Kuzey Yıldızı (Tamamlandı)

5. Bölüm: Yeni bir anlaşma

*DÜZENLENDİ*

Keyifli okumalar :))

*******

Aralık 2017

Çantamdan mendil paketimi çıkarıp içinden bir peçete alarak ağzımı ve burnumu kapatıp hapşırmam bir oldu. Burnumu çekip kollarımı göğsümde bağlarken telefonum titremeye başladı. Montumun cebinden telefonumu çıkarınca 'Her şeyim arıyor...' yazısıyla alt dudağımı ısırdım. Sesimden hasta olduğumu hemen anlardı. Açmazsam endişelenirdi. Telefonu açmaktan başka çarem yoktu. Sıramdan kalkıp sınıftan çıkarken babamı daha fazla meraklandırmamak için telefonu açtım. "efendim baba."

"kızım iyi misin? Geç açtın telefonu."

"iyiyim baba. Sınıftan çıkıyordum da o yüzden." Derken koridorda bir kenara geçtim.

"hasta olmuşsun kızım." Dedi telaşla hemen. "birde iyiyim diyorsun Simal. Bir dakika sınıf mı dedin sen? Sen hasta halinle okula mı gittin?"

"baba beni bir dinler misin? Sakin ol önce çünkü iyiyim. Büyütülecek bir şey yok yani. O yüzden de okula geldim."

"benden bir şeyler saklıyorsun." Dediğinde sertçe yutkundum. Babam yutkunuş sesini bile duymuş olabilirdi hatta. Babamla birbirimizden bir şeyler elbette saklıyorduk. Mesela ben kavgalarımı saklıyorum. Bir şeyler sakladığımız da ikimizde anlayabiliyorduk. Ama babamda bende bir şeyler sakladığımızı anlasak da sormazdık. Ben gelip babamın kendisinin istediği zaman anlatmasını beklerdim. Babamda öyleydi. Tabi iyi olmadığımız anlamadığımız zaman ya da şuan ki gibi durumlarda elbette sorardık. Onun dışında beklerdik.

Babam şu an benim bir şeyler sakladığımı tahmin etmiyordu, emindi.

"Geldiğinde anlatırım ama aklın bende kalmasın ben iyiyim." Dememle gelen öksürük isteğim bana bir cevaptı ya neyse. Telefonumu kendimden uzaklaştırıp sol kolumun içine öksürürken olabildiğince sesimi düşürmeye çalışıyordum.

Derin bir nefes alıp yutkundum ve telefonu tekrar kulağıma götürdüm. "beni duyuyor musun Simal?"

"şimdi duyuyorum baba. Ama benim dersim başlamak üzere, seni dersten çıkınca ararım. Aklın bende kalmasın çünkü iyiyim."

"Ne dersi Simal? Hemen eve gidiyorsun. Ben Halil'i arayacağım şimdi gelsin seni alsın okuldan."

"baba gerçekten iyim, arama kimseyi... Lütfen baba. Geldiğinde anlatırım sana."

Derin bir nefes alıp verdi. "Ediz'in nakil işlemleri bitti mi? Yanında mı yani şuan senin olduğun okulda mı?"

"sen Ediz'in nakil olduğunu nereden biliyorsun?"

"bir düşünelim bakalım nereden biliyorum... Birinci sınıfta nakil oldun, 2 gün sonra senin olduğun okula geldi o da. Ortaokulda 2 kez nakil oldun, ikisinde de 1 hafta olmadan senin olduğun okula geldi. Lisede hangi okula gideceğini öğrenip seninle aynı okula kayıt oldu. Sonra sen o okuldan da nakil oldun 10. Sınıfta. Aynı gün Ediz de senin nakil istediğin okula nakil oldu. Şimdi sen Aksoy Kolejine nakil olduktan sonra Ediz'in diğer okulda kaldığını düşünmek ne kadar mantıklı?"

Haklıydı, ne diyebilirdim ki?

"Bu okulda. Geldi yani." Dedim

"En azından yanında Ediz var. O seninle ilgilenir ve hatta hastaneye gitmeye bile ikna eder. Gerçi o ikna etmek olmuyor, sen Ediz'den kurtulmak için gidersin... İçim rahat değil ama elim kolum bağlı. Kendine dikkat et. Telefonuna gerekli numaralar kayıt edildi zaten. Bir şey olursa hemen beni ya da Halil'i ara. Gelip seni alır."