Kuzey Yıldızı (Tamamlandı)

49. Bölüm: *Dövüş*

helööööö. biraz geç oldu, özür dilerim. bölümü inşallah beğenirsiniz.

Multide; Alaz var...

Multideki şarkıyla okuyabilirsiniz. TNK - Söyle Ruhum

keyifli okumalar... 

************

Bilmemek bazen en güzel şeydir. Ama bizler bu güzelliğin farkında bile değiliz. Bilmemenin bazen en güzel şey olduğunu birinin bize öğretmesi gerek...

Gece beni uykumdan uyandıran hissi son günlerde sıklıkla olduğu gibi yine bilmiyordum. Bilincim uyanmaya başlasa da gözlerimi açmak istemiyordum. Son iki gündür geceleri uyanıp duruyordum. Çünkü aklım Alaz'daydı. Zeynep'den sonra ortadan kaybolmuştu. Sadece bir kez telefonla konuşmuştuk. Nerede olduğunu sorduğumda ise söylememişti. Canımı sıkan şey ise Emrahlar biliyordu ama bize söylemiyorlardı. Alaz'ı özlemiştim. Hem de çok özlemiştim. Neredeydi? İyi miydi? Kiminleydi? Ne yapıyordu? Neden gelmiyordu? Bu sorular uykumu sık sık bölüyordu. Gözlerim sıkıntıyla açılırken yatağımda oturmuş beni izleyen kişiyi görmemle hızla doğruldum. Kalbim korkuyla ağzıma tırmanırken eliyle ağzımı kapatıp sessizce konuştu.

"şşşt. Sessiz ol güzelim. benim."

Karanlık olduğu için Alaz'ın yüzünü biraz geç seçebilmiştim. Ağzımdaki elini itip ona sıkıca sarıldım. Kokusuna yine sigara kokusu karışmıştı. Ama şu an bunu umursamıyordum. O da sıkıca bana sarılırken yüzünü boynuma gömdü. Dakikalarca öyle kaldıktan sonra sinirle onu itip "neredeydin sen iki gündür? Beni hiç mi düşünmüyorsun sen? Nasıl meraklandım bir fikrin var mı? ben söyleyeyim yok. neden gelmedin? İyi misin?" diye kızdım.

"Kuzey Yıldızım." Diyerek yüzümü ellerinin arasına aldı. Omuzlarım çökerken öfkem yok olmuştu bile. "seni çok özledim." Diyerek kollarımı tekrar boynuna sardım. Kollarını belime sararken "bende seni çok özledim Masumum."

"neredeydin?"

"Bursa'da"

"ne?" şaşkınca ondan biraz ayrılıp ciddi olup olmadığını anlamak için yüzüne baktım. "ciddi misin sen? ... ama neden?"

"Zeynep'in peşindeydim." Derken beni tekrar kolları arasına aldı. Başımı göğsüne koyarken saçlarımı okşadı. "bana niye söylemedin peki?"

"öyle gerekiyordu."

"buldun mu?"

"hayır. Seni özledim. Sensizliğe daha fazla dayanamayıp geldim." Derken saçlarımın arasından derin bir nefes aldı.

"yine mi gideceksin?" dedim üzgünce. Ondan ayrı kalmak istemiyordum. Zeynep'ten de korkmuyordum. "şimdilik hayır." Gülümseyerek ondan ayrılıp yüzüne baktım. Gülümsediğimi görünce dudakları yukarı doğru kıvrıldı. "gitme. Ben her şeye hazırım, gerçekten. Yeter ki sen yanımda ol."

Elini yanağıma koyup okşarken "Zeynep'in bahsettikleri basit şeyler değil güzelim. bunları konuşmayalım şimdi. Uyumak istiyorum." Dedi ve yatağıma uzanırken elimden tutup beni de yanına çekti. Kollarını belime sararken "Alaz babam-" demiştim ki sözümü kesip konuştu.

"kapıyı kilitledim güzelim."

Başımı yavaşça göğsüne koyarken kollarımı ona sardım. "Alaz?"

"hı?"

"bana kendini anlatır mısın?"

"beni tanıyorsun zaten Masum kız."

"Kemal amcayla dertleştiğini bilmiyordum mesela. Ya da Zeynep gibi bir kızın sana takıntılı olduğunu... ya da ben senin sokağını sadece dıştan biliyorum, içten değil."