Fleva Forever After

Hoofdstuk 31

*Het is zaterdagavond net na zessen. Wolfs, Eva en Sepp hebben net gegeten, erg vroeg voor hun doen, maar het is dan ook een bijzondere avond. Vanavond gaan ze voor het eerst oppassen op Felice. Romeo en Danai gaan eindelijk weer een avondje uit, iets waar ze erg naar uitzien. 

Eva had zonder enige twijfel aangeboden dat zij en Wolfs wel op hun dochter konden passen, maar heeft toch een beetje koudwatervrees gekregen. Fleur en Rafael zijn zich boven aan het klaarmaken om uit te gaan. Terwijl de rest van de familie ongeduldig wacht op de komst van hun oppaskind.*

Wolfs

Ik zie hoe Eva, verdiept in haar puzzel, aan de keukentafel zit. Grappig, vind ik. Als ze gestrest is, gaat ze meestal hardlopen maar ja er komt een oppaskind aan en dan kan je moeilijk de deur uitgaan, dus gaat ze maar puzzelen. Ik ben zelf ook op van de zenuwen en vraag me af wat we in hemelsnaam gaan doen als het meisje straks ontroostbaar blijkt. 

De denkrimpel in Eva's voorhoofd wordt dieper en ze fronst haar wenkbrauwen, dan krabbelt ze snel wat in haar boekje. Ik hoor aan het rommelen van de waterkoker dat het water kookt en giet het hete water voorzichtig in een kopje, ik graaf wat in de kast en vind dan wat ik zoek. Ik pak het kopje hete water en zet het voor Eva's neus, 'alsjeblieft Eef', gebaar ik. 

Verstoord kijkt ze op, 'wat is er'. 'Ik heb thee voor je', knik ik, het onweer op haar gezicht verdwijnt en er verschijnt een kleine glimlach. 'Lief van je, dank je', glimlacht ze. 'Het is kamillethee, dat werkt ontspannend', knipoog ik. Ze steekt haar tong uit, 'alsof jij zo relaxt bent', kaatst ze terug. 'Nee in tegendeel', geef ik eerlijk toe, 'ik ben stikzenuwachtig'. 

Eva legt haar puzzelboekje op tafel en buigt zich naar me toe, haar handen legt ze in de mijne. Haar ogen ontmoeten die van mij, ze flitsen onrustig heen en weer, 'wat nou als we het niet meer kunnen', mompelt ze vragend. Ik haal mijn schouders op, 'dan worden dit vier verschrikkelijke uren en dan moeten we de komende zeven maanden hard aan de bak'. 

'Hoe kan je hier nou zo luchtig over doen', zegt ze niet-begrijpend. 'Tsja Eef wat wil je dat ik zeg', vraag ik, 'we kunnen er nu niets meer aan veranderen, maar voor hetzelfde geld gaat het helemaal top en is er niks aan de hand'. Zuchtend laat Eva zich achterover zakken tegen de rugleuning van de stoel. 'Soms begrijp ik echt helemaal niks van jouw laissez-faire houding Wolfs', zegt ze stug, 'als het straks echt mis loopt dan hebben we een probleem hoor'. 

Ik knik, 'dat klopt, maar als het goed gaat is al deze stress voor niks'. Hoofdschuddend nipt ze aan haar hete thee. 'Hmm, wel lekker dit', zegt ze met een knikje naar het kopje. Ik glimlach trots, 'dat weet ik toch, ik maak alleen maar lekkere dingen'. 'Oh nou sorry voor het compliment hoor chef', grijnst ze. Ik blaas haar lachend een kusje toe. Dan horen we boven de bel gaan.

Eva

Ik wacht geduldig in de keuken terwijl Wolfs boven de deur opendoet. Sepp speelt lief met zijn babypop in het hoekje van de bank. Rafael en Fleur steken nog even hun hoofd om de hoek van de keuken en melden dat ze er vandoor gaan. Ik wens ze veel plezier en dan vertrekken ze richting de voordeur. Ik hoor opgewonden stemmen in de gang en dan komt de gezelligheid eindelijk de keuken in. 

Als eerste komt Danai om de hoek met de Maxi-Cosi aan haar arm. Ze deponeert het autostoeltje op tafel en opent dan haar armen, ik geef haar een stevige knuffel. 'Fijn dat jullie willen en durven op te passen', grijnst ze. 'Tuurlijk willen wij oppassen op jullie kleine meisje', glimlach ik. 'We zijn wel een klein beetje nerveus', geeft Wolfs toe. 

'Nergens voor nodig', mengt Romeo zich in het gesprek, 'Felice is een brave hendrik en we hebben dit voor jullie gemaakt'. Hij houdt een gigantisch boekwerk in de lucht. 'Wat is dat', vraagt Wolfs spottend, 'de gebruiksaanwijzing van die kleine'. 'Hè Wolfs doe niet zo flauw', zeg ik. Maar Romeo laat zich niet uit het veld slaan.