SEVDA -Tamamlandı-

-özelbölüm-

"İnsan kalbi ne tuhaf şey değil mi albayım? Daha fazla kalbimi sevgiyle dolduramam dediğin anda minicik bir kalp kalbini sevgisiyle doldurup taşırır."

°°°

Asrın'dan

"Komutanım!"

Arkamdan gelen sesle adımlarımı durdurup gelen sese döndüm. Miray koştur koştur peşimden geliyordu. Karşımda durup nefesini düzene sokmaya çalıştığında gülümseyerek ona baktım. "Ne bu halin Miray? Bir şey mi oldu?"

"Komutanım telefonunuzu unutmuşsunuz. Onu getirdim." diyerek telefonumu uzattı.

"Hiç farkında değilim. Sağ ol Miray."

Günlerdir görevde olduğumuz için döner dönmez eve gitmek için üzerimi değiştirip çıkmıştım. Aklım evdeydi. Kızını ve karımı özlemiştim.

"Ben sizi daha fazla tutmayayım komutanım. Aklınız evde anlaşılan."

Güldüm. "Öyle tabi. Kızımı ve karımı özledim."

"Selam söyleyin komutanım."

"Aleykümselam." diyerek Miray'ın yanından ayrılıp arabama doğru ilerledim.

Aybüke doğalı 5 ay olmuştu bile. O doğduktan sonra görevlerden dönerken daha heyecanlı olmaya başlamıştım. Sevda hayatımı baştan sona değiştirmişken Aybüke o hayata çok başka bir güzellik katmıştı.

Emniyet kemerimi bağlayıp arabayı çalıştırdım. Çok fena uykum vardı yol kısa olsa bile uyumamak için radyoyu açtım. Aybüke'yi her özlediğimde dinlediğim şarkıyı açtım.

"Taçlı kızım, ah yıldızım
Neymişim ben senden önce?
Hep sesini beklemişim
Doğduğum günden bugüne"

Bir yandan da şarkıya eşlik ederken lojmana gelmiştim. Garajda kolayca yer bulmak mutlu ederken arabadan inip apartmana ilerledim. Cebimden anahtarı çıkartıp kapıyı açtım, saat çok geçti. Bu saatte zile basarsam Aybüke'den önce Sevda'm korkardı.

Bizim dairenin olduğu kata çıktığımda kapıyı yavaşça açıp içeri girdim. Normalde askeriyede diğerleriyle birlikte dönüyorduk ama onların birkaç işi olduğundan bu kez onları beklemeden gelmiştim.

Yatak odasına doğru sessiz adımlarla ilerlerken "Pış pış" sesini duyduğumda daha rahat davrandım. Anlaşılan Aybüke Hanım bu gece annesini baya zorluyordu.

Odaya girdiğimde gözlerim direkt Sevda'nın gözleriyle buluştu. Her görev dönüşü yüzünde şu gülümsemeyi görmek çok güzeldi.

Fısıltıyla "Hoş geldin." dediğinde uzanıp dudaklarımı saçlarına bastırdım. Kokusunu derin derin içime çekip "Tam şu an hoş buldum." diye mırıldandım.

Gözlerimi kızıma çevirdiğimde "Uyumadı mı?" diye sordum.

"Beşiğine koyduğum an tekrar uyanıyor. Anlamadım niye böyle yaptı."

"Ver bana, sen yatıp uyu biraz. Gözlerinden uyku akıyor."

Gözlerini gözlerime sabitlediğinde "Sanki seninki çok farklı." dedi sitemle. "Yorgunsundur, uyu biraz."

"Çiçeğim kızımı özledim, biraz özlem giderelim. Sen uyu, biz salondayız." diyerek Aybüke'yi kucağıma aldım.

Kucağıma aldığım an gözlerini açmıştı. Beni gördüğünde yüzünde oluşan gülümsemeyle ne kadar küçük olursa olsun yokluğumu hissettiğini anlamıştım.

"Tamam ama beni geri uyandır. Sabah olmadan biraz da sen uyu."

"Tamam çiçeğim, sen uyu hadi biraz."