Fleva Forever After

Hoofdstuk 45

*Het is 31 december, eindelijk oud en nieuw. Sepp zeurt al dagen over wanneer het vuurwerk komt. Voor de gelegenheid zijn ook Marion en Romeo met aanhang afgereisd naar de Ardennen. Vandaag staat vooral in het teken van oliebollen bakken, spelletjes spelen en gezelligheid. De dag begint al vroeg voor Eva en Wolfs als Sepp besluit om vijf uur 's ochtends dat de dag wel is begonnen.*

Wolfs

Kreunend draai ik me om en knipper met mijn ogen, het is nog donker. Ik laat mijn blik door de donkere kamer glijden. Aan het voeteneinde van het bed staren plots twee fonkelende ogen terug. Ik schrik me wezenloos en schiet overeind, mijn hart klopt in mijn keel. 'Sepp, jongen wat doe jij nou hier', roep ik geschrokken, ik voel naast me hoe Eva wakker wordt. 

'Wat is er aan de hand', vraagt ze kreunend. 'Ik ben wakker', roept Sepp vrolijk. 'Sshtt stil jochie, iedereen slaapt nog', zeg ik met een vinger op mijn lippen. 'Je moet echt nog even gaan slapen, vent', ik knip ondertussen het lampje op mijn nachtkastje aan. 'Vuurwerk', vraagt Sepp dunnetjes. 'Het vuurwerk is vanavond pas, konijn', bromt Eva schor. 

'Ikke niet slapen', mompelt Sepp. Ik sla de deken een stukje terug, 'kom maar bij ons, konijn', wenk ik. Het ventje klimt onhandig op het hoge bed en tijgert door de lakens, tot hij tevreden tussen ons in ligt. Eva trekt hem dicht tegen zich aan en vouwt zich beschermend om het kleine lichaampje. Ik kijk snel even op mijn horloge, de wijzers geven aan dat het twintig voor vijf is. 

'Dit zijn toch geen tijden, vriend', mompel ik terwijl ik over Sepps hoofd wrijf. Ik draai me om, knip het lichtje uit en probeer om nog even te slapen. Achter mij ligt Sepp onrustig in Eva's armen te woelen, ik hoor hem zachtjes in zichzelf praten. Na een halfuur besluit ik dat het geen zin heeft, Sepp is klaarwakker en laat zich niet meer in slaap sussen. 

Eva is intussen wel weer in slaap gevallen en ik ben een beetje bang dat mijn zoon haar, met zijn onrustige gedraai, opnieuw wakker maakt. Zuchtend rol ik het bed uit. 'Kom maar jochie, dan gaan we vast naar beneden', brom ik terwijl ik Sepp voorzichtig tussen Eva's armen vandaan vis. Ik zet het ventje op de grond en hij huppelt bijna naar de deur. 

Ik druk nog een kus op Eva's voorhoofd en trek de deken wat verder over haar heen, dan loop ik mijn zoon achterna. Als ik op de overloop de deur achter me dichttrek, hoor ik Felice jengelen. Verbaasd kijk ik naar beneden en zie hoe Romeo sussend door de woonkamer loopt met zijn dochter in zijn armen. Het doet me denken aan kleine Sepp. 

Uren achter elkaar heb ik ook zo rondgelopen, onophoudelijk wiegend. Arme Romeo, denk ik. Hij ziet er dodelijk vermoeid uit, 'stil maar Fé'tje, wat is er nou toch allemaal', hoor ik hem enigszins wanhopig zuchten. Snel loopt de trap af, waar Sepp razendsnel vanaf klautert. Met mijn zoon aan mijn hand stap ik de woonkamer in. 

'Morguh', brom ik tegen Romeo's rug. Verbaasd draait hij zich om, 'jullie zijn er vroeg bij'. 'Hij is wakker', gebaar ik naar Sepp. 'En jij dus nu ook', knikt Romeo begrijpelijk. 'Lukt het', vraag ik met een knikje naar Felice. 'Nee, ik heb geen idee wat er aan de hand is', zucht hij, 'ze heeft gegeten, een droge luier, ze wil niet slapen..'. Ik leg mijn hand op zijn schouder, 'geef maar hier, dan kan jij nog even slapen'. 

'Weet je het zeker', vraagt Romeo vertwijfeld. 'Zeker, Sepp vermaakt zichzelf wel en bovendien kan ik wel een beetje oefening gebruiken voor over een paar maanden', knipoog ik. Dankbaar kijkt hij me aan en geeft zijn dochter aan mij. Ik leg het meisje tegen mijn borst en druk een kusje op haar kruin. 'Stil maar meisje', sus ik terwijl ik zachtjes op en neer wiebel.

'Bedankt Wolfs', mompelt Romeo, dan draait hij zich om en sleept zich naar boven richting zijn bed. Sepp speelt tevreden met zijn duplo voor de openhaard. Met mijn schorre stem zing ik een slaapliedje voor Felice en wrijf zachtjes over haar rug, ze lijkt wel ontroostbaar. Ik wil het bijna opgeven, maar dan wordt het geschreeuw langzaam minder totdat ze alleen nog maar zachtjes kreunt.