"İnsan bazen kulaklarını kapatır albayım. Kendine kapattığı kulakları kendisinden başka her şeyi duyar. Ama insan bilmez ki mühim olan duymak değil, hissetmektir. O kalp atışlarının hızı bir kere değiştiyse bir daha kolay kolay eskiye dönmez albayım. İnsan kendini duysa da değişmez, duymasa da değişmez."
°°°
"Komutanım, Kemal albay sizi çağırıyor."
"Tamamdır, gidiyorum." diyerek ayağa kalktı Kutay.
Büyük ve hızlı adımlarla Kemal'in odasının önüne gelip kapıyı tıklattı. "Gel!" emrinden sonra içeri girdi.
"Emredin komutanım." diyerek asker selamı verdi.
"İşin var mı Kutay bugün? İzin günün olduğu için bir plan yaptın mı?"
"Yok komutanım, tüm gün askeriyede olacağım."
"Tamam o zaman. Umay'ı sınava götürür müsün? O kalabalığa tek başına karışmasını istemiyorum. Ben de gidemiyorum, işlerim var."
Kutay başını sallayarak onayladı. "Götürürüm komutanım."
"Tamam o zaman, arayıp haber verirsin sen Umay'a. Sağ ol."
"Siz sağ olun komutanım." diyerek tekrar asker selamı verip odadan çıktı.
Odadan çıkar çıkmaz derin bir nefes verdi. Üniformasının cebinden telefonunu çıkarıp rehberden Umay'ın adını buldu. Derin derin birkaç kez nefes alıp arama tuşuna bastı.
Birkaç çalışın ardından "Kutay?" diyen Umay'ın sesi doldurmuştu kulağını.
"Nasılsın Umay?"
"Sınav için hazırlanıyorum. Sen nasılsın?"
"İyiyim ben de. İzinliyim bugün, Kemal albayım da seni sınava götürmemi istedi de haberin olsun diye aramıştım. Gelirim birazdan."
"Tamamdır, ben de hazırlanıp inerim aşağı."
Kutay telefonu kapatıp odasına ilerledi. Kot pantolonunun üzerine beyaz bir tişört diyip onun üzerine de kareli yeşil bir gömlek giymişti.
"Nereye böyle Kutay'ım Komutanım?"
"Umay'ı sınava götüreceğim."
Gökhan kolunu Kutay'ın omzuna atıp onunla beraber yürümeye başladı. "Hayırdır kardeşim? Umay'ı sınava götürmeler, köye götürmeler, köyde onun yanında kalmalar gibi şeyler oluyor sanki."
"Yok oğlum bir şey. Kemal albay rica etti, tek gitmesini istemiyormuş. Ben de götüreceğim."
Gökhan, Kutay'ın omzuna yavaşça bir iki kez vurdu. "Dikkat et Kutay'ım. Yanıverirsin, anlamazsın."
"Gidiyorum ben ya." diyerek arabasına ilerledi Kutay.
"Hayır arkadaş, biz de biliyoruz yanacağımızı. Yanmamak için uğraşıyoruz. Bir yerden komutanı bir yerden sınavı yanalım diye bizi birbirimize itiyor." Kendi kendine konuşarak arabaya bindi ve emniyet kemerini bağladı.
Kısa sürede sitenin önüne gelmişti. Umay'ın güvenlik kulübesinin yanında onu bekliyor olduğunu görmek içinde bir şeylerin kıpırdamasını sağlamıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEVDA -Tamamlandı-
General Fiction-yorumlarda spoiler olabilir- "Sevmezler Öğretmen Hanım. Burada öğretmenleri sevmezler. Acımadan öldürürler seni, Aybüke Öğretmen'i Necmettin Öğretmen'i şehit ettikleri gibi seni de şehit ederler. Acımazlar, gözlerini bile kırpmazlar. Hiç mi acımıyo...
