- 29 -

4.7K 631 24
                                    

ဝမ်ရိပေါ်ပြန်ရာ ဟိုတယ်ဆီ ရှောင်းကျန့် အသာလေးပဲ လိုက်သွားလိုက်တယ်။

သူ ဒုက္ခရောက်ဖို့ အဆင်သင့်ပဲ။ ဒါပေမဲ့ နင်းကျီရဲ့ Suite ထဲ ဝင်လိုက်တာနဲ့ ဝမ်ရိပေါ်က တခြားလူတွေပါခေါ်ပြီး အစည်းအဝေး ထိုင်လိမ့်မယ်လို့ သူ မထင်ထားခဲ့ဘူး။ ရှောင်းကျန့်မှာ အပ်ဖျားတွေ၊ ဆူးချွန်တွေပေါ် ထိုင်နေရသလိုပဲ။ ဖုန်းလည်း ထုတ်မဆော့ရဲဘူး။ ငြိမ်ငြိမ်လေးပဲ နားထောင်နေရတယ်။ နားထောင်နေရင်းနဲ့ သူ မသိလိုက်ဘာသာနဲ့ သူ့လက်သည်းဘေးက လက်စွယ်ကို နည်းနည်း နည်းနည်းစီ ကုတ်နေမိတယ်။

ရှေးလူကြီးတွေက ပြောကြတယ်။ ကလေးတွေဟာ မြေကြီးညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေနဲ့ မဆော့သင့်ဘူးတဲ့။ မြေကြီးတွေနဲ့ ဆော့ပြီးရင် လက်စွယ်ငုတ်တတ်တယ်တဲ့။ သူ အခုတလောမှာ ရွှံ့တွေ၊ ဗွက်တွေထဲချည်း လူးနေခဲ့ရတယ်။ အခု သူ့လက်တွေ ကြမ်းတမ်းနေပြီ။ ကြည့်ရတာ နည်းနည်းတောင် ညိုသွားတယ်ထင်တယ်။

ရှုပ်ထွေးတဲ့မျက်နှာပေးလေးနဲ့အတူ သူ့လက်ကောက်ဝတ်ကအသားကို လက်ခုံပေါ်က အသားနဲ့ ယှဉ်ကြည့်နေမိတာမို့ ဖန်းချန် ၂ ခါခေါ်တာကို ၂ ခါလုံး မကြားလိုက်ဘူး။

"မစ္စတာရှောင်း"

သူ့ဘေးမှာ ထိုင်နေတဲ့ ကျန်းရှန်က သူ့ကို တံတောင်ဆစ်နဲ့ တို့ရင်း သူ မသိတဲ့စကားတွေ ပြောတယ်။

"စာချုပ်ကို ခဏကြည့်လိုက်ပါဦး"

"...ဘာစာချုပ်လဲ?"

ရှောင်းကျန့်က သေချာမကြားလိုက်တာမို့ သူ ဘာမှ နားမလည်ဘူး။

စာချုပ်တခုကို သူ့ရှေ့ ထိုးပေးလာတယ်။ သူ ကောက်ယူပြီး ကြောင်တောင်တောင် ကြည့်လိုက်တယ်။

"ဒါက ဘာလဲ?"

"Promethean Fire အလှကုန်နဲ့ ကြော်ငြာညှိနှိုင်းတဲ့စာချုပ်"

"ကြော်ငြာ?"

ရှောင်းကျန့်က သူ့ရှေ့ကို ဖန်းချန် ထိုးပေးလာတဲ့ အလှကုန်ကို ကောက်ယူကြည့်ပြီး ဟိုဒီလှန်ကြည့်တယ်။

"ဘာလို့ ငါ့ကို ရှာတာလဲ?"

အားလုံး တိတ်ဆိတ်သွားကြတယ်။

Lion Heart ||Completed||Where stories live. Discover now