Kuzey Yıldızı (Tamamlandı)

68. Bölüm: Şirket

uzuuun bir bölüm oldu umarım beğenirsiniz.

keyifli okumalar

************************

3 hafta sonra

EMRAH'TAN

"tamam anne geleceğim ama bir şey sormam gerek."

"sor oğlum."

"Melisa olmayacak değil mi?"

"Emrah Melisa güzel ve iyi huylu bir kız neden anlaşamıyorsun anlamıyorum. Ama için rahat etsin, olmayacak." Sen onu bir de bana sor anne. Kız sapık anne sapık. Kendimi zor kurtardım. Ama sana sapık desem inanmazsın hatta beni sapık yaparsın (!)

"o zaman birini daha getireceğim sorun olur mu?" diye sordum Mira'yı düşünerek. Ne yapıyordu yukarıda? Kaç saattir ortalıkta yoktu.

"Tabi ki olmaz oğlum. Yolunu unutmuş olsan da burası senin evin. İstediğin kişiyi getirebilirsin."

"yarın görüşürüz anne. Öpüyorum seni."

"bende seni oğlum."

Telefonu kapatıp Mira'ya bakmak için ayağa kalkıp salondan çıktım. Üst kata çıktığımda odamın kapısı aralıktı ve Mira'nın mutlu sesi geliyordu. Aralık kapıyı sessizce açarak omzumu kapının pervasına yasladım. Muhtemelen Simal'le ne zaman gelecekleri hakkında konuşuyordu. Bu kadar mutlu olduğuna göre de gelmeleri çok sürmeyecek demektir. Kollarımı göğsümde bağladım ve onu izlemeye başladım. Telefonu kapatmayı akıl edebildiklerinde hafifçe gülümseyerek konuştum.

"bende diyorum benim Mira'm nereye kayboldu?"

Bana dönüp gülümseyerek yanıma geldi. "yarın geliyorlarmış.... Çok özledim Simal'i... ve tabi Koray eniştemi."

"Simal'i neden bu kadar çok seviyorsun? Yani... ona neden bu kadar çok bağlısın merak ediyorum."

"aslında o kadar da merak edilecek ya da büyütülecek bir şey yok."

"istersen anlat da buna ben karar vereyim miniğim."

"kısa boylu olduğumu yüzüme vurmaktan zevk alıyorsun demi?" diye çemkirirken sırıttım. Onu sinir etmek hoşuma gidiyordu ne yapayım yani.

"söz konusu sensen evet." Diyerek odama girip yatağın üzerine oturup Mira'ya baktım. "anlatacak mısın?" yavaşça yanıma gelip oturdu. "aslında bir nedeni yok. Simal... çok harika biriydi. Arkadaşlığı, sevgisi, merhameti... her şeyi farklıydı. Onu asla ikinci bir kişiyle paylaşmak istemezdim. Bildiğin gibi bu yüzden kendimi pek çok kişiye Simal'in ikizi olarak tanıtıyordum. Evet saçma bir şey ama böyle söyleyince sanki diğer çocukların ondan uzak duracaklarını düşünüyordum. Çünkü herkes onunla arkadaş olmak isterdi. Onu tanıdıktan sonra kimse ondan ayrılmak istemiyordu ve ben buna sinir oluyordum... Yani o kadar harika bir çocuktu. Biraz da korkuyordum. Simal onlarla arkadaş olursa beni sevmez diye düşünür korkardım." Yüzünde bir gülümseme oluşurken bana baktı. "biliyor musun o her zaman yardım etmeyi severdi. Küçüktü ama kalbi her şeyden büyüktü... Esin teyzeyi kaybettikten sonra onun yanında olmak için çok çabalamıştım ama Simal ne bana ne de başkasına izin vermemişti... Simal'in çocukluğunu görseydin sende benim gibi düşünürdün emin ol. Farklı bir çocuktu o."

"senin de normal bir çocukluğun olduğu söylenemez."

"sen benim çocukluğumu nereden biliyorsun ki?"

"anlattıklarından... bencil bir çocuk olsaydın Simal'i bu kadar önemsemezdin. Ama bence sen, Simal sana benziyor diye onu bu kadar çok seviyordun." Birbirimize gülümserken Mira konuştu. "Aslında çok cadı bir çocuktum." Elimi yanağına koyarak yanağını öptüm.