Fleva Forever After

Hoofdstuk 27

*Het is zondag drie november en het is een heerlijke zondagmiddag in huize Wolfs-van Dongen. Rafael en Fleur hebben net hun tentamenweek achter de rug en hebben weer alle tijd om lekker met Sepp te spelen. Donderdagavond hebben ze nog lekker gegeten met Romeo en zijn vriendin, die nu echt op knappen staat. 

Wolfs had de grootste moeite om zijn mond te houden over Eva's zwangerschap, maar onder toeziend oog van Eva heeft hij de verleiding toch kunnen weerstaan. Volgende week hebben ze de eerste afspraak bij de verloskundige en ze kunnen bijna niet wachten.*

Eva

'Damn it, four', bromt Rafael teleurgesteld en met een pijnlijk gezicht beweegt hij zijn poppetje met tegenzin over het spelbord. Hij eindigt op de kalverstraat. 'Yess', roept Fleur enthousiast en ze steekt haar armen in de lucht. 'Eindelijk. Drie huizen, dat tikt lekker aan', wijst ze. 'Dat wordt dan 1400 euro, Raf', lacht ze vrolijk en ze steekt haar hand vragend uit. 

Ik schiet in de lach bij de aanblik van de beteuterde Rafael die financieel wordt uitgekleed door zijn vriendinnetje. 'Jouw beurt, Eef', zegt Wolfs lachend, hij wrijft over mijn rug. Ik raap de dobbelstenen bij elkaar en schud mijn hand heen en weer. 'Drie, twee, één', tel ik af en dan rol ik de stenen over het bord, gespannen kijk ik toe. 

'Acht', zucht ik opgelucht en ik loop met mijn pionnetje door naar de straat, lange poten, die ik gelukkig zelf in mijn bezit heb. Ik geef de dobbelstenen door aan Wolfs, 'kijk eens aan', zeg ik en ik druk een kus op zijn wang. 'Mama', klinkt het naast mij en ik voel twee handjes op mijn bovenbeen. 'Hey Seppie', glimlach ik en ik woel door zijn haren, 'wat is er konijn'. 

Hij steekt zijn armpjes in de lucht, 'hoog, hoog', kermt hij. 'Kom maar vent', sus ik en ik til hem op mijn schoot. Parmantig zit hij op mijn schoot om zich heen te kijken. Ik sla mijn armen stevig om hem heen en duw mijn neus in zijn haren. 'Ikke helpen', vraagt hij schattig, 'wil jij gooien voor papa', vraagt Wolfs. 

Sepp knikt uitgelaten en rolt de dobbelstenen één voor één uiterst geconcentreerd over het spelbord. 'Tadaa', roept hij blij als de stenen stilliggen en hij klapt vrolijk in zijn handjes. 'Ah nee', kreunt Wolfs, nadat hij zijn stapjes heeft uitgeteld, ook hij komt op de kalverstraat. 'Jaaa, ik ga winnen', jubelt Fleur. 

Rafael steekt een gebalde vuist uit naar Wolfs, die zijn vuist tegen die van Rafael tikt. 'Welcome to the squad, man', grijnst Rafael. 'Boks ouwe', vul ik lachend aan. Wolfs begint hardop zijn geld uit te tellen om de huur aan Fleur te kunnen betalen. Terwijl er luidruchtig gejoeld wordt door Rafael, Fleur en Sepp, voel ik mijn telefoon trillen. Onhandig vis ik het ding uit mijn broekzak. 

Op het lichtgevende scherm staat met grote letters, Romeo. Het duurt een seconde voor het tot me doordringt, dan voel ik kriebels in mijn buik. Zou het zo ver zijn, flitst het door mijn hoofd. 'Sshhtt stil jongens', roep ik over tafel en leg mijn vinger op mijn lippen, 'Romeo belt'. Meteen wordt het stil in de keuken, ik druk op de groene knop en zet de luidspreker aan. 

'Hoi Romeo, met Eva je staat op de luidspreker', zeg ik door de telefoon. 'Heyy Eva', klinkt het vrolijk. 'En, en', vraag ik ongeduldig. 'Danai en ik zijn vanochtend papa en mama geworden', zegt hij enthousiast. 'Ahh wat leuk, gefeliciteerd man', roep ik opgewonden, 'hoe gaat het met Danai en de baby', vraag ik. 'Superleuk, gefeliciteerd Romeo', roept Wolfs snel. 

'Ja bedankt jongens, het gaat echt super goed met de baby en met Danai', zegt Romeo uitgelaten 'jullie mogen meteen langskomen als jullie willen'. Wolfs werpt even een vragende blik van Sepp naar Fleur, die glimlachend knikt. 'Tof. Leuk, we komen er zo aan dan', zegt Wolfs door de telefoon. 'Tot zo Romeo', zeg ik nog en dan hang ik op. 

'Wat leuk voor Romeo en Danai', glimlacht Fleur, 'wel foto's maken hè', zegt ze streng. 'Tuurlijk', lach ik, 'lief dat jullie op Sepp willen passen'. 'Voor mijn kleine broertje maak ik altijd zin om op te passen', grijnst ze. 'Hup konijntje', zeg ik tegen Sepp, 'even zelf staan, papa en mama moeten er vandoor'. 'Ikke mee', vraagt hij met grote ogen. 

'Sorry vent, dit is even alleen voor papa en mama', zegt Wolfs en hij aait over Sepps hoofd. Het jochie kijkt me met een pruillip aan, 'ander keertje mag je mee konijn', glimlach ik en ik kriebel in zijn nekje. Zijn pruillip verdwijnt en hij giechelt zachtjes, 'mama kriebel', lacht hij. 'Kom op Eef, er wacht een baby op ons', spoort Wolfs aan, ik til Sepp van mijn schoot. 'Tot zo Seppie', zwaai ik en dan loop ik achter Wolfs aan, die al boven in de gang staat.

Wolfs

Ik zit naast Eva in de auto. Nerveus trommelt ze met haar vingers op het stuur, 'Eef', vraag ik. 'Ja', antwoord ze afwezig terwijl ze haar blik strak op de weg gericht heeft. Ik leg mijn hand op haar bovenbeen, 'wat is er', vraag ik bezorgd. 'Ik weet het niet', zegt ze schouderophalend, 'ik voel een soort onrust ofzo'. 'Ben je zenuwachtig', ik kijk haar onderzoekend aan. 

'Misschien, maar ik heb er ook heel veel zin in', glimlacht ze kleintjes. 'Ik kan niet wachten tot wij ook weer zo'n kleintje hebben', geeft ze dan zachtjes toe. Ik geef een kneepje in mijn bovenbeen en verplaats mijn hand dan naar haar buik. 'Nog even wachten Eef. Over een paar maanden hebben we ook zo'n kleine frummel', knipoog ik. 

'En dan is ons konijntje, grote broer', glimlacht ze. 'Oh hebben we het cadeautje bij ons', vraagt ze plotseling. 'Jazeker, ik heb het bij me', zeg ik en ik hou een pakje in de lucht. Ik zie hoe Eva iets meer ontspant. 'Ik denk dat ze een heel knap kind hebben', mijmer ik hardop. 'Dat weet ik wel zeker, met Danai haar genen', grinnikt Eva. 

'Denk je dat het een jongetje of een meisje is', vraag ik nieuwsgierig. 'Ik voel aan mijn water dat het een meisje is', grijnst Eva, 'Romeo is echt een meisjespapa'. Ik schiet in de lach, 'een meisjespapa', zeg ik vragend. 'Ja' bevestigt ze, 'zo zorgzaam en lief, net als jij'. 'Maar als ik een meisjespapa moet zijn, dan is er toch wat misgegaan met Sepp', merk ik lachend op. 

'Ja dat is waar', beaamt ze, 'maar vóór Sepp, was je wel een meisjespapa, van Fleur'. 'Jij bent altijd zo eigenwijs', grijns ik. 'Tsja niks aan te doen', zegt ze schouderophalend, 'wat denk jij dan', vraagt ze dan. 'Ik denk dus een jongen', antwoord ik. 'Hmm, ik ben benieuwd', snuift Eva. 'Wedje leggen', stel ik voor. 'Oké is goed', zegt ze stoer. 'Om de naam van de baby', probeer ik. 

'Pff echt niet, ben je gek', antwoord ze direct. 'Waarom niet, dat is toch leuk', vraag ik. 'Léuk. Wolfs, een verjaardagfeestje is leuk. De naam van mijn kind is een serieuze zaak, dat ga ik echt niet alleen aan jou overlaten. Dan is mijn kind straks vernoemd naar een of andere Duitse dichter uit de Middeleeuwen', blaast ze. Ik schiet in de lach door haar plotselinge uitbrander. 

'Dan niet', zeg ik en ik steek defensief mijn handen in de lucht, 'wat stel jij voor dan'. Ze denkt even na. 'Diegene die de weddenschap wint, mag bepalen of we het geslacht van de baby gaan uitvinden voor de geboorte', glimt ze dan. Ik frons mijn wenkbrauwen even, dan stem ik in, 'oké, is goed'. Tevreden kijkt Eva voor zich uit, 'je hebt nog niet gewonnen hè', glimlach ik. 

'Ik weet het gewoon bijna zeker', zegt ze stoïcijns. We rijden stapvoets het statenkwartier in, soepel parkeert Eva de auto tegenover het huis van Danai en Romeo. 'Meneer Wolfs we zijn gearriveerd op de plaats van bestemming', zegt ze met een robotachtige stem, 'dat wordt dan drieënvijftig euro'. 

'Drieënvijftig euro voor dit korte ritje', zeg ik verontwaardigd. 'Tsja brandstof is duur tegenwoordig, dat wordt doorberekend in de prijs voor de klant', grijnst ze. 'Ik weet het goed gemaakt', grijns ik. Bliksemsnel trek ik Eva's hoofd naar me toe en geef haar een vurige zoen. Ze kreunt zachtjes, 'zo', zeg ik. 

'Dekt dat de kosten van de rekening', vraag ik droog. Verbouwereerd kijkt ze me aan, dan herpakt ze zich. 'In natura betalen, mag natuurlijk ook', glimlacht ze koeltjes. Dan draait ze zich om en stapt de auto uit. Ik geef haar nog snel een tik op haar billen en loop dan achter haar aan, richting de voordeur.