Kuzey Yıldızı (Tamamlandı)

65. Bölüm: Pamir!

Helööö... bölümde içime sinmeyen birkaç nokta var ama sizleri daha fazla bekletmek istemiyorum. umarım beğenirsiniz...

bölüm şarkısı; Emre Aydın - Bu yağmurlar

bölüm ithafı 12gullu12 oyların için teşekkür ederim... :)

keyifli okumalar...

**********

Alaz arkamdan kollarını belime sarınca gözlerimi kısarak ona baktım. Sırıtırken "kurtulabilir misin?" dedi. Belimdeki ellerinden birini tutup seri bir hareketle büküp arkasına geçerken dizinin arkasına vurarak onu diz çöktürdüm.

Gülerek "sence?" dediğimde seri bir hareketle beni düşürüp yüzüme eğildi. "benden kurtuluşun yok güzelim." kıkırdadım. Düzenli olarak geldiğimiz bu boks kulübünde bugün son günümüzdü. teknikleri hatırlıyordum artık ve Alaz benim için yeterli olduğunu söylüyordu. Ama ne yazık ki son günümüzde yine ona yenilmiştim.

"kurtulmak isteyende yok zaten." Dediğimde dudaklarımın üzerine bir öpücük bırakıp kalktığında elini bana uzattı. elini tutup kalktım. Ringden inip giyinme odalarına giderken "Alaz yaz tatilinde ne yapacaksın?" dedim. kolunu omzuma atıp sırıttı. "biliyorum benimle tatile gitmeyi çok istiyorsun ama şirketteyim Masum kız."

"haspam. Niye senle gitmek isteyeyim ki? yani sonuçta benimle tatile gitmek isteyen çok fazla kişi var." kollarını belime sarıp kulağıma "seni şirkette dosyaların arasına koymamı istemiyorsan beni kışkırtma güzelim." dedi.

"şaka yaptım sevgilim." Dedim masum masum. İkimizde gülerken Alaz'ın telefonunun çalmaya başladı. Alaz hemen açarken "efendim baba." Dedi. Onlar şirketle ilgili konuşurken Alaz'ın kaşları çatılıyordu. Yolunda gitmeyen bir şeyler vardı belli ki. Alaz telefonunu kapatıp saçlarını karıştırdı sinirle. "ne oldu?"

"şirketle ilgili güzelim. ben seni eve bırakayım sonra şirkete geçmem gerek." Dedi ve soru sormama izin vermeden yürümeye başladı.

*

(şarkıyı burada açabilirsiniz)

Yatağıma yatmamla telefonum çalınca Alaz sanıp bakmadan hemen açtım. Ama duyduğum sesle şok oldum.

"Simal..."

Pamir'di bu. Gecenin bu saatinde niye beni arıyordu ki? bir şey söylemeden kapatacakken "dur, kapatma telefonu." Demesiyle durdum çünkü sesi çok kötü geliyordu.

"ne var Pamir?"

"biliyorum gelmeyeceksin ama sana çok ihtiyacım var. senden başka arayacak kimsem yok." Pamir'den bunları duymak bile şaşırtırken sesindeki acı ve çaresizlik 'hayır' dememe engel oluyordu. Annemi rüyamda gördüğümde söyledikleri geldi aklıma.

'...Asla merhametinden taviz verme.'

Alaz'a bunu söylesem delirir hayatta izin vermezdi doğal olarak. Ne yapacaktım? Sadece 5 dakika gidip gelsem? Birinin gözlerinde çaresizlik görmeye ya da sesinde acı duymaya dayanamıyordum. ahh hayır. Bu Alaz'ı delirtirdi. Hiçbir şey demeden telefonu kapatacakken söylediği şeyle durdum.

"bugün annemin ölüm yıl dönümü Simal. sana ihtiyacım var." demesiyle her şey değişmişti. böyle bir durumda kimseyi yalnız bırakamazdım. gidecektim... Alaz'a bunu yarın nasıl söyleyecektim bilmiyorum ama gidecektim.

"konum at. Geliyorum." Deyip kapattım. Üzerimi değişirken telefonuma attığı konum gelmişti. Derin bir nefes verip sessizce odamdan çıktım.