Kuzey Yıldızı (Tamamlandı)

8. Bölüm: Konuşma çabaları

*DÜZENLENDİ*

Multide Cenk var.

Keyifli okumalar...

******

Aralık 2017

SİMAL'DEN

Yaptığım keki tabaklara koyup babama kahvesini kattım ve kendim içinde sıcak çikolatamı kattım. Hepsini tepsiye koyup salona geçtiğimde babama gülümsedim. Ama bir yerlere dalmış gibiydi. Bir sorun mu vardı acaba?

Tepsiyi orta sehpaya bıraktığımda daldığı düşüncelerden çıkarak bana baktı. Kahvesini önüne bırakırken "bir sorun mu var baba?" diye sordum.

"Yok kızım ne sorunu olacak. İşle ilgili bir şeyler düşünüyordum." Dedi gülümseyerek. Yalan söylediğini bilsem de üstelemedim. Kendisi anlatmak istediğinde anlatırdı zaten. Tabağını da verdiğimde "keki sen mi yaptın?" diye sordu.

Başımla onayladım ve tekli koltuğa oturdum. "Bakalım beğenecek misin?"

"Kızım bir şey yapacak ve ben beğenmeyeceğim? İmkansız."

Gülerek bende sıcak çikolatamı elime aldım. "yoğun muydu şirket bugün?"

"Değildi ama Tuğba izine çıktı. Onun yerine başka biri bakıyor ve bu hafta ne yapacağım hiç bilmiyorum." Tuğba abla, 4 yıldır babamın sekreterliğini yapıyordu. Ve gerçekten iyi bir insandı. "Sen neler yaptın bugün?"

"Her zamanki şeyler. Okul, dersler falan. Okul çıkışı da sahile gittim biraz yürüdüm sonra da eve geldim."

"Bende her baba gibi derslerini sormak isterdim ama alacağım cevapları çok iyi biliyorum." Güldüm. Bugüne kadar hiçbir dersim kötü gelmemişti. Ve hatta çoğu zaman okul birincisi ben olurdum.

"O zaman ben sorayım."

"Derslerimi mi?" dedi babam gülerek. Bende güldüm.

"Yarın futbol maçı yapalım mı?"

"İkimiz mi?" diye sordu.

"Geçen senelerde bir takımın alt yapısındakilerle maçlar ayarlıyordun ben istiyorum diye. Yine ayarlar mısın? Hem orada sadece biz oluyoruz. Onlarda zaten maça konsantre oldukları için beni görmüyorlar. Ve rahat rahat oynayabiliyorum."

"O anlamda diyorsun... Tamam sen yeter ki iste kızım. Ben ayarlarım."

Gülümsedim kocaman ve sıcak çikolatamı masaya bırakarak ayağa kalktım. Babamın yanına oturup babama sarıldım sıkıca.

Futbol oynamayı bana babam öğretmişti çocukken. Annemden sonra da kendimi toparladığımda kafamı dağıtmak için çeşitli aktiviteler yapmaya çalışmıştı babam. Bunların başında da spor geliyordu. futbolu geliştirmiştim mesela. Basketbolda da fena değildim. Voleybolda, teniste de iyiydim. 5 yıldır falan da babam takımların alt yapılarında ya da futbolu iyi olan kişilerle maç ayarlıyordu. Onlarla ne konuşuyordu bilmiyorum ama ne ertesi gün magazin sayfalarında 'Koray Aksoy'un kızı' diye manşet oluyordum ne de onlardan biri fotoğrafımı falan paylaşmaya kalkıyordu. Böylece de babamla birlikte rahatça maç yapmış oluyordum.

*

Okulun içinde gezerken bu seferki amacım okulu tanımak değildi. Bu sefer kendime sessiz sakin bir yer bulmaya çalışıyordum. Ediz'den kaçtığımda, yalnız kalmak istediğimde kaçabileceğim bir yer... Ama yoktu. Oflayarak kulaklığımı boynuma indirirken çalan şarkıyı durdurdum. Babamın çizdiği bir okulda kullanılmayan, boşuna yapılmış bir köşe olması mümkün değildi ki.