The broken badboy

25. De blonde jongen met blauwe ogen

Perspectief eva

Na zijn verhaal zie je de kwetsbaarheid in zijn ogen. Hij heeft zich door dit te vertellen zo kwetsbaar gemaakt dat ik misschien een van de enige buitenstaanders ben die Seth zo zag. Ik leg mijn hand op zijn schouder, ik tril een beetje niet door het verhaal maar door de kou. De warmte nam af bij de seconde en de verwarming van de auto staat niet aan. 'heb je koud?' zegt Seth stil. 'ja een beetje' 'neem mijn jas maar.' zegt hij voordat hij zijn jas uittrekt. Ik trek mijn hand, die nog in mijn zak zat eruit en het armbandje dat ik vond viel eruit. 'je liet iets vallen' zegt Seth die bukt naar het bandje. Hij bekijkt het bandje en aan zijn blik te zien herkent hij het. 'hoe kom jij hier aan?' zegt Seth nu kil. Ik antwoord niet meteen en met een stevige hand pakt hij men schouder vast. 'ik vraag het niet nog eens!' herhaalt hij emotieloos. Zijn hand drukt op een pijnlijke plek en een kreet verlaat mijn mond. 'seth je doet me pijn!' zeg ik met tranen in de ogen. Omdat hij zo kwaad was moest ik wel antwoorden want hij kneep harder en harder. 'het lag op de trap, die achter een deur was boven in het huis van Jordy, ik hoorde ook stemmen maar toen ik iets zei was het doodstil.' ratel ik snel af. Seth laat me los en zucht is. Tranen vullen zijn ogen en een lach siert zijn gezicht. 'eva als dit klopt wat ik denk dan ben ik zo gelukkig' grijnst hij. 'waar heb je het over seth?' 'dit is het armbandje van Sem, broertje van Alex en als jij stemmen hoorde in de martelkamer.. hoe klein die kans ook is misschien leeft hij nog.' 'maar hij was toch begraven?' 'het was een lege kist maar ze zeiden dat niemand ooit die stroom kon overleven. Hij was eigenlijk wel dood voor Alex' kaatst Seth terug. Het is een tijdje stil en samen kijken we naar het bandje. Mijn gedachten zijn een ramp geworden en alles is ineens teveel geworden maar ik voel een plicht om Sem te gaan zoeken. Ook al is de kans dat hij dood is. 'je kan het niet tegen Alex zeggen, dit gaat hem hoop geven en als het dan toch niet waar is dan stort hij misschien weer in. We kunnen het hem pas zeggen als we officieel bewijs hebben om het hem te zeggen' mompel ik. Seth knikt en start dan de auto. ' morgen op 7u bij jou thuis, we gaan dit uitzoeken' ik knik en dan rijdt hij richting mijn huis. Het is ondertussen laat geworden en ik moest al thuis zijn. Ik bedank Seth nog voor de rit naar huis en sluip dan naar binnen.

~

Ik word wakker door de wekker en kijk kwaad ernaar. Je zou denken wie zet er nu een wekker om half 6 zaterdag? Wel ik want ik moet om 7 al klaar staan voor Seth. Ik doe zoals altijd mijn dagelijkse routine en eet snel nog een broodje. Stipt om zeven gaat de bel en ik doe open en zie een Seth met kleine oogjes omdat hij waarschijnlijk niet of bijna niet geslapen heeft en zijn glanzende zwarte lokken nog wild liggen. 'goedemorgen' mompelt hij mijn onverstaanbaar. 'ook een goedemorgen' zeg ik nog voordat ik de deur dicht doe. Hij ploft neer in de zetel en kijkt dan naar mijn computer die open staat. 'al research gedaan?' vraagt hij nieuwschierig. Ik geef hem een tas koffie en ga dan langs hem zitten. Ik neem de computer op mijn schoot en zeg. 'pablo is teruggekomen omdat hij werd verjaagd door de Russische maffia, hij stal hun product.' 'hoe komen we er ooit achter dat hij Sem heeft?' mompelt Seth radeloos. Ik zucht en kijk dan naar mijn scherm. 'we kunnen rond  vragen in de buurt. we zeggen dat we opzoek zijn naar een blonde jongen rond de 17 en zijn naam is Sem.' 'alsof hij Sem zomaar zou laten rondlopen' moppert Seth. Ik sta op en trek mijn jas aan. 'het is te proberen?' hij knikt instemmend en trekt zijn jas ook aan en samen vertrekken we.

We parkeren onze auto twee straten verder en beginnen met het huis schuin tegenover Pablo. Seth drukt op de bel en een vrolijk geluid vult onze oren. Daarna verschijnt een vrouw rond de 80 met een lief gezichtje. 'kan ik jullie helpen?' 'Ja misschien wel wij zijn opzoek naar een jongen van onze school hij woont normaal hier ergens blond haar, blauwe ogen, 17jaar?' zeg ik vriendelijk. 'nog nooit gezien, de enige jongen rond de 17 hier is Jordy en die woont daar.' en ze wijst naar het huis van Pablo. Ik knik en we gaan naar het volgende huis. Waar we precies hetzelfde resultaat kregen. Heel de buurt had nog nooit een jongen met blond haar gezien. Wanneer we aan het laatste huis van de straat staan kijk Seth me dof aan. 'jij geeft niet op eh?' ik knik nee en hij lacht is. 'wacht kijk daar, camera's..' zegt Seth overdreven blij. 'perfect alleen ik kan niet hacken en jij ook niet.' Zeg ik overdreven sarcastisch.  'ik niet nee maar iemand die ik ken wel' grijnst hij. We lopen richting zijn auto vol hoop. We waren zo blij met dat beetje hoop.

We komen aan in een iets wat rustigere buurt. We stoppen voor een groot wit huis en Seth stapt uit. 'blijf hier tot ik terug ben' zegt hij voordat hij naar de voordeur wandelt. Hij belt aan en vol verwachting kijk ik naar de deur. Ik zie een meisje met een bril die nu mijn richting uit kijkt. Ze praten en knikken maar ik kan niks verstaan.

Ze wandelen beide richting de auto, ze heeft een rugzak op haar rug en stapt ik de auto. Ze steekt haar hand naar me uit en zegt. 'ik ben Kim en jij Eva' ik knik schud haar hand en kijk dan naar Seth. 'we gaan naar de bunker.' mompelt Seth en rijdt dan door.

We komen na een tien minuten aan bij een oude bunker van de oorlog. Het lijkt op instorten vanbuiten maar wanneer Seth de deur wegtrekt en ik naar binnenstap lijkt het een geweldige hangplek. 'wow' zeg ik. 'cool eh?' zegt Kim lachend. Ik knik en dan gaan we met zen drieën op de bank zitten. 'ik heb alle camerabewaking sowieso al gekraakt maar de camera's die jullie willen zijn van een huis. Dus ik moet eerst hun netwerk vinden en dan kan ik verder.' 'kim doe gewoon wat je moet doen.' Zegt Seth bod. Ik stomp Seth en zeg 'ze helpt ons doe dan niet zo gemeen.' hij knikt instemmend en gaat met zijn hoofd op mijn schoot liggen. 'ik heb gewoon niet geslapen.' mompelt hij. Ik ga met mij vingers door zijn haar en zie al snel dat zijn ogen toevallen. Het is lang tijd stil en mijn ogen vallen na een tijdje ook toe. Het enige wat te horen viel was het getik van Kim op haar computer.

'slaapkoppen, ik ben binnen!' zegt Kim die tegen ons op duwt. Een kreun verlaat seth's mond en gaat recht zitten. Ik wrijf door mijn ogen en Kim sluit haar computer aan op de biemer. Ik heb al een hoop dagen gekeken en sinds 23 oktober zijn ze hier verhuisd. Samen met Seth kijken we de hele tapes.