strekt zijn hand uit naar de mijne. 'Zijn we?' ik knik en neem dan zijn hand en wandel dieper het park in. We hebben wel uren zitten praten over elkaars leven en over allemaal oninteressante dingen. We hadden veel gemeen en kwamen als de beste overeen. We stoppen uiteindelijk voor de poort van het park en hij draait zich naar mij. 'Het is maar eens tijd dat ik naar huis ga.' 'ja ik ook zie ik je morgen weer?' 'zelfde uur' knipoogt hij en drukt dan een kus op mijn wang en verdwijnt dan in de straten. Ik wandel richting mijn huis en probeer zoveel mogelijk redenen te bedenken waarom hij Sem is. Het kan gewoon niet anders. Hij kent zen echte ouders niet, is opgevoed in een pleeggezin sinds zijn 14 rond de leeftijd dat Sem verdween en hij heeft geen Frans accent.'  wanneer ik in men straat kom en de auto's van Seth, jordy, amber en Alex zie staan schrik ik wel even op. Ook brandt er nog licht in mijn huis wat ook best raar is. Ik duw mijn sleutel in de deur en voordat ik de deur zelf kan open doen wordt die opengetrokken door Stan. Hij drukt me meteen in zijn arme en ik oor een opgeluchte zucht. ' is het Eva!?!' roept Seth uit de woonkamer. Stan roept ja en amber, Alex en seth lopen ook de hall in. 'EVA!! IK WAS ZIEK ONGERUST!' roept amber wanneer ze me uit stan zijn armen trekt om in de hare te getrokken worden. ' ik kan even niet volgen, waarom is iedereen hier?' mompel ik vol verwarring. 'Je ging normaal naar Alex gaan maar je daagde niet op dus hij is naar je moeder gegaan en we hebben je allemaal 3735264748583636251 keer gebeld maar je nam maar niet op, weet jij wel hoe lang je ben weggeweest? Meer dan 15 uur jongedame!' zegt Seth streng maar opgelucht. 'Ik was bij jordy en daarna bij Gauthier, ik heb info over Sem! Hij leeft ik heb hem ontmoet!!' roep ik het uit. 'Je sprak hem?' mompelen Seth en Alex, die nog geen woord had gezegd, in koor. Beide even verbaasd.