Kuzey Yıldızı (Tamamlandı)

56. bölüm part 2: nasıl dayanacağım?

helöööö. gündüz internetimde sorun olduğu için biraz geç kaldım. hatalarım varsa affola.

multide Simal var. 

************

Simal'in camının karşısında otururken babam ve Koray amca tekrar koridora girmesiyle bizimkilerde girdi. "Bir gelişme var mı?" Dedi Ediz. Kalbim sıkışmaya başlarken derin bir nefes verip ayağa kalktım. "Aynı." Dediğimde doktorlar koşarak odaya girdi. Hepimiz anında camın önüne dizilirken "hayır" diye mırıldandım çaresizlik içinde. Bedenim korkuyla titrerken aldığım her nefes bana zehir gibi geliyordu. Çünkü... Simal'in kalp atışlarını gösteren makinedeki dalgalar artık tek bir çizgiye dönüşmüştü. Simal'e elektroşok verirlerken hemşirelerden biri camı kapattı. Koridorda bizim bağırışlarımız yankılanırken cama vurmaya başladım.

"Hayır! Açın şu camı lan!" Diye bağırdım. Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülürken kalbim acıyordu. Canımın yarısı... Ömrümün yarısı... Ölüyordu. Bende onunla ölüyordum... "Bu sefer olmaz. Bu sefer olmaz! Sensiz yapamayacağımı biliyorsun masum kız. Sensiz olmaz..." her bağırışımda duvara daha sert vurmaktan başka hiçbir şey yapamıyordum. Kalbim işlevini yitirirken tüm bedenimden güç çekilince yere dizlerimin üzerine düştüm.

"Söz verdin bana. Bırakamazsın beni. İzin vermiyorum. Olmaz... Ben bu acıya bir kez daha dayanamam Masum kızım. Lütfen beni bırakma..."

SİMAL'DEN

Nerede olduğumu anlamaya çalışırken karşımda arkası dönük tanıdık bir siluet belirdi. O kadar iyi tanıyordum ki onca yıl görmediğim halde tek bakışta tanırdım. Tanımıştım da...

"A-anne?"

"Kızım" diyerek bana döndü gülümseyerek. Yüzümde bir gülümseme oluşurken kalbimde büyük bir boşluk hissettim. Anneme koşup sarıldım sımsıkı.

"Anne kolyemi kaybettiğim için kızmaya mı geldin?"

"Ben sana hiçbir zaman kızamam ki güzel kızım. Kolyeni de dert etme. Senin olan elbet sana gelecektir... Sana gelenleri bırakma kızım, olur mu? Asla merhametinden taviz verme."

"bu ne demek şimdi anne?" diye sordum anlamayarak. Saçlarımı okşayıp "zamanı gelince anlayacaksın güzel kızım." Dedi.

Başımla onayladım. "seni çok özledim anne"

"Biliyorum Kuzey yıldızım. Bende seni çok özledim" annemden biraz ayrılıp yüzüne baktım. "Beni affettin mi?"

"Senin suçun değildi kızım. Kader böyleymiş..."

Anneme tekrar sarılırken saçlarıma bir öpücük bıraktı. Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülürken annem benden ayrılmaya çalışsa da daha çok sarıldım. "Gitmen gerek artık kızım"

"Hayır!" Annemin yüzüne baktım yaşlı gözlerimle. "Senden ayrılmak istemiyorum. Bırakma beni"

"Bilekliğini hatırla kuzey yıldızım. Ben her zaman senin yanındayım."

"Anne lütfen" saçlarımı okşarken güzel gülümseyişi yine dudaklarındaydı. "Bende senden ayrılmak istemiyorum ama seni sevenler var. Hepsi seni bekliyor."

"Hayır. Ben seni çok özledim. Seninle gelmek istiyorum"

"Bir gün, söz veriyorum buluşacağız. Ama şimdi babanın yanına git kızım."

"Anne" diyerek kollarımı boynuna sardım. Özlediğim kokusunu içime çekerken saçlarına dokundum.

"Kızım..." Saçlarımı okşayarak yüzüme baktı. "Şimdi babanın, Alaz'ın ve seni seven insanların yanına dönmen gerek. Onları daha fazla bekletmemelisin"