Fleva Forever After

Proloog

Even wat dingen vooraf... Voor dit verhaal heb ik een aantal dingen aangepast of weggelaten die in de serie wel gebeurd zijn. Hou dat in je achterhoofd bij het lezen van het verhaal, anders zou dat nog wel eens voor verwarring kunnen zorgen. 

* Wolfs en Eva zijn in dit verhaal een jaar of 10-15 jonger dan ze op dit moment in de serie zijn.

* De cliffhanger van seizoen 11 is niet gebeurd, wat betekent dat Fleur (gelukkig!) nog leeft.

* Virtus en Justitia is er niet in geslaagd Mechels te vergiftigen, dus onze geliefde hoofdinspecteur Frieda Mechels is ook nog in ons midden.

* Dit is mijn eerste verhaal, dus tips en reacties zijn welkom!

* In dit verhaal komen hoofdstukken voor met een seksueel tintje, dit wordt per hoofdstuk bovenaan duidelijk aangegeven met een waarschuwing. 

* Ik doe mijn best om zo waarheidsgetrouw mogelijk te schrijven, maar ik heb niet overal even veel verstand van. Dus vergeef me alsjeblieft, als ik af en toe een klein loopje neem met de werkelijkheid.

* Ik probeer om spelfouten en plotholes te voorkomen, maar het kan gebeuren dat er af en toe iets tussendoor glipt, alvast sorry daarvoor!

Nu dit alles gezegd is, is het tijd om te beginnen aan de proloog. Veel leesplezier!

*****

Eva

Wolfs en ik wonen nu bijna zeven jaar samen in, 'de Ponti'. Sinds elf maanden delen we naast lief en leed ook hetzelfde bed. Nadat we jaren om elkaar heen gedraaid hebben, is Wolfs eindelijk op zijn knieën gegaan. En heb ik natuurlijk, JA, gezegd. Na een verloving van slechts drie maanden zijn we getrouwd in een klein kasteeltje, midden in het heuvelland, in de buurt van Maastricht. 

Het was heel romantisch, eigenlijk een beetje tè, maar goed Wolfs wilde dat graag.  Er waren maar een paar gasten waardoor er een hele intieme sfeer heerste. En in plaats van een cateringbedrijf in te huren heeft Wolfs 's avonds zelf gekookt. Er was een bandje dat livemuziek speelde en we hebben de hele nacht gedanst. 

Inmiddels wonen we dus officieel samen in 'de Ponti'. Na jaren in de donkere, muffe kelder te hebben gewoond, hebben we geïnvesteerd in een serieuze verbouwing. Er zijn spotjes geïnstalleerd in het gewelfde plafond waardoor de kelder een stuk beter verlicht wordt. Er is een grote schuifpui in de muur geplaatst die vanuit de woonkelder toegang biedt tot de lange, smalle achtertuin. De bar is uit de kelder gesloopt en de loze ruimte is opgevuld door een comfortabele zithoek. 

Er staat een grote hoekbank in de hoek van de ruimte staat een houtkacheltje en op de tegelvloer ligt een dik vloerkleed. We hebben heel bewust ook een paar oude details behouden. Zo is de keuken nauwelijks veranderd, op wat nieuwe apparatuur na. En staat de eettafel, die nog van Frank is geweest, zoals altijd prominent in het midden van de kelder. 

Wolfs heeft zich gestort op de huiselijke inrichting en heeft zich uitgeleefd met schilderijtjes, kaarsen en andere prullaria. Ik heb hem laten begaan, onder de voorwaarde dat ik drie veto's mocht uitspreken over zijn aankleding. Al met al is het een fijne woonruimte geworden met veel licht. Het pension is niet meer slechts een huis, maar voelt nu echt als een thuis.

Fleur heeft boven op de derde verdieping haar eigen kamer en er is een kamer voor als ze logees wil ontvangen. Want Wolfs heeft liever dat die op een andere kamer slapen, tot grote ergernis van Fleur. De logeerkamer is er eigenlijk alleen maar voor de vorm. Want wij horen, dankzij de gehorigheid van het oude pension, heus wel dat Fleurs logees 's nachts stiekem over de gang naar haar kamer sluipen. 

De gastenkamers op de tweede verdieping worden op dit moment niet gebruikt. Wolfs en ik slapen op de eerste verdieping, in wat ooit de luxe suite was, met een ensuite badkamer. Het is de slaapkamer op de hoek van het pension en biedt uitzicht op zowel de tuin als de straat aan de voorkant van het pand. 

Wolfs en ik hebben moeten lullen als Brugman bij Mechels, om haar te overtuigen dat we nog steeds samen kunnen werken als partners. Na lang wikken en wegen is onze baas eindelijk overstag gegaan. Onder de strenge voorwaarde dat we niet flikflooien, zoals ze dat noemt, op de werkvloer en ons privéleven strikt gescheiden houden van ons werk. 

We hebben haar dat plechtig met de hand op ons hart beloofd, maar ze moet ons regelmatig een norse blik toewerpen of ons even herinneren aan het feit, dat we op het bureau slechts collega's zijn. Hoewel ze ons zeer scherp in de gaten houdt, knijpt ze af en toe een oogje dicht en is ze volgens mij is ze stiekem heel blij voor ons. Soms kan ik niet geloven dat dit echt mijn leven is. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest.

Wolfs

Eva, mijn lieve Eva. Ik mag haar eindelijk mijn vrouw noemen. Na jaren wachten heb ik haar, met mijn hart in mijn keel, eindelijk ten huwelijk gevraagd. Al mijn zenuwen bleken voor niks te zijn, want ze zei volmondig ja. Elke ochtend bewijst mij weer, dat als je maar hard genoeg gelooft je dromen werkelijkheid kunnen worden. 

Met mijn mooie dochter en vrouw aan mijn zijde, in een huis met een geweldige keuken en een spannende baan, voelt mijn leven compleet. Eva is sinds dat we officieel een relatie hebben steeds meer ontdooit, maar stiekem flirten op het werk is gelukkig nog steeds aan de orde van de dag.