Dwa Światy | Clexa

43. Ogień W Deszczu

Lexa

Po przeminieciu apricusa nadeszła kolej calidi. Z racji początku owego sezonu żar nie przejął kontroli nad pogodą, jednak blondynka zapewniła, iż owe dni nadciągnął wkrótce. Aczkolwiek to nie zmienia faktu, że w coraz to bliższych kontaktach z ciałem mej ponętnej niewiasty w mym wnętrzu wznieca się pożar, który Clarke podsyca na każdy możliwy sposób.

Clarke: Tu jesteście.

Lexa: Wydarzyło się coś?

Odwróciłam się ku wejściu, gdzie stała blondynka w nieco skąpawym ubiorze, biorąc przy okazji uzde z zamiarem założenia jej na łeb Bucefała.

Clarke: Nie. Ale mamy taki ładny dzień. Pomyślałam, że może poszłybyśmy na spacer.

Poklepała zachęcajcąco udo, aby Puma wsparła się na nim. Przyznam, iż sama z chęcią wprawiłabym swe górne kończyny w styczność z ową częścią postury jasnookiej.

Lexa: Będzie padać.

Clarke: Nie gadaj Hedo. Deszcz miał być rano i był. Teraz ma świecić słoneczko.

Wiem swe, ale nie zamierzam się z tobą sprzeczać. Tym bardziej gdy umysł skupia się na twych tęczówkach, które przywołują wspomnienie kropli rosy sunącej po chabrowym kwiecie.

Lexa: Niechaj będzie. Lecz zrobimy to po memu.

Clarke: To znaczy?

Lexa: Bucefałowi również przyda się odrobina ruchu. A że odwiodłaś mnie od lonżowania go. Teraz w inny sposób muszę wyzbyć z niego nadmiar energi.

Clarke: Przejedziemy się?

Zapytała głaszcząc konia po chrapach, gdy ja sięgnęłam po jeleńcze runo.

Lexa: Dokładnie.

Odpowiednio nałożyłam skórę na koński grzbiet.

Clarke: Mogę kierować Hedo?

Lexa: Dlaczego pytasz?

Clarke: Bo nie umiem.

Podeszłam do dziewczyny unosząc twarz z posmutniałym wyrazem za uwydatniający się podbródek, by uwodzicielskie oczy przeniosły wzrok z karej sierści na mą osobę.

Lexa: Tak więc nadszedł czas na pierwszą lekcje jazdy na naszym koniu Clarke.

Clarke: Naszym mówisz?

To już bardziej wpada w me gusta.

Clarke: A czego chcesz w zamian Hedo?

Lepiej, abyś na razie nie wiedziała.

Lexa: Niechaj się zastanowie.

Clarke: To może ja zaproponuje coś od siebie?

Nie czekając przyciągnęła mnie do pocałunku. Doznałam ruchu pełnych i delikatnych ust mej dziewczyny nie raz, jednak ten był nieco odmienny. Bardziej namiętny, a i jej postawa, oraz postępowanie dłoni stały się bardziej śmiałe. Chwyciłam niebieskooką za nadgarstki i naparłam swym ciałem przytwierdzając do słupa boksu w miejscu umieszczenia zasuwy, jak się okazało.

Clarke: Ała...

Lexa: Wybacz Clarke, ja nie chc...

Clarke: Oh zamknij się Lexa i całuj mnie dalej!

Obróciła nas w czym jej odrobinę pomogłam i tym razem to me plecy napotkały metalowe zamknięcie. Nie zważając na to wsunęłam dłonie pod koszulkę Clarke i poczęłam wędrówkę wzdłuż kręgosłupa, gdy ona jedną ze swych rąk umieściła na mym biodrze. Natomiast palcami drugiej na zmianę stanowczo trzymała kark, to znów paznokciami podrażniała skórę na nim.