Helöööö... Ben geldim. Bu bölümde çok fazla şarkı dinledim birkaç tanesini aşağıda yazdım biri multide ama sizler hangi şarkılarla okuyorsunuz merak ediyorum? :)
Bölüm şarkıları;
Teoman - Çoban yıldızı,
Cem Adrian - Kül,
Geceyi kurtar - Kayıp hikaye
Ve de Şöyle bir şey yapalım diyorum; Yorum sayıları yine çok düşmüş. Sınır koyalım. 150 yorum geldiğinde yeni bölüm gelsin. ;)
Bölüm ithafı ozeimeemasayukck Yorumların için teşekkür ederim :)))
Keyifli okumalarrr....
******************
Hakim anlatıcı
İnsan son nefesini verirken ne düşünür? Ne yapmak ister? Simal gibi arkasında bıraktığı insanlar için gözyaşı mı döker yoksa Alaz gibi sevdiğini kurtarma umuduyla son nefesini vermek pahasına peşinden mi koşar? Her insan bir değildir bu yüzden kimisi yaşayamadıklarına üzülür, kimisi yaşayabildikleri için mutlu olur. Kimisi de pişmanlık duyar, hatalarını hatırlar. Çocuklarını düşünenler, sevdiklerini düşünenler olur mesela. Simal de arkasında bıraktığı insanların kendisi için çekeceği acıyı düşünerek gözyaşı döktü. Alaz... Alaz ise ya onunla yaşarım ya onunla ölürüm dedi...
Alaz arabadan inip yuvarlanan arabayı yakalayabilecekmiş gibi uçuruma koşarken beyni gördüklerinin yaşanmıyor olmasını istiyordu aslında. Üzerindeki ceketini gömleğini çıkarıp attı ve onun peşinden gelen Emir'in onu tutmasına izin vermeden uçurumdan atladı. Bir saniye bile düşünmeden Simal'in peşinden soğuk sulara bıraktı kendini. Tek bir avantajı vardı; daha önce yamaç dalışı yaptığı için nasıl atlaması gerektiğini biliyordu. Ama bu avantaj değil, neyse ki denilmeli bir noktaydı. Çünkü Alaz bilmiyor olsa bile yine gözünü kırpmadan Simal'in peşinden atlardı.
Kalbi oradaydı. Simal'i oradaydı, nasıl atlamazdı? Vakti varken uçurumun kenarında durup bekleyemezdi ki. Simal'le ölürdü ama durup onun derin sularda kayboluşunu izleyemezdi.
Evet Alaz böyle dalışlar yapmıştı ama yolunda gitmeyen şeyin varlığını suya daldığı ilk anda hissetmişti. Akıntı... Şile sahillerinde de görülebilen rip akıntısı.
O batan arabaya ulaşabilse ve Simal'i içinden çıkarsa akıntıdan kurtulmanın da yolunu biliyordu ama asıl mesele Simal'e ulaşabilmekti. Belki de akıntıdan kurtulamazlardı ama son kez ellerini tutabilirdi. 23 gündür tutamadığı ellerini son kez tutmak istiyordu. Kokusunu alabileceğini bilseydi eğer suyun altında öleceğini bile umursamaz derin bir nefes çekerdi ama alamazdı. Onun ellerini tutarken son nefesini verse bile yeterdi ona.
Alaz akıntıya karşı arabaya ulaşmak için çabaladı... Çabaladı... Ama zaman geçtikçe önce nefesi yetmez oldu sonra da gücü tükenmeye başladı. Elleri son kez kavuşamadan son nefesini vermeye hazırlanıyordu.
Uçurumdan ise haykırışlar yükseliyordu. Koray yıllar önceki aynı sahneleri yaşarken peşlerinden atlayamamasının tek sebebi onu tutanlardı. Mirat ve Halil sıkı sıkıya Koray'ı tutuyor ve geri çekmeye çalışırken Koray peşlerinden atlayabilmek için çırpınıyordu.
Mirat'ın sırtı uçuruma dönüktü ve yanında Halil de olmasaydı Koray'ın kendisiyle birlikte atlayacağının farkındaydı. Ama bırakamazdı ki Koray'ı. Nasıl bırakabilirdi?
Kızı vardı o arabada. Alaz atlamıştı oraya. Nasıl öylece durabilirdi peki Koray? Yine... 13 yıl önce yaşadıklarının aynısını yaşamanın verdiği tarifsiz acı Koray'ın kalbini daha çok parçalıyordu. Yine bir uçurum kenarı, yine bir felaketti...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kuzey Yıldızı (Tamamlandı)
Teen Fiction*** Alıntı *** "S-Simal..." derken kollarımın arasından yere kayarken bende onunla birlikte yere oturup onu kendime çektim. Yüzü acıyla buruşurken sırtındaki elimde hissettiğim ıslaklıkla elime bulaşan Simal'in kanına baktım şaşkınlıkla. "a-ağ-ağla...
